Wolf

Father

"Stop Wolf!" schreeuwde ik.
"Het is mijn vader!" piepte ik.
"Nee! Senna! het is je vader niet! pak hem!" riep hij.
Wat bedoelde hij daarmee?
Ik rende snel weg, inplaats van aanvallen.
Mijn poot begon weer pijn te doen.
Ik zocht en zocht.
Het leek op een doolhof.
Waar moest ik naartoe?
"Wolf! help!" riep ik.
Ik hoorde hem aan komen rennen.
hij rook of hij het spoor kon vinden.
Toen hoorde ik weer het geblaf.
We keken vlug om, we zagen tientallen honden op ons afkomen.
We konden niets doen, alleen afwachten wat er ging gebeuren.
Ze vielen ons aan, en ik viel op de grond neer.
Ook Wolf viel na een tijdje.
Na een tijd gingen de honden weg.
Overal waren we gebeten.
toen kwam de man er aan, mijn vader.
"Pap! ik ben het!" piepte ik.
Hij kon het natuurlijk niet verstaan.
"Wolf wat zei je nou net? over mijn vader." vroeg ik.
Maar voor hij antwoordt kon geven, knuppelde mijn vader ons neer.
Ik werd misselijk.
Ik deed alsof ik bewusteloos lag.
Mijn hart bonkte in mijn keel.
Langzaam openende ik een oog.
Waar gingen we in vredesnaam naartoe?
Ik zag het.
We werden in een cel gestopt, maar een andere dan daarnet.
Hij gooide ons er neer en deed de cel dicht.
Na een halfuur durfde ik pas weer op te staan.
Ik zag dat Wolf echt bewusteloos was.
"Wolf." fluisterde ik, terwijl ik met mijn poot tegen hem aan duwde.
Er bewoog niet.
Ik zag dat hij wel nog ademde.
Ineens kreeg ik het koud.
Het werd wel erg snel koud.
Dit klopte niet.
Wilde hij ons laten bevriezen?
Ik liep ongeduldig naar Wolf.
"Wolf wordt wakker! we hebben een probleem!" piepte ik.