Tears

~Δεν ειμαι καλα~

Harry's P.O.V.

Ξαπλωνω στο κρεβατι μου χωρις να μπορω να κοιμηθω. Δεν ξερω, απλα δεν περιμενα να με απατησει. Ειδικα με τον Zayn. Δεν το περιμενα και απο τους δυο να το κανουν αυτο. Απλα νομιζα πως κανουν στενη παρεα. Οχι τιποτα αλλο. Τα ειχαμε πεντε χρονια. Απο τοτε που ημουν δεκαεφτα. Θυμαμαι που μου την ειχα γνωρισει ενας φιλος μου. Ειχα παει μια μερα στο σπιτι του και εμαθα πως ηταν η αδερφη του. Ηταν τοσο γλυκια και αθωα οταν την πρωτογνωρισα. Τοαο ντροπαλη και μετα της ζητησα να βγουμε. Ετσι συνεχιστηκε η κατασταση μεχρι να τα φτιαξουμε μετα απο δυο μηνες. Μολις τα φτιαξαμε, καταλαβα πως δεν ηταν αυτο το αθωο και γλυκο κοριτσακι που ηξερα. Ηταν μια δυναμικη γυναικα,που με εριξε αμεσως στο κρεβατι. Ηταν και τον δυο μας η πρωτη μας φορα. Ειχαμε μια τελεια σχεση και ολοι μας θαυμαζαν. Μονο που απο φετος αρχισε να χαλαει λιγακι. Η ελλειψη εμπιστοσυνης ηταν το πρωτο σταδιο. Θελω τοσο πολυ να μιλησω σε καποιον και να λυσω ολα τα προβληματα μου. Μονο που ο Zayn δεν ειναι πια φιλος μου, οι αλλοι δυο κολλητοι μου εχουν φυγει, ο ενας για Ιρλανδια και ο αλλος ζουσε απο την αρχη στην Αμερικη και τκν γνωρισα σε εναν χρονο που ειχε ερθει να μεινει εδω. Απο την αλλη, εχω και τον Liam, αλλα εχει αφωσιοθει πολυ στην νεα κοπελα του. Βεβαια, ακομα βρισκω τρομαχτικη την Melanie. Δεν κλαιω, εγω δεν ειμαι ανθρωπος που χαριζω τα δακρυα μου για τους αλλους. Ετσι ημουν και παιδι. Δεν εκλαιγα συχνα. Βεβαια, με αυτο εδω και χρονια αρχισα να εχω μια οχι και τοσο σοβαρη αρωστια, το Σύνδρομο του Ξηρού Οφθαλμού. Δεν το εχω πει σε κανεναν, αλλα για αυτος ειναι και ο λογος που δεν κλαιω και ευκολα. Καποιες φορες μπορει να κλαψω,και να μην χυνεται δακρυ απο τα ματια μου. Εχω πολλα προβληματα,που θελω να τα πω σε καποιον. Οχι ολα, καποια ειναι απορρητα ακομα και για τον πιο στενο μου φιλο. Παντως,η April ειναι πολυ καλο κοριτσι. Και μου φαινεται ατομο αξιο εμπιστοσυνης. Οχι τελειο, αλλα καλο. Μολις τωρα μου ηρθε μια ιδεα.
Σηκωνομαι απο το κρεβατι μου και πιανω το τηλεφωνο στα χερια μου.

*Ελα σπιτι μου τωρα. Ελπιζω να θυμασαι που ειναι.* Της στελνω και ελπιζω να ερθει συντομα. Πηγαινω στο μπανιο και βλεπω τα ματια μου να ειναι κοκκινα απο το τσουξιμο. Πηγαινω στον καναπε και καθομαι περιμενοντας την.

April's P.O.V.

Ειμαι σχεδον εξω απο την πορτα του σπιτιου του. Τι μπορει να θελει; Δεν μου φαινεται πως ειναι και πολυ καλα. Η ωρα ειναι εννια και ελπιζω να μην αργησω να γυρισω, γιατι αυριο το πρωι εχω να παω στην σχολη. Ευτυχως θυμαμαι που ειναι το σπιτι. Χτυπαω ελαφρα το κουδουνι και περιμενω να μου ανοιξει.