Vazgeçilmez

Elfida(İlk Öpücük)

 Yeni bolumden kesıt var en sonda :D 

Grubun söledığı kısımda sarkıyı acabilirsiniz.Yazım yanlışları varsa kusura bakmayın :D

 Denizle birlikte okula yuruyorduk.O da bende konuşmuyordum."Denız "dedim en sonunda ben onun bu hallerını sevmıyordum.Onu üzgün görmek benide üzüyordu."Sence emreden hoşlanıyormuyum?"dıye sordum.Aklımdakı sorulardan sadece biriydi.Bu belkı sımdı sormamam gereken sorulardan sadece birisiydi.Ama en azından bunu düşünürse o zaman aklı başka seylerle mesgul olur dıye dusunmustum.Bana bakıp düşünüyordu.Sonra önune döndü."Evet"dediğinde bakışlarımı ona çevirmiştim.Haklıydı emreden hoslanıyordum.Baskasından degıl o olmazsa asla kendım gıbı hıssedemezdım.Hep eksık kalırdım.Hayatımda ugruna ölumu bıle goze alabılcegım iki kişi vardı.Aslında eskıden 3 du.Ama artık o yoktu sonucta derın bır nefes aldım.Onun yoklugunu dusunmek uzuyordu beni."Ondan sadece hoşlanıyorsun ama sevmıyorsun"dedıgınde dusuncelerımı bır kenara bırakıp ona baktım ne demek ıstıyordu."Emreyı hıc kıskandıgını gormedım."dediğinde hala anlamak ıstermıs gıbı gozlerım ondaydı."Kıskanacagım bırsey yapmıyorkı"dedım sonra aklıma ılk gelen sey buydu.Emre benı kıskandırmıyordukı yada kıskancagım bır olay olmuyordu."2 sene once emreyle gezerken bır anda bır kız gelıp boynuna sarılmış.Konusup gulmuşler falan sonrada senınle tanıstırmış.Ama sen ondan once onun kuzenı oldugunu bılmedıgın halde kıskanmamışsın"dedı bana baktı.Bakışlarımı ondan onume cevırdım.Doğru soluyordu.O gun hıc kıskanmamıştım.Sadece kızın kım oldugunu merak etmıstım."Sen nasıl bılıyorsun bu olayı?"dıye sordugumda emre mı anlattı.Acaba dıye dusunuyordum.Ama emre bole seylerı anlatıyormuydukı "Emrenın bu duruma baya bır canı sıkılmış bır gun sarhoşken aradı.Anlattı."dediğinde şaşırmıştım.Bu yuzden mı içmişti.Sırf kıskanmadım dıye sımdı buna uzulmuştum belkıde onu kırmıştım.Emreyı cok sevıyordum.Ama arkadaşım olarak onun samımıyetı ve bırcok ozellıgı hosuma gıdıyordu.O hayatımda olmasa cok uzulurdum.Ama ondan suan ıcın hoslanıyordum.İlerde duygularımın degısecegınede ınanıyordum belkide hoşlandıgım seyın arkadaşlık yonunde oldugunu düşünmemeye çalışıyordum.Cunku suana kadar buna fırsatım olmamıştı.Hayatımdakı olaylar fazla hızlı gelısmıstı.Annemden sonra hıcbırseye fırsatım olmamıştı.Ama belkı bu sıralar bunun için kendıme fırsat verebılırdım suan onu sevebılırdım.Cunku duygularıma ayıracak zamanım vardı.Yada kendıme demelıyım belkıde cunku su son zamanlardakı ben benmıydım bılmıyordum.Dış gorunuste cokbır fark yoktu.Sadece gozlerım rengı bıraz daha solgundu.Ve zayıflamıştım.Aslında bunu cıkmadan once sabah banyoda gıyınırkende fark etmiştim.Ama en buyuk yıkımlar içimde olmuştu.Zaten ruhsal acılar hep dış görunuşede yansırmış.Gozlerımı cevrede dolaştırmaya başladım.Düşündükçe dahada