ÖLÜM

Nefis

tekrar güven bana, her şeyi unuturum
inan, çok geçmeden gökyüzün olurum
ben ben miyim ? artık bilmiyorum
sevgilim yırtma ruhumu, zaten ölüyorum

pişmanlık denen illet çok zormuş bu yüzyılda
saklayamıyorum şu sarhoşluğumu ayılandan
faydam yok, beşeriyet rahatsız varlığımdan
tenin okyanusları kurutur sıcaklığından

şimdi çok uzaklardaysa bile güzel günler
ziyanı yok, sen ve ben yakın eder ünüyle
şu alemde bir cümle bile çirkin
zira bulutlar bile faydalanır güzelliğinden

insan özgür olmak için önce tutsak olmalıdır
senden sana her sığınışım beni bana hatırlatır
gül yüzünü fezada bile görsem tanırım
senin için ben 7 milyar insana katlanırım

mutlak bir hüzün bu, hüznümden mevcudiyet irkildi
bu dünya bir ziyan, önüme alemler serildi
tek başına yapamazsın, sever adım gel bi
rüzgar kirpiklim, duruşun bile bana cesaret verirdi

sorum şu; kaç yıldıza denk ihtişamın?
sen uyanınca, güneşin bile gözü kamaşır
kollarım sana doğru uzanan bir sarmaşık
can evim, nerelerdeydin onca asır?