The Campus Heartbreaker
Written by Leykleyr
-20-
No. I. Am. Not. Falling. For. Dwaine. Period.
Hindi pwede. He's just playing around and it's not even possible to him to love me back.
Ilang beses ko na bang tinatak sa isip ko na Campus Heartbreaker siya? Although, I know that he's a good person... He still breaks many hearts except mine. And will never be.
'Yan ang sabi ng isip ko pero iba yata ang gusto ng puso ko... Gustong-gusto ko ng tuluyang mahulog sa kanya. Gustong-gusto ko na siya. Will I let my heart decide?
Nagpakawala ako ng malalim na hininga. I don't care if he's a heartbreaker. Napagdesisyon kong hahayaan ko munang magpakasaya ang puso ko sa ngayon...
My minds were full of thoughts that's why I didn't notice my cheeks were in between Dwaine's hands.
Tumingin ako sa kanya at napansin kong may kung ano sa mata niya.
"Ayos ka lang?" Sambit niya na siyang nakapagpangiti sa akin. Oh God, I am madly smitten. Bakit ka ba ganyan, Dwaine? Simple gesture lang 'yan ngunit napaka-laki ang impact nito sa 'kin.
Tumango ako. "A-ayos lang ako..." Nauutal kong sabi.
"You sure?"
"Oo nga, kulit!" Tumawa ako dahil parang concern siya sa akin. Is it okay to assume? I hope not.
Nakita kong amused na amused siyang nakatingin sa 'kin. Problema nito? Naku, marupok ako, Dwaine... 'Wag kang ganyan...
"Why?" Tanong ko ng nanliliit ang mga mata sapagkat hindi ko talaga siya maiintindihan.
"Parang ngayon lang kita nakitang tumawa ng ganyan ka-genuine..."
Fake ba lagi tawa ko? Hindi naman ah. It's just that I am really enthusiastic right now because Dwaine is with me.
"Tara na nga! Don't mind me, tawa ka rin kung gusto mo." I teased him.
He held my hands that made my heart explode in bliss.
"Hindi ka naman excited, ano?"
"Sinong excited? Hindi ako excited, 'wag kang feeling. I'd been into several dates before..." He casually said like it's just casual to break my heart. 'Wag kang feeling... Why so straight-forward, Dwaine? Sa sobrang straight-forward niya, hindi niya namamalayang unti-unting nawawasak ang puso ko. I held back my tears before it fall. Yeah, I am that type of person na sobrang sensitive. I could not help it. Ganoon talaga ako, sobrang mababaw...
"Ouch!" I winced in pain. Dahil sa pagiging lutang, hindi ko napansing nahulog ako sa hagdan dahil may nalaktawan pala akong isang baitang. Gaya ng pagkahulog ko kay Dwaine, nasaktan ako. Lagi naman akong nasasaktan eh, emotionally and physically. No biggie.
"Bulag ka ba?" He harshly said as he looked at my aching foot.
Double ouch. Bulag nga talaga ako. Alam ko na ngang heartbreaker yung tao, nahulog pa rin ako sa kanya.
Imbis na barahin siya, bahagyang tumango ako. Ayaw ko ng makipagtalo pa. Tss. Kaka-realize ko lang na mahal ko na pala si Dwaine tapos in an instant, nasaktan agad ako. Your fault, Yuri... You let him. Kaya magtiis ka.
"Tss..." Tinanggal niya ang sapatos ko at hinawakan ang paa ko then pinisil-pisil niya ito. Napapikit ako dahil kumirot ito. Mukhang hindi matutuloy yung date namin ni Dwaine ah? IT CAN NOT BE!
Tumayo ako at tiniis ang sakit. I saw Dwaine's forehead creasing. "I am okay. Tara na..."
Aray. Ang sakit ng paa ko. Napangiwi ako ngunit pinalitan ko rin ng ngiti. Baka mahalata niya pang nagsisinungaling ako-
"Sinungaling..."
Shoot. Galing niya namang magbasa ng isip. Waw. Let's give him a round of applause! Woo!
My eyes widen in surprise when he carried me in a bridal style. Hindi ko alam pero nangingiti ako ng malaki despite of my aching foot.
Binuksan niya ang pinto ng kotse niya using his one hand at pinaupo ako sa seat. Pinisil-pisil niya muli ang paa ko at naramdaman kong nabawasan ang sakit.
"Ahh... Ang sakit... Hah... Ayan medyo nawawala na. Ahh... Sarap."
Napapikit ako. Bakit ba?! Feel na feel ko eh. Haha.
Dinilat ko ang mata ko nang huminto si Dwaine. Ano ba yan. Pa-bitin ah. Hehehe.
I saw him suppressing a smile. Yah! He's too cute! Stop na, Dwaine! Kinikilig ako!
Tapos hindi niya napigilan, bumunghalit siya ng tawa. Gah, why is he laughing? Masaya ba siyang nasasaktan ako. Sadista pala 'tong si Dwaine?
"Hoy, hoy! Anong tinatawa-tawa mo d'yan?" I asked. He just shrugged and laughed heartily.
"Hmp." I crossed my arms and pouted. Kainis, tawa ng tawa. Wala namang nakakatawa? Mind to share with me para hindi siya nababaliw mag-isa d'yan?
"Hey, why are you pouting?" He asked.
"Then, why are you laughing?" Naka-pout pa rin ako.
Tapos inipit niya na naman ang pisngi ko ng dalawang kamay niya.
"Ang cute cute mo!" Natatawang sabi niya.
Ang bipolar nitong lalaking 'to! Grabe! One moment, nagsusungit siya tapos biglang tawang-tawa! Gaah. He's freaking bipolar! Pero cute, huh. Hihihi.
"Akala ko ba magde-date tayo?"
Ngumisi siya. "I thought napipilitan ka lang. Looks like, I am wrong. You are not hesitant, do you?" Sambit niya na nakapagpabilis ng puso ko.
"Sikretong malupit." I simply said.
"Saan mo gustong pumunta?" Binuhay niya ang engine then pinaandar niya ito.
"Ikaw bahala." Sambit ko at napatitig sa magandang mukha niya. Hmp. Siguro kung babae 'tong si Dwaine, nasa maganda pa siya sa akin.
He smirked mischievously. Okay, hindi ko gusto yung ngising niyang yun ah. Parang may binabalak. Huhuhu. "Okay then. Sa condo ko tayo..."
What?!
