Ένοχα Μυστικά

Κεφάλαιο 6

"Κυρια Ελπιδα ποιανου ειναι ο μικρος που αποκαλεις εγγονο σου?"

Η Ελπιδα τα εχασε. Ισως να ηταν η ωρα να μαθει και ο Μαρκος την αληθεια.

"Κοιταξε Μαρκο, εχουν γινει πολλα και νομιζω πως ηρθε η ωρα να τα μαθεις. Παμε ομως κατω στην καφετερια να μιλησουμε γιατι εδω νομιζω πως δεν ειναι το καταλληλο μερος"

"Ενταξει..."

Κατεβηκαν στην καφετερια του νοσοκομειου. Παρηγγειλαν δυο καφεδες και καθισαν σε ενα τραπεζακι.

"Ακουω"

"Μαρκο ο Γιαννης μου ειναι γιος σου. Δικος σου και της Ευγενιας"

Ο Μαρκος εμεινε. Απο που κι ως που ειχαν με την Ευγενια , η αλλιως την Τζενη οπως την αποκαλουσε εκεινος, παιδι? Τι σκατα ετρεχε?

Η Ελπιδα ειδε την εκφραση του και αποφασισε να τον ξεμπλεξει απο τις σκεψεις του αμεσως.

"Θα σου εξηγησω αμεσως το απο που κι ως που εχεις εσυ και εναν γιο..."

Και αρχισε να του εξιστορει οτι ειχε πει και στον Γιαννη οταν βρηκε την φωτογραφια και απαιτησε να μαθει την αληθεια.

Ο Μαρκος τα ειχε χασει... Δεν μιλουσε καθολου. Τωρα καταλαβε γιατι ποτε δεν εμαθε οτι ειχε γιο. Γιατι οταν η Ευγενια, η Τζενη του, τον χρειαζοταν εκεινος εξαφανιστηκε.

Την αφησε να πεθανει μονη και αφησε την Ελπιδα να μεγαλωσει τον γιο του μονη και μακρια απο ολους και ολα.

Εφταιγε και το πληρωσε ολα αυτα τα χρονια και με το παραπανω.

Κοιταξε την Ελπιδα στα ματια και καταφερε να ψελλισει μονο ενα "Συγνωμη"

"Οχι σε μενα το συγνωμη Μαρκο. Σε κεινον να το πεις. Οταν θα ερθει η ωρα."

"Ελπιζω να το θελησει συντομα"

"Κι εγω το ελπιζω"

"Αν και αργα θελω να σταθω στο πλευρο του σαν πατερας. Θελω να αναπληρωσω το κανο οολων αυτων των χρονων"

"Δεν ειναι ευκολη υποθεση και το ξερεις πολυ καλα"

"Το ξερω αλλα θα υπομεινω"

Η Ελπιδα χαμογελασε. Τελειωσαν τον καφε τους και ο Μαρκος εφυγε.

Υποσχεθηκε οτι θα ξαναπερνουσε αυριο.

Εκεινη τοτε ανεβηκε πανω. Επρεπε να ναι στο πλευρο του Γιαννη. Την χρειαζοταν.

Μπηκε στο δωματιο του αλλα ακομη η δραση του ηρεμιστικου δεν ειχε περασει και εκεινος κοιμοταν γαληνια.

Επιασε το μετωπο του. Ο πυρετος ειχε αρχισει ηδη να υποχωρει απο οτι ειδε στις θερμομετρησεις που ειχαν σημειωσει οι νοσοκομες.

Περιμενε να ξυπνησει. Να δει τι θα την ρωτησει. Γιατι θα ειχε σιγουρα αποριες.

Ξυπνησε αρκετη ωρα μετα ελαφρως ταλαιπωρημενος αλλα πεινασμενος.

"Πειναω Ελπιδα"

"Τωρα αγορι μου θα σου φερουν οι νοσοκομες να φας. Εισαι ωρες νηστικος. Πως αισθανεσαι"

"Αρκετα κομμενος και χαλια"

"Λογικο παιδι μου. Μην ανησυχεις θα γινεις καλα"

"Να σε ρωτησω κατι?"

"Ρωτα με Γιαννακη μου"

"Ποιος ηταν ο τυπος που μας εφερε εδω?"

Η Ελπιδα την περιμενε υπομονετικα αυτη την ερωτηση ωρα τωρα. Πηρε μια βαθια ανασα και του ειπε "Ο Μαρκος ηταν. Ο πατερας σου"

Ο Γιαννης εμεινε τοτε να κοιταει το ταβανι εκπληκτος και ταυτοχρονα σκεπιτικος.......

"Περιμενω τα σχολια και τις ψηφους σας,....."