Vazgeçilmez

Tehdit

Gerçekten rahatlamaya ihtiyacım vardı.Bunun içinde sahil iyi fikir dıye dusunmustum.Bugun okula şöför bırakmıştı beni.Demir gelmicegını solemiş annesı ole demişti bende o guzel araba yerıne başka arabaya bınmek zorunda kalmıştım.Denızde arayıp hasta olduğunu sölediğinde ona yalan soledıgını bıldıgımı dıye bır numara çekmiştim ama tabıkı derın saçmalama dıyip telefonu yuzume kapadı.Okula gırdıgımden bu yana butun gözler bana dönmüş sanki okula unlu bırı gelmiş gıbı bırde dikkatle tum hareketlerımı ıncelemıslerdi.Sonra o bakışmalar fısırdaşmalara döndü.Hepsine bırden susmalarını soleyemezdım ole degılmı? bende naptım sınıftan cıkmadım tum gun son 3 derste de eve geldım.Demırle karsılasmamak ıcın odamdan cıkmamıstım.O benı gordugunde hep kalbımı kırıyordu.Denızı aramıştım kaç defa ama açmamıştı.Emre sureklı özur mesajları atıyordu.Ama suan ıcın cevab vermek ıcımden gelmıyordu.Bugun tamamen kendıme ayırmıştım.Kıtap okumuş,muzık dinlemiş ve uyumuştum bu gercekten ıyı gelmişti.Bır ara demirin bağrışlarını duydum ama gözlerimi açmadım.Şimdi de haluk amcalar yemeğe cıkacagını öğrendiğimde demirle tek kalmamak için izin alıp sahıle gelmiştim.Denız havası bana cok ıyı gelıyordu.Benı kendıme getırıyor ve rahatlamamı sağlıyor.Denıze gırmeyı cok sevıyordum zaten.O guzel tuzlu su tenıme işliyordu.Ve çok guzel bır koku bırakıyordu tenımde bu yaz hıc denıze gıtmemıstım.Istememiştim.Ben su son sene hıcbırsey yapmak ıstemıyordum aslında ama sımdı annem mutlu olsun ıstıyorsam gulmelıydım.Onun en cok ıstedıgı benım mutluluğumdu.Bende öle yapıcakdım.Boş gördüğüm banka oturdum.Düşünmem gereken çok sey vardı aslında ama ben denızle burun buruna geldıgımde sadece bu guzel kokuya odaklanırdım.O yuzdende suan sadece bu huzurun tadını cıkartmak ıstıyordum.Cebımden kulaklıklarımı çıkarttım.Ve telefonumdan guzel bır muzık seçmeye başladım.Gördüğüm isimle gulumsedım.Ve açtım bu adamın sesını sevıyordum..Sesı çok guzeldi.Şarkıya tıkladım ilk melodısı başladı.Usulca dınlemeye başladım arada bazı sözlerınede eşlık edıyordum.'Sevemez misin? Aşkı bağlayamazmı? Gönlumun bahçesıne sessızce bende soluyordum.Etrafımda çok ınsan yoktu zaten.O yuzden kımse benı duymazdı.'Tukendım çook yaraları açan dağılmıyor içimdeki duman,Sen ıstersen yanalım o zaman gel artık! yok yurege dokunan' dedım ve denıze baktım.Şuandakı keyfım tum gunun sıkıcılıgına degerdi.Ayaklarımıda hafıfce sallamaya başladım.Ellerımle bankı tutarken denız manzaramı kesen ıkı bacak gordum.Başımı hızla yukarı doğru kaldırdığımda takım elbıselı bır adam tam karşımda duruyordu.Ona anlamaz gozlerle bakarken"Bizimle gelıyorsun"dedı.Ona hala anlamaz bırsekılde bakarken yanındakı adamla bırlıkte bır adım daha yaklaştılar.Bende ayağa kalktım."Ne dıyosun sen ya bak yuru gidin işinize fena dagıtırım"dedım.Gözlerıne bakarken suan butun cesaretımı kullanıyordum.Adam sırıttı.Ona hayırdır bakışlarımdan atıyordum.Bir çığlımla herkesı başıma toplayabılırdım.Sonuçta ellerını bıle suremezlerdı o zaman gözlerıyle elıyle cektıgı ceketının acıkta bıraktıgı sılahı gosterdı.Sertçe yutkundum.Gözlerımdekı korkuyu görmüş olacakkı sırıtması gulumsemeye döndü."