Don't let me down|L.S

1.

Vandaag was de grote dag. Vandaag trokken we in ons nieuwe huis. We waren al vroeg vertrokken. Nadat we onze ouders gedag hadden gezegd hadden we de laatste spullen ingeladen, zijn we in de auto gestapt en weg gereden. Ik had mijn rijbewijs nog niet maar Liam wel. Het huis was best een eindje weg. Het was dan ook een hele klus om alle spullen daarheen te krijgen. Maar gelukkig was dat al helemaal geregeld. We hadden lang aan het huis gewerkt en het was al helemaal af.

We zaten wel al dik twee uur in de auto. Niall zat achterin terwijl ik voorin zat. Hij was tegen het raam in slaap gevallen met een halflege chipszak op schoot. Ik grinnikte zacht. Als Niall eten zag moest hij het pakken. Dat bleek maar weer. 'Liam hoe lang duurt het nog?' Vroeg ik. 'Nog 10 minuten'. Ik knikte en deed even mijn oortjes in en zette mijn muziek op volume 100. Terwijl de verschillende noten in mijn oren denderden keek ik naar buiten. Ik zag vrijwel alleen maar bossen en weilanden onderweg. Dat kon ook wel kloppen aangezien ons nieuwe huis op een nogal afgelegen plek stond. We moesten 20 minuten met de auto rijden om in het dorp te komen. Maar dat gaf allemaal niks. Het was het helemaal waard.

Na een tijdje stopten we. 'We zijn er' zei Liam waarna hij uitstapte om zich even uit te rekken. Dat was ook wel nodig als je uren lang stil heb moeten zitten. Ik draaide me om en schudde Niall zachtjes wakker. 'Wakker worden slaapkop, we zijn er'. Hij opende zijn ogen en keek uit het raam waar hij net nog tegen leunde. Hij gaapte even. 'Hoe lang heb ik geslapen Lou?'. 'Bijna de hele reis'. 'Lag ik er een beetje goed bij?'. 'Ja prachtig, net een kleine prinses' lachte ik. Hij stak zijn tong naar me uit. 'Laten wij ook maar even uitstappen'. Niall knikte en we gingen naast Liam staan. Hij bewonderde het huis nogmaals. We hadden ons laten vertellen dat het al heel oud is. Maar nu wij het hadden opgeknapt zag het eruit als nieuw.

'Kom we gaan uitladen jongens' zei Liam. Niall opende de achterbak en we pakten de laatste tassen eruit. Liam had de sleutel. Omdat hij ook de oudste van ons drie was. Daarna volgde Niall en ik was natuurlijk weer de jongste. En de kleinste. Als ik iedereen uit mijn omgeving moest geloven. Liam draaide de sleutel in het slot om en opende de deur. We liepen naar binnen en hadden alles neergezet in de woonkamer. 'We hebben het wel mooi geflikt jongens' zei Niall. 'Ja het leven is mooi' zuchtte ik. We bleven nog even staan om alles nog een keer te bewonderen. Nog niet beseffend dat het echt van ons was. 'Nou kom, laten we nu alvast gaan uitpakken' zei ik na een tijdje. Liam en Niall stemden toe en we liepen met de tassen naar boven toe.

Na een uurtje was alles helemaal gedaan en ploften we neer op de bank. Nog helemaal suf van die lange autorit en moe van de laatste dingen regelen. 'Ik zag onderweg hierheen een pizza tent in het dorp, zullen we wat gaan halen?' zei Niall. 'Jij denkt echt alleen maar aan eten hé?' lachte ik. Niall haalde zijn schouders op en deed alsof hij niet wist waar ik het over had. 'Is goed Nialler, we gaan wel pizza halen, daar heb ik ook wel trek in' zei Liam. 'Gaan jullie anders maar, dan pak ik alvast borden en maak ik het gezellig' zei ik. 'Is goed Lou, tot zo!'. Ze trokken hun jassen aan en niet lang daarna hoorde ik de deur dicht slaan.

Het was eigenlijk best donker in het huis. Naast de bank stond een lamp. Die deed ik aan waarna ik op stond en naar de keuken liep om 3 borden te pakken. Zodra ik terug liep naar de woonkamer zag ik tot mijn grote verbazing dat de lamp weer uit was. Misschien was het stuk? Dat was niet het geval want ik kon hem zo weer aanklikken. Vreemd. Ik zette de borden neer op de kleine tafel voor de bank waarna ik naar de gordijnen liep om die alvast dicht te doen. Toen ik het eerste gordijn dicht schoof werd de kamer vervult met het geluid van brekende scherven. Ik draaide me om en 1 van de drie borden was op de grond gevallen. Ik had ze toch niet op het randje van de tafel gezet? Nou ja kon gebeuren. Ik liep weer naar de keuken om stoffer en blik te pakken als ik plots opnieuw een geluid uit de woonkamer hoorde komen. Ik zag dat de tv was aangezet en de afstandsbediening lag  op de rug van de bankleuning. Lag ie daar al de hele tijd? Dat zal dan wel. Het zal de vermoeidheid wel zijn. Toch?
---------------------------------------------------
First chapter! LoveYouu❤️❤️