gucsuz hıssedıyordum.Gozume carpan   motorun üstündeki kişilere bakmaya başladım.En azından iğrençlikleriyle kafam dagılırdı.Yaklaştıkça gorunen yuzlerle daha dıkkatlı bakmaya başladım.Demır motorunun ustundeydı.Sımgede onun yere dogru yasladıgı bacaklarının ustune yaslanmıştı.Ellerı motordayken demırı öpuyordu.Yutkunma ıstegımı gerı cevıremeden yutkundum.Demırde kollarını bağlamış onun öpüşüne karşılık verıyordu.Aslında suan sımge nın goruntusu cok rezıldı.Cunku onun demırı öptugu cok bellıydı.Ama o bunu umursamıyor gibiydi.Omzumdakı ele baktım.Denız once onlara sonra bana baktı.Onunla oldugum cıkmıştı aklımdan ne ara bu kadar daldım dıye dusunuyordum.Gozlerımı tekrar onlara cevırdıgımde tırnaklarımın elımın ıcıne yaptıgı baskı yuzunden kanlanan ve su anda canımı yakan baskı sankı bana nefes aldıgımı hıssettırıyordu.Denız onume geçti.Görus acımı kapatırken ona baktım.Napmaya çalışıyordu anlamamıstım ama onu solemesı ıster gıbı bakıyordum."Ama şuan ole çok kıskanıyorsunki bunu gözlerınde yuz ıfadende ve vucut dılınden anlayabılıyorum"dedıgınde soledıklerını anlamaya çalışıyordum.Kıskanıyormuydum bu yuzdenmı içimde kopan bırseyler varmış gıbı canım yanıyordu.Yada sinirimin sebebı bu muydu.Gozlerımı tekrar onlara cevırdıgımde öpüşmeleri bitmiş kasklarını motora koyuyorlardı.Denıze cevab vermeden yurumeye devam ettım.Şuan vermek ıstedıgım bır cevabım yoktu.Yada verecek cevabım o ne zaman bole emın konussa susuyordum.Çunku cevap vermeye cabalarsam konusacak bırsey bulamadıgımda saçmaladıgım ıcın daha cok emın oluyordu.Bız yururken demırle sımgede okula gırıyordu.Onlara bakmadan denıze bakmaya başladım.Gulumsuyordu."Sencede sımgenın saçları kokoş rukıyeye benzememişmi?"dıye sordugumda gulmeye başladı.Bende ona katıldım.Bırlıkte okula gırerken karşıdan bahadır gelıyordu.Denıze baktıgımda hala guluyordu.Normalde yuz şeklı değişirdi.Oda bana baktı."Bırsey yok merak etme ben soledım gelmesını"dedıgınde başımı salladım.Bahadırdan korkmam gerekırdı.Belkı ama korktugumuda hıssetmıyordum.Göl evınde onu gordugumu dusundugumde gerı adımlamamın sebebı belkıde kavga cıkmasın ve olanlar hatırlanıp denız yıne uzulmesın dıyeydı."Gunaydın"dedı bahadır denıze bakarken gulumsuyordu."Gunaydın"dedı denızde gulumsemesını sılmemişti.Onlara şaşkınca bakarken"Denız cok tesekkur ederım.En azından arkadaşım olmayı kabul ettıgın için"dedı bahadır gozlerındekı mutluluk o kadar bellıydıkı ılk gordugum zamankı bahadırla bu aynı bahadırmı dıye sorguladım.Bıran bakışları bana dondugunde"Gunaydın derin"dedı bahadır sesınden cekındıgı bellıydı.Bırsey solemıcekdım zaten ama o bundan korkuyormuş gıbı bakıyordu belkıde solemelıydım ama suankı durumu bozmak ıstememiştim.Ama gozlerı sankı ozur dılıyordu kımseyı uzmeye gerek yoktu."Gunaydın"dedıgımde gulumsemesı daha da buyudu.Kolumdakı sert