Vlinders vinden de weg naar je buik

Verdwenen vlinder

       

De volgende ochtend kwam Mila op school. Gelukkiger dan ooit tevoren, maar ook nieuwsgieriger. Ze kon alleen maar denken aan wat er toch met Alex was. Hij leek écht ergens mee te zitten, maar ze zou nog een tijd moeten wachten om te ontdekken wat er aan de hand was. Aangezien hij altijd en overal te laat was, hadden ze pas in de middag afgesproken.

Ook Jimmy en Jonas kwamen de school binnengelopen. Jimmy kwam iets te enthousiast over. Hij was nog zenuwachtiger dan anders, omdat hij wist dat Charlie vandaag sowieso in haar kluisje ging kijken. Hij en Jonas waren de vorige avond nog druk bezig geweest met alles te plannen om er een onvergetelijke beverlijke picknick van te maken.
Als het nu maar goed komt!- dacht Jimmy. Hij had de hele nacht niet geslapen en had al allerlei scenario's in zijn hoofd afgespeeld. De ene al beter dan de andere.
Jimmy zag Charlie aanlopen en maakte meteen aanstalten om weg te lopen. Jonas kon hem nog maar net tegenhouden. "Hier blijven jij, je kan niet blijven weglopen. Het is tijd voor actie."
Ondertussen kwam Charlie dichter. "Goeiemorgen, bevers!" begon ze enthousiast.
Jonas antwoordde meteen, maar Jimmy bleef wat op de achtergrond.
"Wat is er Jimmy? Niet goed geslapen?"
Jimmy antwoordde vrijwel meteen: "Neen, ik moest de hele tijd aan j-... euhm aan mijn mijn test van fysica denken."
Charlie knikte ongelovig. Ze vroeg zich echt af waarom hij zo raar deed de laatste tijd. Niet dat ze het erg vond. Ze vond het stiekem wel schattig.
Jonas moest lachen. Zijn beste vriend was zo grappig wanneer hij zich uit een situatie moest praten.
Mila bekeek het schouwspel voor een aantal seconden vanuit de poortopening en besloot dan maar al naar hen toe te gaan. "Goeiemorgen" zei ze vriendelijk.
Charlie vloog weer iets te opgewekt in haar armen, Jimmy gaf haar heel bescheiden een 'goeiemorgen' terug, en Jonas die gaf haar de grootste glimlach die hij maar kon. Ze hadden hun gevoelens toegegeven, maar toch wist Jonas nog steeds niet zeker of er nu serieus iets was. Hij hoopte van wel, maar hij was gewoon te onzeker. Volgens hem was hij nog steeds niet goed genoeg voor haar. Zonder het te weten staarden ze elkaar weer iets te lang aan.
"Seg, tortelduifjes. Ook een goeiemorgen" hoorden ze ineens. Het was Finn, hij had natuurlijk alles gezien. Alle vier de Ghost Rockers staarden hem betrapt aan. Finn lachte. Hun liefdesleven was best vermakelijk. Toen verdween de glimlach razendsnel van zijn gezicht. Charlie, Mila, Jonas, Jimmy.. Ze waren maar met 4. Waar was Alex? "Weten jullie waar Alex is? Ik kan hem al de hele ochtend niet bereiken?"

Finn wist het ondertussen zeker. Hij was verliefd geworden op Alex. Hij had geprobeerd om het te onderdrukken, maar het lukte niet langer. En aangezien Jimmy de enige was die het wist, had Finn het er moeilijk mee. Hij wilde advies, maar Jimmy leek hem niet de meest geschikte persoon om hem die te geven.
Finn had vorige avond toen hij thuiskwam nagedacht, en heel veel. Zou Alex geschrokken zijn van die kus? had hij constant gedacht. De vlinders hadden hem wakker gehouden, de hele nacht. Hij was uiteindelijk tot het besluit gekomen dat hij erover wou praten. Maar nog niet met Alex, daar was het te vroeg voor. Misschien met Mila?

Dat was nu Finn's doel, vandaag moest hij met Mila gaan praten. Hij moest het aan iemand kwijt. Maar of hij het echt zou durven, dat was een andere vraag. Na hun 'date' gisteren had Finn besloten om het even te laten rusten en dus Alex even geen berichten meer te sturen. Maar vanochtend was hij van gedachten veranderd, want hij vond het toch altijd zo leuk wanneer hij een berichtje van hem kreeg. Zijn vingers waren over het toetsenbord gevlogen en blijven handen boven de knop 'verzenden.' Oh nee, ik denk dat het echt te duidelijk wordt, had Finn gedacht. Toch kon hij de neiging om Alex iets te sturen niet onderdrukken, en voor hij het wist was het bericht verzonden. Finn had gehoopt dat hij snel een bericht terug zou krijgen. Ongeduldig had hij gewacht, maar Alex stuurde niks. Had hij misschien toch niet moeten sturen? Finn twijfelde nog meer aan zichzelf dan eerst. Uiteindelijk had hij besloten om naar school te vertrekken. Hij zou Alex daar wel zien.