A Night And A Lifetime *Editting

Chapter 13

Ethan's POV



"S-Sorry! N-Nakalimutan ko talaga eh."



"Sorry na."



"Ethan."



"Daddy Ethan. sorry na po."





Kanina pa siya parang sirang plaka na katok ng katok sa pintuan ng banyo. Hindi tuloy ako makapag-concentrate sa ginagawa ko!





"It's okay Dustine. Just please. Leave me alone!" of course It's not okay!





Sobrang sakit na ng puson ko at kailangan ko ng ilabas 'to!



Tumahimik naman siya at narinig ko ang footsteps niya playo. So I concentrated on what I'm doing. Fuck! Ethan Rouis Suarez? BITIN?! Ngayon ko lang yata naranasan 'to!



Pagkatapos ko iraos ang sarili ko ay lumabas na ako ng banyo. Nakita ko siyang naka-upo sa edge ng kama, at napatayo siya ng makitang lumabas ako.





"Are you mad?" She slowly walked towards me. I planted a soft kiss on her forehead, "I'm not."



"Sorry talaga." I just sighed and caressed her arms. "Di ka pa uuwi? Gabi na oh." Aniya.



"Uuwi na."





Kanina ayaw ko pa talagang umuwi. I'm actually planing to spend my night here. But right now, I really need to get out of here!



Hinatid niya ako sa gate. Ilang minuto na ang lumipas ay hindi pa rin siya pumapasok sa loob.





"Get inside." Ako.



"Pagka-alis mo na." Aniya.



"No. Di ako aalis hanggat di ka pumapasok sa loob."



She pouted. "Fine," Naka-irap na sabi niya. "Byeeee!" Kumaway lang ako. Pumasok na rin naman siya sa loob, kaya pumasok na rin ako sa sasakyan ko.





Hindi pa man ako nakaka-layo ng bahay nila. Namimiss ko na sila. I want them inside my arms forever. Walang wala pa ang 2 days na kasama ko sila, sa ilang taon na hindi ko sila kasama.





--





Kinabukasan wala akong klase sa klase niya. Kaya hindi kami gaanong nagkita. Kung nagkikita man kami, hanggang tanguan lang, kapag vancant nya at vacant ko din. Hindi naman ako makalapit dahil may kasama akong mga teachers at may kasama naman siyang mga kaklase niya.

Right now, nakatambay lang ako dito sa cubicle ko sa Faculty. Buti na lang, walang pakielaman ang mga tao dito. Wala rin naman kasi ako gaanong ka-close. Kaya nga pinili ko ang cubicle na nasa pinaka-sulok eh.

Kaharap ko ang laptop ko at naghahanap ng Daycare Center para sa kambal ko.

"Frey's Daycare Center? Galing ah. Pinag-isipan masyado ang pangalan." Sarcastic na bulong ko ng makita ko ang top result sa google.

Nag-punta ako sa website nila. I viewed the gallery. And I must say, The facilities were just freakin' amazing! Sobrang galing ng architect nila! Kid friendly yung exterior and interior designs nila.

I hurriedly composed a text message for Dustine.



To: Dustine



Hon, I found a great daycare center for the twins. Meet me again at the back gate. Don't be late! And please, I don't wanna see you with a new wound. Take care!





Send..



Tumayo na 'ko para pumunta sa susunod na klase ko.





--





I can't help but admire her beauty as she walked towards me. She really is the epitome of beauty!

I'm sure, If ever we are surrounded by people. Everyone of them will be really fascinated. Kayang kaya niyang dalhin ang sarili niya, kahit anong isuot niya. I think, kahit na basahan o sako ang ipa-suot sa kanya, she will still carry it with the same confidence and poise.



Pina-nuod ko kung pano siya kumilos. Habang papunta siya sakin ay pasalubong siya sa hangin kaya hinahangin ang naturally brown hair niya. Actually, kakaiba ang kulay ng buhok niya. It look so damn soft, and it really is! Kahit flat shoes lang ang suot niya, matangkad pa din siya. She's wearing a pastel pink maxi skirt with a brown belt, naka-high waist ito. Then a lacey baby blue crop top. And there's her smile that never failed to make me smile too.