Louis, Liam en Niall hebben het eindelijk voor elkaar. Ze gaan eindelijk als drie vrienden samen wonen. Ze hebben een huis gekocht wat al een tijdje te koop stond en trekken er vrijwel direct in. Natuurlijk zijn ze alle drie razend enthousiast maar...
Na een tijdje kwamen Liam en Niall eindelijk thuis. Het leek wel een eeuwigheid te duren. Nadat al die dingen gebeurd waren voelde ik me niet echt meer op mijn gemak. Al wist ik zeker dat het meeste of toeval was of door mezelf kwam. Het was beter als ik er maar niet over begon. 'Deze pizza's zijn wel lekker, die moeten we onthouden' zei Niall lachend. 'Ja inderdaad, veel beter dan thuis'. 'Ons vorige huis zal je bedoelen' zei ik. Liam knikte. 'Ja je hebt gelijk.. Best raar eigenlijk, nu worden we echt volwassen'. 'Ja.. Wat staat er morgen eigenlijk op het programma?' vroeg Niall. 'Ik ga al naar mijn werk toe, jullie?' vroeg Liam. 'Ik ga ergens solliciteren' zei Niall. 'Ik moest overmorgen pas beginnen, morgen heb ik nog lekker vrij' zei ik. 'Ja jij wel' lachte Liam.
Na een tijdje was alle pizza op en zat zelfs Niall vol. Wat eigenlijk praktisch onmogelijk was. Zodra we hadden afgewassen en de dozen hadden weggegooid begon Liam als eerste met gapen. 'He jongens zullen we gaan slapen? Het is een vermoeiende dag geweest' zei hij. Niall en ik stemden toe. Ik was ook best wel moe. We deden de lichten al uit beneden en liepen met z'n drieën naar boven. We poetsten onze tanden en zodra we elkaar welterusten hadden gezegd liepen we naar onze eigen kamers en al gauw was ik vertrokken.
Ik zat rechtop in bed onthult in donker. Ik probeerde het licht te vinden maar de lichtknop leek wel op magische wijze te zijn verdwenen. Dan in een fractie van een seconde hoorde ik hetzelfde geluid. 'Kom naar de kelder Louis' galmde de diepe stem door mijn duistere kamer. 'Wie is dit? Liam? Niall?'. 'Ik ben niemand.. Zolang je mij in je dromen laat komt alles heus wel goed'. 'Waarom mag ik je dan niet zien? Wat is dit?'. Dan opeens ging het licht aan en stond er een schaduw voor me. Ik zag niks.. Enkel twee zwarte ogen die me doordringend aanstaarden. Als twee zwarte gaten.
Dan snakte ik naar adem en schoot ik overeind. Mijn rug was kletsnat van het zweet en mijn ademhaling was snel en onregelmatig. Ik keek om me heen en mijn vingers gleden langs de muur op zoek naar de lichtknop die ik al gauw gevonden had. Ik klikte het aan maar er was niks te zien. Het was maar een droom.. Wat zeg ik.. Een nachtmerrie. Waarschijnlijk was een avond in zo'n nieuw huis gewoon spannend.. Dan haal je je veel dingen in je hoofd. Ja dat zou het zijn. Ik deed het licht weer uit en rolde me op mijn zij. Hopend dat ik gauw weer ik slaap zou komen.
De volgende ochtend zat ik als een zombie aan tafel. Ik had na die nachtmerrie geen oog meer dicht gedaan. Het leek zo echt. Alsof het daadwerkelijk gebeurde. 'Wat zie jij eruit Lou' zei Liam terwijl hij koffie inschonk. 'Dank u, altijd fijn om te horen'. 'Heb je soms slecht geslapen?' vroeg Niall waarna hij een hap van zijn brood nam. Ik knikte. 'Ja, het lukte niet echt'. Ik kon ze ook geen ongelijk geven. Waarschijnlijk had ik kringen onder mijn ogen en was ik nog witter dan het sneeuw op de Noordpool. Zodra de jongens hadden ontbeten pakten ze hun spullen. 'Wij moeten weg Louis, tot vanavond!' Riep Liam. Zodra de deur dicht sloeg begon ik met de tafel af te ruimen. Ik had alleen mijn kop er totaal niet bij.
Die gedaante uit mijn droom liet me maar niet los. Vooral die zin dat ik naar de kelder moest gaan. Zou hij daar iets mee hebben bedoelt? Natuurlijk niet Louis het was maar een droom. Toen ik bijna klaar was struikelde ik plots over een uitstekend iets waardoor ik op mijn gezicht viel. Ik keek maar ik zag alleen niks liggen. Wat raar.. Ik dacht echt dat er iets uitstak. Zodra ik voor me keek werden mijn ogen groter. De deur van de kelder.. Hij stond wagenwijd open.. Dat stond hij eerst niet.. Dat wist ik gewoon zeker. Ik stond op en hield me stevig vast aan de tafel. Moest ik er toch maar heen gaan? Ik had zo'n gevoel van wel.. Ik werd er bijna heen getrokken. Ik liep erheen en kijk even naar beneden. Er liep een stenen trap naar beneden.. Wat in donker onthult was. Zodra ik mijn voet op de eerste trede zette sloeg de deur keihard achter mij dicht. Ik probeerde hem weer te openen maar het lukte niet. Nu voelde ik toch blinde paniek. Dit was niet goed.. Helemaal niet zelfs.. Ik bonkte op de deur. 'Hallo?! Hoort iemand mij? Ik zit vast!'. Ik zag ook niks.. Ik probeerde te lopen maar viel zo naar beneden op de vloer. Ik vloekte binnensmonds en greep naar mijn arm waar een dun straaltje bloed uit liep. Ik wilde opstaan totdat ik opeens vaag twee schoenen voor me zag staan. Mijn ogen gingen verder omhoog en ik wist het lichaam van een jongen te onderscheiden. Eenmaal bij zijn gezicht aangekomen ging ik staan. Ik zag ze weer.. Twee gitzwarte ogen die in de mijne staren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
