(İyi okumalarr. Multimedia Aras.)
"Evet. Biliyorum. O şuanda iyi değil. Annesini o halde görmek onu yıprattı. Biliyorum 2 gün doldu. Geleceğiz. Tamam sonra konuşuruz."
Babamın telefon konuşmasıyla uyandım. Uyandığımı farkedince gülümseyerek yatağımın kenarına oturdu.
"Bugün nasılsın güzellik?" İyi değildim. Berbattım ve kendimi ölü gibi hissediyordum. Annem gözlerimin önünde kendini öldürmüştü. Benim canım annem, tek dayanağım beni bu hayatta yalnız bırakmıştı. Babamla aramızda o kadar büyük bir bağ yoktu. Oysa ki annem.. Onu asla affetmeyecektim. Bunları düşünürken başımı babamın omuzlarına gömdüm.
"İyi olacaksın hayatım. İyi olacağız."dediğinde tekrar telefonu çaldı. "Afedersin buna bakmam gerek."
O odadan çıkarken bende aşağı kata indim. Bu evde daha fazla kalmak istemiyordum. Bahçeye çıkmak iyi gelecekti. Dış kapıyı açtığımda Arasla karşılaştım. Onu o geceden beri yani 3 gündür görmüyordum. Okulada gitmemiştim.
"Hey. Nasılsın Alina?"dedi hemen. Tabikii iyi değilim. Neden herkes bunu sormak zorunda! Başımı hayır anlamında sallayınca gözlerimden yaşlar damladı. 3 gündür ağlıyordum ama göz yalşarım tükenmemişti. İçeriye girdi. Beni omzunun altına alarak başımı göğsüne yasladı.
"Şşt. Sakin ol. Ben buradayım."dedi.
Gözlerimi silip geri çekildim. Beni baştan aşağıya süzdü. "Sanırım hala babana konuşabildiğini söylemedin?"dediğinde 'sen ne saçmalıyorsun?' bakışımı attım. "O gece konuştuğunu gördüm."dedi hafifce gülümseyerek.
Olay şu ki evet ben o an konuşmuştum. Şokun etkisiyleydi büyük ihtimal. Ama daha sonra hiç konuşmayı denemedim. Hiç. Zaten annemin acısı üzerimdeyken fırsat bulamamıştım. Aras bileklerimden tuttu. BİLEKLERİMDEN.TUTTU. Onun dokunuşları nedense beni rahatsız etmiyordu.
"Hadi bir kez daha dene."dedi. Konuşmayı denemeyeli uzun zaman olmuştu. Çünkü genelde sadece ııağuuğm gibi tuhaf sesle çıkartıyordum ve bu moralimi bozuyordu. Konuşamamak iğrenç birşey!
"Hadii."dedi Aras bu sefer bileklerimi daha sıkı tutarak. Derin bir nefes aldım. Peki ne demeye çalışacaktım?
"Iğğum." Başımı öne eğdim ve tekrar ağlamak için hazırlandım. Aras çenemden tutup başımı dikleştirdi.
"Denemekten korkuyorsun. Korkma."dedi. Tamam.
"IIağğğıım."
"Korkma!"
Derin bir nefes aldım. "Auğğııı.." Tekrar bir nefes aldım. "Aıığ-anne." Dışarıdan yeni konuşmaya başlayan bebekler gibi göründüğümden emindim. Ama bu doğruydu. Konuşmayı tekrar öğreniyordum. Aras ellerini çırptı.
"Bravo. İlk denemen için harika. Ayrıca farkettimde sesin çok..tahrik-" Cümlemesini tamamlamasına izin vermeden omzuna vurdum.
"Aptal." OHA. AZ ÖNCE APTAL DEDİM. HEMDE HİÇ IIĞ LAMADAN. Ve Aras'a kullandığım ilk kelime 'Aptal'dı. Ne hoş, değil mi ama!
"İnanmıyorum kendini geliştiriyorsun!"dedi Aras gülerek. "Ayrıca aptal demene alınmadım desem yalan olur. Ama ilk defa birisi bu kadar güzel telaffuz ediyor."dedi ve tekrar güldü. Gerizekalı. Sana şuan gerizekalı demeyi çok isterdim ama önce denemeler yapmam lazım. Henüz kendimi uzun bir kelimeye yada cümle kurmaya hazır hissetmiyordum.
Ayakkabılığın yanındaki masada duran not defterini aldım ve birşeyler yazmaya başladım.
"Konuşsan daha iyi olur aslında."diye mırıldadı Aras. Ardından yazdığım notu ona gösterdim. "BABAMA YADA HERHANGİ BİRİNE KONUŞABİLMEYE BAŞLADIĞIMI SÖYLERSEN SEN
BOĞAZLARIM. Gerçekten mi? Ah ne korktum!"diyince şeytani bakışlarımı üzerinde gezdirdim. Ardından ellerini havaya kaldırıp "Tamam pes ediyorum. Kimseye söylemeyeceğim söz. Nedenini sormuyorum çünkü bu senin kararın."dedi. Güldüm. Bu çocuk beni anlıyordu.
"Alina? Kızım nerdesin?" Babamın sesini duyduğumda hemen Arasa döndüm.
"Gitmem gerek değilmi?"dediğinde yüzünü astı.
"Evğet" dedim ve kapıyı açtım.
"Peki o zaman yarın tekrar geleceğim. Sen konuşmayı sökene kadar yakanı bırakmam."dedi gülerek. Tam arkasını dönmüş gidiyorken bir kez daha bana döndü. "Ah bu arada artık sana DİLSİZ diyemeyeceğim için üzgünüm." Güldüm ve kapıyı kapattım. Kimseye söylemeyeceğine dair söz versede babamla karşılaşmasını istememiştim.
Ardından babam merdivenleri indi ve karşıma dikildi.
"Los Angeles'a geri dönüyoruz."
YENİ BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM. O GÜZEL YORUMLARINIZ İÇİN ÇOOOK TEŞEKKÜR EDERİM. ALİNA BİR SÜRE DAHA SESSİZ KALACAK. BU BÖLÜM KISA OLDU FARKINDAYIM. AMA DİĞER BÖLÜM İÇİN ÖN HAZIRLIK OLARAK KABUL EDİN. ÇÜNKÜ DİĞER BÖLÜM UZUN OLUCAK VE ALİNA ANNESİNİN NEDEN İNTİHAR ETTİĞİNİ ÖĞRENECEK. BÖLÜMÜ UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR. ALİNA VE ARAS ÜZERİNDE DURMAK İSTEDİM :))) BÖLÜMLE İLGİLİ YORUM BIRAKIRSANIZ BENİ ÇOK SEVİNDİRİRSİNİİİZZ. HEPİNİZİ ÖPÜYORUUM. :*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dilsiz
Teen Fiction"Önümde dursan ve bana baksan; içimdeki acılar hakkında ne bilebilirsin ki; ben seninkiler hakkında ne bilebilirim ki? Ve ayaklarına kapanıp ağlasam ve anlatsam; sana cehennemin sıcak ve korkunç olduğunu anlatsalar; benim hakkımda cehenneme ilişkin...
