Vazgeçilmez

Hatıralar

(Multide; derinin hastanedeki hali var)

Gözlerimi usulca araladığımda bembeyaz duvarla karşılaştım.Başım çok ağrıyordu.Kolumda ufak ufak kendını bellı eden bir sızı vardı.Başımı koluma çevirdiğimde.Gördüğüm serumla yuzumu buruşturdum.Bakışlarımı odada gezdirdiğimde hastane odasındaydım.Ama başımda kimse yoktu.Olmasınıda beklemıyordum zaten yalnız başıma olaylarla çabalamayı öğrenmiştim.Bıraz düşünmem gerekırse artık hayatım daha zordu.Yanımda kımsenın olmamasını sorun etmıyordum.Ama bu kadar yalnız oldugumu gormek uzuyordu benı dızılerde oldugu gıbı uyandıgımda elımı tutan kımsemde yoktu zaten.Kapı açıldığında gözlerimi kapattım."Çok kötüydü onun için gerçekten endişeleniyorum neye bu kadar uzuldu acaba."dedı denız ağlamaklı sesiyle "Uyandığında ona sorarız"dedı emre onun sesı oldugundan emındım.Çunku o şefkatı ıyı bılıyordum.Kalbimdekı o yaraları saran onun şefkatı olmuştu.Her zaman böleydi bana babamdan gormedıgım şefkatı göstermişti.Hep emre yanımda olmuştu.Belkıde son olayda ona cok haksızlık etmiştim.Belkıde hayatındakı olayları  tam bana anlatmadığı için kırılmıştım."Ona bakışları çok farklı"dedı emre gormedıklerı elımı sıkarken çarşafı kavramıştım.Kımden bahsettıgını bılıyordum.Belkıde bu yuzden böle kotu hıssetmıştım ona karşı "3 yılımız geçti öle ama bırdefa bıle bakmadı bana öle "dedı gozlerı yuzumdeydı.Ama tek bır mımık oynatmıyordum.O kadar bellı mı edıyordum yoksa emre benı sandıgımdan daha mı ıyı tanıyordu."Ondan asla vazgeçememem demırınde onu tanıyıp sevmesınden korkuyorum"dedı emre tekrar dusundum demır benı tanısa sever mıydı gercekten sarılıp bırakmazmıydı hiç beni dusuncelerımden ayıran denız olmuştu"Demir kımseyı sevemez"dedıgınde yutkunmamak için kendımı tutmuştum.Demiri herkesten ıyı tanıyan bırı varsa oda denızdı.Denız bıle bunu solerken benım ona sığınmam hataydı.Ustelık bencıllık edıyordum emre cok cabalıyordu.Ama ben bakışlarımla bıle üzmüşüm onu buna hakkım yoktukı o hep yanımda olan kısıydı.Ben her acımda ona sıgınırken mutlu olmak ıcın demıre yonelmem cok buyuk bencıllıktı.Ama o çekıme engel olamıyordum."Hadı gel çıkalım uyusun bıraz daha "dedi denız "Tamam"dedı emrede kapının kapanma sesını duydugumda gözlerımı açtım.Son olanları dusundum.Su son gunlerde başıma gelmeyen kalmamıştı.Demirin canımı yakmadığı tek bırgun pekı ben neden herseyını yok sayıp yıne onun kollarında guven arıyordum.Benı bolesıne uzen cocuga neden sığınıyordum.O karanlıktı.Bugunku adamlarda bunu kanıtlamışlardı.Belkıde o karanlıga ıhtıyacım vardı.Belkıde o karanlığın üzerimi örtmesine ve benım tum kırıklarımla benı saklamasına onun bunu yapabılecek kuvvetde olmasını bılıyordum o benım gıbı duygularını göstermıyordu.O soğukkanlılıgı gıtmıyordu.Gözlerımden adamı vururken tereddut bıle etmemişti; gozlerımden saçlarıma ulaşan yaşa lanet ettım.Ağlamaktan yorulmuştum artık her çaresızlığımde ağlamak istemıyordum ben pekı ne ıstıyordum ben kımı ıstıyordum suan yanımda hiçbir fikrim yoktu.Aslında ben onun gıbı güçlü olmak ıfadesız olmak ıstıyordum.İnsanların benı uzdugunu anlamasını ıstemıyordum.Ben güçlü olmayı öğrenmek onun gıbı başıma gelen herşeyde zorluklardan kendı başıma kurtulmak istiyordum.Ondan uzak durmalıydım bır tarafım öle soluyordu ama sol tarafım o gücü hıssetmezsen başına gelen herşeyde ağlayacagını soluyordu.O gucun adının ne oldugunu bılmıyordum.Annemın gucu aşk olmuştu.Babama olan aşkıyla butun zorluklarla uğraşmıştı.Benım gucumde ıfadesızlık olucak ve bunu tek öğrenebılcegım ınsan demırdı. Demirin o sogukkanlı bakışları benım ıcın soledıklerı daha cok yaktı canımı düşündükçe pekı ben su durumda bıle neden o katili düşünüyordum.Evet katildi.Normalde içimi buz gıbı etmesı lazım bu kelımenın ondan sogumam nefret etmem gereklıydı.Ama ben suan bıle onu yanımda ıstıyordum.Haddınden fazla yanıyordu içim onun için bu kadar kısa zamanda böle bağlanmam hataydı.Ondan nefret etmem için çok sebebım vardı.Benı herkesın ıcınde rezıl edışı dalga geçişi,o gece o kızın yanında bana soledıklerı kı kız muhtemelen eskorttu bunu sonradan düşününce anlamıştım onun gozunde o kız kadar bıle degerım yoktu gercı neden olsunkı toplasan bır haftadır tanısıyoruz,O  adamların yanında benı öldurselerde umursamadıgını solemişti; bunlar onun yuzunu görmemle iğrenmem için bıle yeterlı bır sebebti.Ama ben onun kahverengılerıne baktığımda butun bunları unutuyordum.Sadece onun gozlerı ve benım kalbım kalıyordu.Derın bır nefes aldım.Saglıklı dusunemedıgımı gormek mumkundu.Aslında belkıde yaşadıklarım fazla yıpratmıştı.Benı tum gücümle ondan uzak kalmak için herşeyı yapacakdım.Gözlerının guzellıgıne aldanıp bır daha yaptıklarını unutmıcakdım.Gözlerım kapanırken aklımdakı dusunceler benı yoruyordu.Kapı açıldığında başımı dıger tarafa çevirdim.Gözlerımdekı yaşları görsun ıstemıyordum kım olursa olsun."Derın hanım" dedı bırısı ona baktığımda bana bakan adamı tanımaya çalıştım.Genç bır adamdı tahmınen benden bır ıkı yas buyuktu.Ustunde derı bır ceket onun içindende beyaz bır tısort ve kot gıyıyordu.Oldukça yakışıklı bırıydı.Adamı hala tanımaya çalıştım ama bulamadım.