Ένοχα Μυστικά

Κεφάλαιο 12

"Αφησε την ρε καραγκιόζη" φώναξε ο Γιάννης και έτρεξε πρός το μέρος τους.

Ο κλέφτης μόλις τον είδε άρχισε να τρέχει μαζί με την τσάντα της κοπέλας η οποία έιχε πέσει στην άσφαλτο από την μάχη της με τον κλέφτη.

Αφου τον κυνήγησε σε κάποια φάση ο Γιάννης όρμησε πάνω του και κατάφερε να τον ακινητοποιήσει. Αφού πάλεψαν και έπεσαν μερικές , ο κλέφτης έφυγε τρέχοντας και ο Γιάννης πήρε την τσάντα και την έδωσε στην κοπέλα που παρακολουθούσε την όλη φάση έντρομη.

"Ορίστε. Νομίζω πως αυτό σου ανήκει"

"Σε ευχαρίστω πολύ. Εισαι καλά? Μήπως χτύπησες?"

"Οχι. ειμαι εντάξει μην ανησυχείς. Εσυ ?"

"Πονάει λίγο το χέρι μου απο την πτώση αλλά κατα τα άλλα δεν χτύπησα πουθενά αλλόυ"

"Είμαι ο Γιάννης"

"Αγάπη. Χάρηκα"

"Μένεις μακρία? η καπου εδώ κοντα?. ρωτάω για να σε πετάξω άμα έιναι"

"Όχι. Μένω στο Παγκράτι. Απλά μένει μια φίλη έδω κοντά και ήρθαμε εδώ μετα την σχολή"

"Σπουδάζεις?"

"Ναι. Εχω τελειώσει Νομική και κάνω μεταπτυχιακό στο Ποινικό Δικαιο. Εσυ?"

"Εγω αποφάσισα να σπουδασω φετος. Μουσική σπουδάζω"

"Ποσο είσαι?"

"Είμαι 23"

"Τι σύμπτωση. Κι εγω"

"Χαχα. ελα να σε παω τουλάχιστον μέχρι την στάση του λεωφορείου"

"Εντάξει. Εσυ εδώ μενεις?"

"Ναι. εδω πιο κατω"

"Και παλι σε ευχαριστώ. Θες να ανταλλάξουμε τηλέφωνα? να βγουμε για έναν καφε για να ανταποδωσω για τα σημερινα?"

"Φυσικα" χαμογέλασε.

Αντάλλαξαν τηλέφωνα και χωρίστηκαν. Ο Γιάννης σε όλη την διαδρομή είχε ένα χαζό χαμόγελο. Τριγύριζε στο μυαλό του η εικόνα της Αγάπης. Χαριτωμένη. Μικροσκοπική, με μαλλιά στο χρώμα της σοκολάτας και μάτια ακαθόριστου χρώματος. Ηταν καστανα? Ηταν πράσινα? και απο τα δυο? Δεν μπορουσε να καταλαβει. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι ανυπομονούσε να πάνε για καφέ.

Γύρισε στο σπίτι αρκετά μαλακωμένος. Η αιφνίδια γνωριμία με την Αγάπη τον έκανε να δώσει μια ευκαιρία στην μητέρα του. Ξαφνικά ένιωθε τυχερός . Γιατι έιχε ξαναβρει όλα όσα η ζωή του στέρησε μέσα σε λιγους μήνες.

Αποφάσισε να σταματήσει τους εγωισμους και να επικεντρωθει στην Αγάπη και στον κεραυνοβόλο έρωτα που απο ΄σημερα είχε άρχίσει να πιστεύει σε αυτον.

"Κοριτσια γυρισα"

"Καλως το μου" ειπε η Ελπιδα. "Εισαι εντάξει?"

"Μια χαρά ειμαι" χαμογέλασε και πλησιασε την Ευγενια

"Εμμμμ... συγνωμη για την  αντιδρασή μου πριν απλα μου ηρθε όλο αυτο καπως. Θα με συγχωρεσεις.... μαμα?"

Η Ευγενια στο α΄κουσμα της λέξης ¨μαμα" δάκρυσε και τον πήρε στην αγκαλίά της. Εκεινος την έσφιξε δυνατα.

"Γιε μου..... σε αγαπω"

"Κι εγω... πολυ"

"Οκ. αυτο γιορταζεται με πιτσα" ειπε η Ελπίδα και παρηγγειλαν να φάνε.

Αργά το βράδυ και ενώ αποσύρθηκαν ο Γιάννης έλαβε μήνυμα απο την Αγάπη. Μολις έιδε το όνομα της στην οθόνη του χαμογέλασε πλατια.

~Σε ευχαριστω για όλα σήμερα. Είσαι ο ήρωάς μου. Αυριο θέλω να σου το ξεπληρώσω με μια ζεστή κούπα καφέ σε ένα όμορφο και ήσυχο μέρος~

Τσακίστηκε να της απαντήσει. Ο καφές κανονίστηκε για την επομένη το απόγευμα και ο Γιάννης έπεσε για ύπνο με την σκέψη της.

Συγνωμη για την καθυστερηση. Περιμενω τα σχολια και τις ψηφους σας.