Sadece Benim Olsan

Final

Baekhyun

Gözlerim yorgunluk ile kapanmak üzereyken Dayoung omuzumda ki kafasını kaldırıp içinde uyku bulunmayan minik gözleri ile gözlerime bakmıştı. Derince iç çekip odanın ortasında dolaşmayı kestim ve yatağa yavaşça oturdum.

"Bebeğim lütfen uyu artık "

Yorgunca mırıldanıp kafamı geriye attım. Uykusuzluktan ölmek üzereydim. Geceden beri en fazla 20 dakika uyumuştum. Kafası tekrar omzuma düşen bebeğimin sırtını sıvazlayıp saçları arasına minik öpücükler bıraktım. Dayoung doğalı 3 ay olmuştu ve vücudum bu üç ayda resmen çökmüştü. Minik oğlum eve büyük bir neşe getirmişti evet fakat gece ağlamaları yanı sıra getirdiği uykusuzluk ile canıma okumuştu.

Oturduğum yerde biraz kayıp kafamı yastığa bıraktım ve Dayoung'u omuzumdan nazikçe kaldırıp yan tarafımda Chanyeol ve benim arama yerleştirdim. Sağıma dönüp elimi kafama destek olarak koydum ve uyumaya çalışan kocamı izlerken minik karnı üzerine parmaklarımı gezdirmeye başladım. Bu dönemde Chanyeol bana çok yardımcı olmuştu ve yaşadığım uykusuzluk ve stres ile sürekli ona patlıyordum. Elimi uzatıp yanağını hafifçe okşadım. Gece o da benimle birlikte uyuyamamıştı. Dayoung üzerinden uzattığım koluma minik elleri ile tutunup ufak bir kahkaha attıgında gülümseyip kafamı boynunun yanına koyup yüzümü mis kokulu boynuna gömdüm ve gözlerimi kapatıp derince kokusunu içime çektim. Dayoung elleri ile oynamaya devam ederken kapanan gözlerime engel olamamıştım.

-----------------------------------------------

Elimi yavaşça yatağın içinde gezdirip minik bedeni aradım. Elim boşluk ile karşılaşınca gözlerimi aralayıp yatağa baktım. Boştu. Ne Chanyeol ne de Dayoung yoktu. Kafamı diğer tarafa çevirip saate baktığım da çoktan öğlen vaktini geçtiğini farkettim. Yaklaşık 7 saattir uyuyordum öyle mi. Vay canına. Hafifçe gerinip yattığım yerden doğruldum. Terliklerimi ayağıma geçirip sürükleye sürükleye odadan çıktım. Evde ne Dayoung'un kıkırtıları ne de Chanyeol'un kalın sesi yoktu.

"Chanyeol ? "

Merdivenleri inerken seslendim. Karşılık alamayınca meraklanmıştım. Salona mutfakta ve Dayoung'un odasında da bulamayınca masanın üzerinden telefonumu alıp koltuğa oturdum ve Chanyeol'u arayıp parmaklarımı dudağım da gezdirdim.

"Alo?"

Hattın diğer ucundan gelen kalın ses ile bacaklarımı toplayıp kolumu dizime yasladım.

"Neredesiniz siz ? Neden haber vermeden gidiyorsunuz ? Sizi merak ettim. Dayoung iyi öyle değil mi ? "

"Baek sakin ol. Oğlumla kahvaltı için bir şeyler almaya çıktık sadece merak etme yarım saate evdeyiz "

Derin bir nefes verip dizlerimi koltuğun önündeki masaya uzattım.

"Ne zamandır dışarıdasınız?"

Diğer taraftan düşündüğünü gösteren bir mırıldanma gelmişti.

"Yaklaşık yarım saat oldu hayatım "

"Uh pekala çabuk dönün sizi özledim "

"Bizde seni "

Gülümseyip bir kaç kez öpücük sesi çıkardıktan sonra telefonu kapatıp bir süre ekrana baktım. Chanyeol ve Dayoung'un resmi vardı ve bu resmi ne zaman görsem yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamıyordum. Dayoung henüz bir kaç haftalıkken babasının sırtında çekilen bir resimdi.