Πως το λάθος μια βραδιάς μπορεί να σου αλλάξει την ζωή; Πως οι συνέπειες μιας νύχτας μπορούν να σε σημαδέψουν και να σε κυνηγούν για πάντα;
"Είσαι έγκυος νεαρή μου". Τέσσερις λέξεις που έγιναν λεπίδες και με έκαναν κομμάτια μέρα σε λίγα δευτερόλεπτα. Τέσσερις λέξεις και η γη χάθηκε κάτω από τα πόδια μου. Τα αυτιά μου άρχισαν να βουίζουν, κρύος ιδρώτας με έλουσε και τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν. Το στομάχι μου συσπάστηκε έντονα και έτρεξα στα τυφλά προσπαθώντας να βρω την τουαλέτα του ιατρείου. Άδειασα το περιεχόμενό του στην λεκάνη και αποκαμωμένη, με βήματα βαριά, ηττημένη, επέστρεψα πίσω.
"Νιώθεις καλύτερα;" με ρώτησε με ψεύτικο ενδιαφέρον η γιατρός. "Αυτά είναι συμπτώματα της εγκυμοσύνης, να μην ανησυχείς, θα υποχωρήσουν την δωδέκατη εβδομάδα περίπου" συνέχισε χωρίς να περιμένει την απάντηση μου, και κοίταξε τον υπολογιστή της.
"Δεν μπορώ να επιβεβαιώσω με ακρίβεια πόσων εβδομάδων είσαι, πρέπει να θυμηθείς την ημερομηνία της περιόδου σου" πρόσθεσε αδιάφορα εξακολουθώντας να κοιτάζει την οθόνη μπροστά της.
"Θυμάσαι να μου πεις πότε είχες την τελευταία σου περίοδο;" γύρισε προς την πλευρά μου απευθύνοντας μου τον λόγο. Μου μιλούσε μα δεν άκουγα, δεν ήθελα να ακούσω. Τα λόγια της με πλήγωναν, με έσπρωχναν στην καταστροφή μου. Έφερα τις παλάμες στο πρόσωπο ανίκανη να πιστέψω το τι μου συνέβαινε. Η γιατρός με κοίταξε παράξενα. Δεν είπε λέξη, έβγαλε τα γυαλιά της και έστριψε το σώμα της προς τα μένα. Η αδιαφορία της εξαφανίστηκε και άλλοτε παγερή φωνή της χρωματίστηκε από ενδιαφέρον "Έλεανορ νιώθεις εντάξει;"
"Κρυώνω" είπα μόνο και τύλιξα τα χέρια γύρω μου. Το κορμί μου αντιδρούσε και το μυαλό μου έψαχνε απεγνωσμένα τρόπο να αποβάλει τα νέα που μόλις είχε μάθει.
"Γλυκιά μου... όλα θα πάνε καλά... μην σε τρομάζει η ιδέα..." η γιατρός προσπάθησε να με βοηθήσει μα πραγματικά το σοκ ήταν τόσο μεγάλο που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα περισσότερο απο το να βάλω τα κλάματα. "Από οτι καταλαβαίνω είσαι μόνη... Όμως μπορείς να τα καταφέρεις, ξέρεις οτι το κράτος βοηθάει ανύπαντρες μητέρες" συνέχισε τον μονόλογό της αφού εγώ αρνιόμουν να επεξεργαστώ ότι άκουγα. "Ένα παιδί είναι ευλογία Έλεανορ, όχι κατάρα" πρόσθεσε μα δεν έκατσα άλλο, βγήκα έξω σε άθλια κατάσταση. Δεν άντεχα να μείνω άλλο σε εκείνο το δωμάτιο, δεν άντεχα να ακούω άλλο για μωρά και εγκυμοσύνες, δεν άντεχα! Δεν αφορούσε εμένα, ήθελα να φωνάξω, δεν ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω μια τέτοια κατάσταση ακόμα γαμώτο!
