Ένοχα Μυστικά

Κεφάλαιο 13

Την άλλη μέρα σηκώθηκε νωρίς. Έιχε μάθημα το πρωί και μετα τον πολυπόθητο καφέ με την Αγάπη.

Η Ευγενία ήταν ήδη στο πόδι απο πολύ νωρίς.

΄Ήθελε να φτιάξει εκείνη το πρωινό του Γιάννη. Ηθελε να τον περιποιηθεί μια φορά σαν μητέρα του και όπως έπρεπε.

Η Ελπίδα ήταν πολυ χαρούμενη με αυτή την κατάληξη. Ένιωθε εξιλεωμένη που είχε στηρίξει την απόφασή της να φύγουν από την Θεσσαλονίκη και να κατέβουν στην Αθήνα.

Ο Γιάννης προχώρησε στην κουζίνα όταν μια ωραία μυρωδιά του γαργάλησε έντονα την μύτη.

"Επ. Καλημέρα μαμά. Τι κάνεις όρθια τόσο νωρίς?"

"Ηθελα να σου φτιάξω πρωινό. Να σε περιποιηθώ."

"Σε ευχαριστώ πάρα πολυ. Για όλα"

Στρώθηκε στο τραπέζι και άρχισε να τρώει με όρεξη.

Η Ελπίδα μπήκε μέσα και χαμογέλασε.

"Καλημέρα παιδιά μου. Βλέπω αρχίσατε το πρωινό χωρίς εμένα." είπε για να κάνει πλακα,

"Χεχε, Μα βρε θεία μου ο Γιάννης πεινούσε . Δεν μπορουσα να του απαγορεύσω να φάει"

"Χαχαχ σας πειράζω. Μιλησα στον Θοδωρή και την Γεωργία για την επιστροφή σου. Το βράδυ τους κάλεσα για φαγητό"

"Μα,αυτό είναι υπέροχο"

"Εγω μ πορεί να αργήσω λιγάκι. Έχω κανονίσει καφέ με κάτι φιλαράκια από την σχολή οπότε μην με περιμένετε στην ώρα μου"

"Έντάξει μικρέ. Άντε, δρόμο τώρα γιατί θα αργήσεις"

Έδωσε από ένα φιλί και στις δύο και έφυγε. ΤΟ ίδιο απόγευμα συνάντησε την Αγάπη σε ένα καφέ στο κέντρο.

"Να σου πω την αλήθεια δεν περίμενα να μου πεις να βγούμε για καφέ τόσο σύντομα"

"χεχε ούτε κι εγώ το περίμενα άλλα το υποσυνείδητό μου μου έλεγε να το κάνω" χασκογέλασε η Αγάπη

"Είσαι πολύ γλυκιά. Το ξέρεις?"

"Σε ευχαριστώ πάρα πολυ. Με κολακεύεις"

"Την αλήθεια λεω. Ξερεις μεγάλωσα μέσα στο ψέμα και έχω μάθει να λεω μόνο την αλήθεια στους γύρω μου"

"Μίλησε μου για σένα"

Της τα είπε όλα . Από την αρχή. Την ιστορία των γονιών του, ότι έιναι νόθος, μέχρι  και την επιστροφή της μητέρας του.

"Δεν σε ενοχλεί το γεγονός οτι είμαι μπασταρδάκι έτσι δεν είναι?"

"Μην το ξαναπείς αυτό . Και δεν μου αρεσει ο όρος μπασταρδάκι. Είναι πολύ  υποτθιμητικός. Το νόθος μου ακούγεται πιο κομψό"

"Σε ευχαριστώ. όλοι το έβρισκαν περίεργο"

"Ξέρεις κι εγώ είμαι νόθο παιδί. Μεγάλωσα μόνο με την μητέρα μου. Τον πατέρα μου δεν τπον γνώρισα ποτε. Ουτε ξέρω ποιος ειναι"

"Δεν το πιστευω. Ταιριάζουμε!"

Χεχε. Αρχισε να του μιλάει και εκείνη για τη ζωή της. Ταίριαξαν σε πολλά. Κάποια στιγμή πέρασε η ώρα και έπρεπε να φύγουν.

"Πέρασα υπέροχα σήμερα"

"Κι εγώ. Πολυ"

Αποχαιρετίστηκαν στην στάση του λεωφορείου. Σε κάποια φάση ο Γιάννης γύρισε. Την αγκάλιασε και της έδωσε ένα φιλί.Απαλό στην αρχή παθιασμένο στην συνέχεια.

"Τώρα μπορούμε να πούμε καληνύχτα" Κι ΄'εφυγε...

Η Αγάπη χαμογέλασε και ακούμπησε τα χείλη της. Τόσο όμορφα δεν είχε ξανανιώσει.

Ο Γιάννης επέστρεψε πετώντας στο σπίτι.

Ο Θοδωρής με την Γεωργία ήταν μέσα στην τρελή χαρα που ξαναενώθηκε η οικογένεια.

"Επ. τι έγινε παίδες? έχασα κάτι?" ειπε ο Γιάννης

Έπλυνε τα ΄χερια του και κάθισε κι εκείνος να φάει.

Η Ευγενία ζήτησε την προσοχή τους κάποια στιγμη. Έιχε να τους κάνει ανακοινώσεις λεει

"Λοιπον. Αποφάσισα να συνεχίσω την  Νομική"

"Μα αυτό είναι υπέροχο νεο" απάντησε η Γεωργία

"Μαμά θα σε βοηθήσω εγώ να επανενταχθείς. Έχω μια φίλη που έχει τελειωσει Νομική οπότε θα την ρωτήσω για τυχόν σημειώσεις και βιβλία"

"σε ευχαριστω πολυ αγόρι μου" του έπιασε το χέρι

"Εχεις και γνωστή μια δικηγορίνα μικρέ μου?"

"Δεν μας τα πες αυτα" αντέκρουσαν ο Θοδωρής και η Ελπίδα

"Δεν είναι αυτό το θέμα μας τωρα. Τι άλλο αποφάσισες μαμα?"

"Θέλω να δω τον Μάρκο"

Ξαφνιάστηκαν όλοι στην αρχή αλλα μετά έιπαν οτι θα την βοηθούσαν με την συνάντηση.

Αργά το βράδυ και ενώ είχαν φύγει όλοι ο Γιάννης ήταν στο κρεβάτι του και σκεφτόταν.

Μετά από ώρα σκέψης πήρε το κινητό του και άρχισε να πληκτρολογει

~Κοίτα ξέρω πως γνωριζόμαστε λίγο άλλα μου έχεις κλέψει την καρδιά. Δεν μου έχει ξανασυμβεί κατι τέτοιο. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου και σε θέλω στην ζωή μού. Εσύ? Με θέλεις? Θέλεις να γίνεις κοπέλα μου?~

και το έστειλε στην Αγάπη. Δεν πέρασαν 5 λεπτά και ήδη έιχε λάβει απάντηση

~Και φυσικά θέλω~

"comments and votes below"