Κεφάλαιο 8

42 5 3
                                    


Ο Γιάννης είχε απέναντί του τον Μάρκο. Ο Μάρκος τον Γιάννη.

Πατέρας και γιος συναντιούνταν μετα από 23 χρόνια.

Δεν έιχε γνωρίσει ποτέ ο ένας τον άλλο. Καιρός ήταν λοιπόν να γίνει αυτή η αρχή.

Κάθε αρχή και δύσκολη που λένε. Αυτό ακριβώς.

Ο Γιάννης τον κοιτούσε με αδιάφορο ύφος. (καλη ώρα σαν της φωτογραφίας από πάνω)

"Σ ακούω" του είπε. "Ξέρω πως έχεις κάτι να μου πεις"


Ο Μάρκος πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε.

"Εκανα λάθη με την μητέρα σου. Την ιστορία την ξέρεις οπότε ειναι ανώφελο να σου την πώ πάλι απο την αρχή. Δεν θέλω να νομίζεις ότι την λέω όπως με βολεύει για να βγάλω λάθος την μητέρα σου ή την Ελπίδα.

Τις ερωτεύτηκα και τις δύο. Και την Τζένη και την Μελίνα

Πάλεψα πολύ μέσα μου και τελικά διάλεξα την Μελίνα. Οχι γιατι ήταν καλυτερη απο την Τζένη αλλά γιατι δεν ήθελα να χάσω την Τζένη από την ζωή μου. Την ήξερα από μικρό παιδι. Αν χωρίζαμε κάποτε θα την έχανα ενω την Μελίνα και να την έχανα δεν θα μου στοίχιζε τόσο. Δεν κάναμε παρέα από παλία.

Τελίκά όμως έκανα λάθος. Ήμουν λάθος. Το μετανιώνω. Την έχασα έτσι κι αλλιώς.

Συγνώμη που ήμουν μακριά σου. Δεν... Δεν ήξερα. Ζητώ συγνώμη κι απο κείνη που δεν ήμουν δίπλα τηςε"


Ο Μάρκος έιχε βουρκώσει και χαμήλωσε το κεφάλι. Την σιωπή έσπασε ο Γιάννης.

"Ολα Οκ. Άκουσα και την δική σου οπτική όποτε είμαι καλυμμένος. Μπορείς να πηγαίνεις τώρα σε παρακαλώ. Θέλω να ξεκουραστώ. Ακόμη είμαι αδύναμος"

"Δεν θα με συγχωρέσεις ποτέ ετσι?"

"Δεν είπα αυτό. Απλά θέλω να μου δώσεις λίγο χρόνο να σκεφτώ. Θα έρθω εγώ να σε βρω αν θα θελήσω επαφή μαζί σου. ενταξει?"

"Σωστος. Καλό βράδυ παιδί μου"


Ο Μαρκος βγήκε έξω λίγο πιο ανακουφισμένος

"Λοιπον?" ρώτησε η Ελπίδα

"Ολα καλα. Του έδωσα χρόνο να σκεφτεί"

"Καλά έκανες. Ας μην τον πιέζουμε άλλο. Τωρα είναι όλα στο ΄χερι του"


Οι μέρες περνούσαν και τα μαθήματα του Γιάννη έιχαν ξεκινήσει.

Το περιβάλλον εκεί του άρεσε πολυ και έιχε κάνει και μερικούς φίλους.

Στο μυαλό του ΄τοσες μέρες τριγύριζε όμως ο Μάρκος.

Ηθελε να τον γνωρίσει, είχε κάνει την κινηση του. Τώρα περίμενε από αυτόν να κάνει το επόμενο βήμα.

Έτσι μετά από μια κουραστική εξάσκηση ντράμς σηκωσε το κινητό του και σχημάτισε τον αριθμό του Μάρκου.

"Μάρκο. Εδω Γιάννης. Θέλω να βρεθουμε"

"Ωραία μικρε. Διάλεξε ώρα και μέρος"


~Συγνώμη για την καθυστερηση. Περιμένω τα σχόλια και τις ψηφους σας ~

Ένοχα ΜυστικάDonde viven las historias. Descúbrelo ahora