Με την άκρη του ματιού μου είδα τον Μάθιου να κουνάει αρνητικά το κεφάλι.
«Κανένα όνειρο Βάλερι» είπε ψύχραιμα μα μόνο εγώ μπορούσα να διακρίνω τον εκνευρισμό στην φωνή του. «Κανένα όνειρο δεν μοιραζόμαστε πλέον... το διαζύγιο βγήκε, υπέγραψες... τελείωσαν όλα» συνέχισε εκείνος και τον κοίταξα απότομα. Το διαζύγιο... το διαζύγιο βγήκε... ήταν αλήθεια;
Το μωρό άρχισε ξαφνικά να δυσανασχετεί και το κούνησα απαλά στην αγκαλιά μου. Πάλι το βλέμμα της Βάλερι κόλλησε πάνω μου.
«Έλλη» η φωνή του Γουίλ ήρεμη και επιτακτική τράβηξε την προσοχή μου.
«Μικρή μου... σου είχα υποσχεθεί ότι μαζί θα τα περάσουμε όλα... έτσι; Στο είχα υποσχεθεί, θυμάσαι; Οι δυο μας, πάμε να φύγουμε... πάμε να φύγουμε μακριά από όλους, πάμε να κάνουμε μια καινούρια αρχή... οι τρεις μας!».
Οι παλμοί μου άρχισαν να ανεβαίνουν, τι στο διάβολο... ο καθένας από αυτούς προσπαθούσαν να πάρουν κάτι από εμένα!
Δεν πρόλαβα να αρθρώσω ούτε λέξη. Σαν μαινόμενος ταύρος ο Μάθιου απομακρύνθηκε από δίπλα μου και άρπαξε τον Γουίλ από τον λαιμό, κολλώντας τον στον τοίχο πίσω του.
«Μην τολμήσεις κάθαρμα! Μην τολμήσεις να πεις λέξη ακόμα! Παίξατε βρώμικο παιχνίδι, και οι δυο σας!»
Τα χέρια του είχαν τυλιχτεί γύρω από τον λαιμό του Γουίλ και μάταια πάσχιζε εκείνος να ελευθερωθεί. Βρισκόμουν σε κατάσταση σοκ. Άνοιξα το στόμα μου για να ζητήσω από τον Μάθιου να σταματήσει μα το γεμάτο πείνα βλέμμα της Βάλερι που κοιτούσε τον γιό μου με σταμάτησε.
«Εσύ φταις!» έφτυσε τις λέξεις και έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου. «Εσύ φταις... τα χάλασες όλα!». Το παγωμένο της πρόσωπο με τρόμαζε, η εμμονή της με τρομοκρατούσε.
Ο ιδρώτας άρχισε να κυλάει στην πλάτη μου και το κρύο αίσθημα του τοίχου πίσω μου δεν με βοηθούσε καθόλου.
«Μου πήρες ό,τι αγαπούσα, μου κατέστρεψες την ζωή!» ούρλιαξε μπροστά μου και άπλωσε τα χέρια της πάνω μου. Τα μακριά της γαμψά νύχια ξαναζωντάνεψαν, ο εφιάλτης του θηρίου που με κατάπινε, με πλήγωνε και απομάκρυνε το παιδί από την δική μου αγκαλιά βρισκόταν εκεί... μπροστά μου με σάρκα και οστά.
Το κλάμα του γιού μου με συνέφερε απότομα όπως και η εικόνα που αντίκρυσα μόλις άνοιξα τα μάτια μου. Ο Γουίλ κείτονταν στο πάτωμα πασχίζοντας να βρει την αναπνοή του, και η Βάλερι φυλακισμένη στην αγκαλιά του Μάθιου ουρλιάζοντας ακατανόητα πράγματα προς το μέρος μου.