Şimdi sessızce yuru benım işimi zorlaştırma"dedı kafasıyla yuru işareti yaptı.İşte şimdi napıcakdım.Bagırsam adam kacırıyolar dıye adam cevredekı ınsanlara saldırabılırdı.Elınde sılahı varken kımsenın canını tehlıkeye atamazdım.Ama bu adamlarlada gıdersem ben tehlıkeye girecekdim.O yuzden düşünmelıydım.Napsam kurtulurdum bunlardan.Aklıma gelen ilk şeyi söledim."Kuşmu o yoksa kedımı?"dedıgımde adamlar baktıgım yere baktı.O anda tabana kuvvet asıldım.Ve tum gucumle koşmaya başladım.Arkamdan kufrederlerken arkama baktıgımda koştuklarını gormemle bır cıglık atıp dahada hızlı koşmaya başladım.Bır yandanda nereye gıdecegımı dusunuyordum kımın bana yardım edebılcegını kıme gıtsem suan bu adamlar onada zarar verebılırdı.Karşımdakı pamuk şeker arabasına bakarken "Çekıl" dıye bagırdım.Ama adam benı duymuyordu.Hızımı arttırdım.Arkama baktıgımda daha da yakınlaştıklarını gordugumde bır çığlık daha attım.Ve hızla pamuk şeker arabasının yanından geçtim.O sırada bir kufur daha ulaştı kulagıma arkama baktıgımda ıkı adamın pamuk seker arabasına çarpıp yere dustugunu gördugumde kahkaha atmaya başladım ama yavaşlamıştım ikisi geçmeye çalısırken devırmıs olmalıydılar.Adamların yerden kalkıp bana dogru tekrar koştugunu gordugumde hızımı arttırıp onume dondum.Cıgerlerım yanıyordu.Kaslarım durmam için çığlık atıyordu.Ama durmadım.Durursam olanlardan sonra bu adamlar benı öldurebılırlerdı sonucta.Polıs seslerı gelınce adamlar koşmayı bırakmıştı.Ben durmadım ama dahada koştum önume donup.Sonra bır sokaga gırdım.Oradanda bır başkasına koşuyordum hala tekrar yola cıktıgımda yuruyerek geldıgım bızım evın o taraflara çıkmıştım.Koşmayı bırakıp etrafıma bakındım kımse yoktu.Derın derın nefesler alarak yurumeye başladım bu defa.Arkamdan bırısı 'işte orada' dediğinde hıc dusunmeden yenıden koşmaya başladım."Dur" dıye bagırıyordu bırısı ama duymamam gerekıyordu cunku duydukca dahada korkuyordum.Hızımı arttırdım.bıraz daha koştuktan sonra bırısı kolumdan tuttugunda çığlık attım.Ben hızla kendısıne dondurdugunde şok oldum nasıl yakalamıştı beni.Derın derın nefesler alırken kolumu bırakması için çabalıyordum.Ellerıyle ıkı kolumdan sarstıgında korkuyla ona baktım."Demir" dedım korkudan sesım tıtrıyordu.Ellerını yavaşça çekti."Salakmısın kızım sen ? kaç sattir sana bagırıyoruz nıye duymuyorsun.Canınla zorunmu var ?Biz senın arkandan koşmak zorundamıyız?"dıye bagırdı.Kulağımdakı kulaklıga ragmen sesını duymustum.Ama hala korkarak ona bakıyordum.Bir hıçkırık ağzımdan bağımsızca çıkarken hıc dusunmeden boynuna atıldım.Sarıldım ona sankı bırakırsam adamlar benı yakalayıp alıp goturecekmıs gıbı.Arkadan bırılerı daha koşuyordu.Boynuna atlamamla sasırıp bır adım gerılesede birşey sölemedi.