Dilsiz

Bölüm 3

(İyi okumalaar. Multimedia Orkun)

"Alina yarın akşam HELL ROCK'ın konseri var! Gelsene sende."dedi Sinem koşarak yanıma gelirken.

Konsere falan gitmek istemiyordum ama bu belki kafamı dağıtmama yardımcı olabilirdi. Bu yüzden başımı olur anlamında salladım. Konuşamamaktan nefret ediyorum!

"Yaşasııııınn!"diye bağırınca elimi ağzına bastırıp güldüm. Evet Sinem'i sevmeye başlamıştım. Şuan ki tek arkadaşımdı diyebilirim. Gerçi Aras'la bir kere takıldık ama bunun arkadaş olmamıza yeteceğini düşünmüyorum. Sonuçta kendi konserine o davet etmedi. Birde aynı sırayı paylaşıyoruz!

Sinemle okul koridorlarında yürürken müzik sesi duydum.

"Şey sanırım grup prova yapıyor. Onları rahatsız etmesek iyi olur. Ayrıca bugün seçim olucaktı. Kız solist için."dedi Sinem.

Ama ben ona aldırmayıp içeriye girdim. Sarışın bir kız şarkı söylüyordu. Açıkcası iğrenç söylüyordu.

"Sen buna ses mi diyorsun? Filden çıkan ses bile daha melodik!"dedi Orkun. Ukala. Kız ağlayarak sahneyi terk etti.

"Gördünmü bu yüzden şansımı denemek istemiyorum. Herkese karşı rezil eder."dedi Sinem fısıldayarak. O sırada Orkun beni farketti ve gülmeye başladı.

"Sende mi katılacaksın seçmelere? Kekemeler gibi senin dilinde şarkı söyleyince açılıyormu?" Gülüyordu. Gerizekalı. Mal. Kendini beğenmiş. Sinem kolumdan tuttu.

"Haydi gidelim Alina." dedi sessizce. Kolumu ondan çektim. Eğer konuşabilseydim Orkuna bir güzel laf sokacaktım ama onu bile yapamıyordum.

"Arkadaşlar gördüğünüz üzere bir rakibiniz daha var. Gerçi fazla korkmayın kız konuşamıyor. Yani onu bir zavallı olarak görmeniz yeter."dedi Orkun. Ardından herkes gülmeye başladı.

"Bu kadar yeter Orkun!" Aras oturduğu yerden ayağıya kalkmıştı.

"Ne var biraz eğlenmeyelim mi?"

"Eğlenme Orkun. Bu şekilde eğlenme."

"Naparsın ha? 2 günlük tanıdığın masum görünümlü orospuya beni satarmısın?" Söyledikleri yüzümü kızarttı. Aras ta bir güzel yumruğunu Orkuna geçirdi. Bazıları çığlık atarken ben gözlerimdeki yaşlara aldırmadan onları izliyordum.

"Bir daha bu kıza annenin adını kullanma Orkun."dedi Aras. Ardından gelip beni dışarıya çıkardı. Biraz uzaklaşınca durdum. Az önce arkadaşına benim için yumruk atmıştı.

"Sakın Orkun'u senin için dövdüğümü falan sanma. Ona bir süredir gıcıktım. Ve zamanı da gelmişti."dedi. Birden ona sarıldım. BEN.BİR.ERKEĞE.SARILDIM. Geri çekildiğimde Aras gülüyordu. Ona baktığımda gülümsemesini sildi ve yerine her zaman ki cool suratını koydu. Olsun en azından güldüğünü görmüştüm.

**

Çıkış zili çalınca çantamı toparladım. Aras prova yaptıkları için okuldan izin almıştı. Sinemle vedalaştım ve merdivenleri inmeye başladım.

O sırada birisi kolumdan tutup beni kenara çekti. Aynı zamanda bağırmamam içinde ağzımı kapatmıştı.

"Şştt. Sessiz ol. Benim Orkun."diyince elini benden çekti.

Derin bir nefes aldım. Gözlerim korkudan yine dolmuştu. Bu durumdan nefret ediyorum!

"Ben sadece özür dileyecektim." Cidden mi? Bunu daha iyi bir şekilde yapabilirdin! "Yani özür dilerim. Bugünkü davranışım çok çocukcaydı. Beni affetmen içinde sana konserimiz için en ön sıradan bir bilet veriyorum." dediğinde hemen Sinemi hatırlayarak elimi 2 yaptım. "Anladım.. 2 olsun. Affedildim mi?" Hayır ama bu biletleri almayacağım anlamına gelmiyor. Yine de başımı evet anlamında salladım. "Vay.. Çok zor değilmiş."dedi gülerek. Sonra 2 bilet uzattı. "O zaman yarın akşam görüşürüz."dedi ve uzaklaştı.

**

Facebook'u açınca 2 yeni arkadaşlık isteğiyle karşılaştım.

Aras Ünal

ve

Orkun Melez

İkisinide kabul eder etmez Orkun mesaj attı.

"Selam ve tekrar özür dilerim." Gülümsedim.

"Tekrar affediyorum."

"Vay be. İlk kez seninle iletişim halindeyiz. Biliyorsun normalde sadece ben konuşurdum. Ama şimdi sendende cevap alabildim." Yine laf mı çarpıtıyor bu salak?!

"Dilsiz olduğum içindir."

"Bak öyle demek istemedim ha."

"Tamam anladım."

Bir iki dakika sonra yine mesaj yazdı.

"Eee neden?"

"Ne neden?"

"Neden konuşamıyorsun?" Ah-ha al kızım. Şimdi ne cevap vereceğim?

"Seni ilgilendirmez."

"Haklısın ama merak ettim."

"Boşver. Belki sonra söylerim." Hayır hiç bir zaman sana söylemeyeceğim.

"Peki senin dediğin gibi olsun."

Biraz zaman geçince mesaj yazdım.

"Ee siz solist buldunuz mu?"

"Hayır. Sen katılmak istermisin? :D" Gerizekalı.

"Bak yine dalga geçeceksen kapatıyorum."

"Hayır hayır tamam. Yarın akşam bir solist eksik çıkacağız. Konuşabiliyorken güzel şarkı söylermiydin?"

Hemde çok güzel! Hayallerim de vardı. Günün birinde çok ünlü bir şarkıcı olacak ve dünyayı dolaşacaktım. Justinle düet yapacak ve müzik ödüllerini kucaklayacaktım. Ama artık hepsi sadece birer hayaldi. Gerçekleşemeyecek kadar uzak. Al işte yine gözlerim doluyor!

"Evet. Neyse ben kapatıyorum. İyi geceler."

"İyi geceler Alina."

Laptopumu kapattıktan sonra ayna karşısına geçtim. Elime tarağımı aldım ve şarkı söylüyormuş gibi yapmaya başladım. Şarkı söylemek.. Eskiden benim hayatımdı. Şimdiyse hayalim.

O gece rüyamda kendimi Arasların grubuyla şarkı söylerken gördüm. İnanılmazdık ve herkes bizi alkışlıyordu. Ardından uyandım. Ve uyanınca zihnimde konuştum.

Şarkı söylemeyi çok özledim. Konuşmayı değil. Sadece şarkı söylemeyi.

YORUMLARINIZ VE OYLARINIZ İÇİN ÇOK TEŞEKKÜRLEER. UMARIM BU BÖLÜMÜ BEĞENMİŞSİNİZDİR. YENİ BÖLÜM PAZAR GÜNÜ. BÖLÜMLE İLGİLİ YORUM BIRAKIRSANIZ ÇOOK SEVİNİRİMM.