Ένοχα Μυστικά

Κεφάλαιο 11

"Ελπίδα ποια είναι η κυρία? Φίλη σου?" εξέφρασε με απορία ο Γιάννης την παρουσία της άγνωστης γυναίκας στο σαλόνι τους

"Κάτσε αγόρι μου και θα τα πούμε όλα" του έιπε η Ελπίδα με χαμόγελο.

Ο Γιάννης κάθισε και του σέρβιραν την καρμπονάρα. Μυρίσε το πιάτο του και χαμογέλασε...

"Μμμμμμ καιρο έιχες να φτιάξεις καρμπονάρα Ελπίδα. Έπρεπε δηλαδή να έχουμε καλεσμένο για να φτιάξεις?"

"Μετά έχουμε και κρέπες"

"ΜΜΜΜ μαλιστα.... μα δεν μου σύστησες την κυρία. Είμαι ο Γιάννης ο έγγονος ,κατά κάποιο τρόπο της Ελπίδας"

"Κι εγώ είμαι η Ευγενία αγόρι μου. Είμαι ανιψιά της Ελπίδας"

"Ω ωραια.... Ξερετε Ευγενία λέγανε και την μητέρα μου. Αλλα δεν σας έιχε αναφέρει ποτέ η Ελπίδα. Μήπως ζούσατε στο εξωτερικό?"

"Γιάννη....." η Ευγενία πήρε μια βαθιά ανάσα..... Επρεπε να κοιτάξει στα ματια τον γιό της και να του πει την αλήθεια και έπρεπε να το κάνει τώρα "εγώ έιμαι η μητέρα σου... είμαι ζωντανή"

Ο Γιάννης τα έχασε. Άφησε κάτω το πιρούνι του , πήρε το βλοσυρό ύφος που υιοθετούσε όταν κάτι δεν του πήγαινε καλα και στράφηκε στην Ελπίδα.

"Ελπίδα τι λεει αυτή.. Απαιτώ εξηγήσεις" είπε και χτύπησε το ΄χερι στο τραπέζι με δύναμη

"Την αλήθεια αγόρι μου λέει....... Είναι η μητέρα σου. Η Ευγενία, η Τζενούλα μας. Είναι ζωντανή είναι καλά"

"Απαιτώ εξηγήσεις"

"Εισαι ίδιος εκείνος. Ειδικά όταν νευριάζεις νιώθω σαν να τον βλέπω. Τον Μάρκο μου. Που εμφανίστηκε εκείνη και μου τον πήρε. Που εξαιτίας τους χτύπησα και έχασα την ευκαιρία να μεγαλώσω τον μονάκριβο γιο μου" παραληρόυσε η Τζένη

"Ακου αγόρι μου" πήρε πάλι τον λόγο η Ελπίδα " θα στα πώ όλα από την αρχή"

Ο Γιάννης κάθισε πάλι κάτω στο τραπέζι και πήρε το πηρούνι να συνεχίσει το φαγητό του ένω άκουγε με προσήλωση αυτά που του έλεγαν οι δύο γυναίκες

Οταν τελείωσε η αφήγηση και έχοντας τελειώσει το φαγητό ο Γιάννης σηκώθηκε

"Που πας παιδι μου"

"Θέλω λιγο καθαρό άερα. Αρκετές πληροφορίες άκουσα για σήμερα"

Πήρε την ζακέτα του και πήρε τους δρόμους μπας και συνέλθει.

"Τι τον έπιασε?"

"Θα του περάσει κόρη μου. Ετσι αντέδρασε και όταν πρωτονατίκρυσε τον Μάρκο. Θα σε συνηθήσει"

Κάθισε στο γνώριμο , πλεον , πάρκο της γειτονιάς και κάλεσε τον Μάρκο

"Ελα μπαμπά είμαι στο παρκο.... ελά έιναι σοβαρό"

10 λεπτά μετα Ο Μάρκος εκάτσε δίπλα του στο παγκάκι

"Σε ακουω μικρέ.... τι έγινε?"

Φυσικά ο Γιάννης του τα διηγήθηκε όλα και ο Μάρκος πάγωσε..

"Δηλαδή μου λες ότι η Τζένη , η μητερα σου, ζει και έιναι στο σπίτι σας?"

"Εχω σοκαριστεί πιστεψε με και δεν ξέρω πως να το διαχειριστω"

"Θες να έρθεις να μείνεις σε μένα για λίγο καιρό?"

"Ναι... και η Μυρτω με την Μελίνα θα πετάξουν απο την χαρά τους οπωσδήποτε. όχι...πρέπει να την συνηθήσω"

"Για ότι θες πάντως εδώ ειμαι εγώ"

"Το ξέρω"

Ο Μάρκος έφυγε προβληματισμένος. Πίστευε οτι αντην ξανάβλεπε θα φούντωνε πάλι το παθος του για εκείνη και ότι θα βρισκόταν πάλι σε αυτη την θέση που είχε βρεθεί ως παιδί....

Από την άλλη ο Γιάννης περπάτησε λίγο ακόμη να ξεθυμάνει. Λίγο μετα τις 7 ετοιμαζόταν να γυρίσει πίσω στο σπίτι όταν άκουσε μία γυναικεια φωνη.

"Βοήθεια, άσε με, βοήθεια"

Ηταν μια νεαρη κοπέλα και ένας μαντράχαλος τσαντάκιας που προσπαθουσε να την κλέψει.

"Αφησέ την ρε καραγκιόζη" φώναξε ο Γιάννης και έτρεξε προς το μέρος τους.......

Υ.Γ Το Τζενη ειναι το χαιδευτικο της Ευγενίας

"Περιμενω τα σχόλια και τις ψήφους σας. Επίσης αν μπορειτε να μου προτείνετε ένα όνομα για το καινούριο πρόσωπο που εισβάλλει γιατι δεν εχω σκεφτει.... ευχαριστω"