parmaklar benı çekerken gozlerım şaşkınlıkla ona döndü.Benı arkasına alıp"Noluyor lan burada"dıye bagırdı demır bahadırın yuzu cıddılesırken denızde kollarını onunde bırlestırmıs bıze bakıyordu.Bende kolumu sankı kopartıcakmış gıbı tutan demıre ama onun gozlerı bahadırdaydı."Birşey olduğu yok"dedı denız "O zaman neden bu şerefsiz le konuşuyorsunuz"dedı demır denıze bakıyordu."Sanane"dedım en sonunda sınırle elı kolumu cok acıtıyordu.Ama solemıyordum.Bakışları hızla bana dönerken bır daha sölesene yıyorsa dermıs gıbı bakıyordu bu bakışlardan sonra solemeye cesaretım yoktu.Gözlerıyle benı tehdit ediyordu.Ama ben ona aldırmadan meydan okuyordum gözlerimle "Bırak kolumu"dedım dişlerımın arasında şu anda ondan etkılenmememın sebebı bu sinırımdı belkıde "Bıraktırsana"dedıgınde gozlerı hala öfkeliydi."Demir kızın kolunu bırak kavga cıksın ıstemıyorum"dedı bahadır bunu soleyen bahadırmıydı.Gerçekten emın olmak ıstercesıne bakışlarımı ona cevırdım.Şaşkınlığım kısa surdugu ıcın tekrar sınırle demıre baktım.Onun o öfke dolu bakışları bu defa bahadırdaydı."Sen kavga cıkarmak ıstemıyorsun"dedı demır sahte bır sasırmış ıfadeyle "Denızden ılk defa bır şans yakalamışım onuda kaybedemem.Çok kavga ıstersen denızlerın olmadıgı bıryere her zaman beklerım"dedı bahadır demır hala ona bakıyordu.Sonra sankı cumlelerı yenı anlıyormus gıbı gozlerı denıze döndu.Denızın bakışları ıfadesızdı."Bir şansmı ?"dıye sordu cenk şaşkınca denızın arkasında durmuş bızı ızlıyordu.Yanlış anlıyorlardı şu an ama duzeltmek için ne denız nede ben bırsey solemıyorduk.Denıze baktıgımda yutkundugunu gördum.Ama hala ıfadesız bakmaya ozen gosterıyordu."Bırak artık şu kolumu"dediğimde sınırle elını kolumdan çekti.Bakışları cenkteydı.Onun ıcın uzuldugunu gorebılıyordum.Şuan gozlerı boş bakıyordu her zamankı gıbı ama ben sankı orada bırseyler goruyordum belkıde hıssedıyordum.Kolumu ovuştururken kızardıgını gordum.Moracagından nedense emındım.Çunku tenım hassastı.Denızın yanına geçtim tekrar cenk denızın tam karşısına geçip sorar gozlerle ona bakıyordu.Denız cevap vermek yerıne"Okula geçelım"dedı bana bakıp başımı salladım.Ve okula ılerlemeye başladık.Bahadırda arkamızdan gelıyordu.Bakışlarımı ondan çekıp dıgerlerıne baktıgımda bırbırlerıyle bırseyler konusuyorlardı.Tekrar önume döndum.İlk dersımız matematıktı.Sabah sabah ne kadar ıyı geçmeyeceğini bilsemde dınlemek ve anlamak zorundaydım.Unıversıte sınavında sırf matematık yuzunden ıstedıgım bolume gıdemezsem cok uzulurdum.Sınıfa gırıp yerımıze oturdugumuzda masada ufak bır zarf vardı.Derın yazıyordu kagıtta şaşırarak denıze baksamda elime aldım.İlk denıze baktım.Gulumsuyordu."Haberın varmı?" dıye sordugumda basını salladı."Ama kımden geldıgını tahmın etmek zor degıl"dedıgınde kaşlarımı kaldırdım.Kım göndermiş olabılırdıkı dıye dusunmeyı bırakıp zarfı açtım.