Don't let me down|L.S

5.

De volgende ochtend werd ik verward wakker. Verward over wat er gisteravond gebeurd was. Harry was een geest en ik kon hem aanraken. Ik had zijn koude huid tegen de mijne gevoeld. Ik keek in zijn zwarte ogen die wel geen ziel leken te hebben. Het was zo speciaal maar tegelijkertijd heel onwetend. Ik stond op en liep nog in mijn pyjama naar beneden. Het was immers zondag dus dan deden Niall, Liam en ik het rustig aan. Eenmaal in de woonkamer te zijn aangekomen zaten Liam en Niall er al. Ook nog niet aangekleed. 'Daar is onze schone slaper hoor' grapte Liam toen ik naast Niall plaats nam. Ik stak mijn tong naar hem uit. 'Heb je lekker geslapen Lou?' vroeg Niall. Ik knikte. 'Het leek wel alsof je praatte in je slaap, ik hoorde je helemaal in mijn kamer'. Dat deed me gelijk weer denken aan Harry, aan gisteravond. Ik slikte even kort. 'Ja misschien heb ik dat gedaan, ik weet het zelf ook niet'. Liam haalde zijn schouder op en nam een slok van zijn koffie. Niall had ook al voor mij gezet en ik pakte het dankbaar aan. Net op het moment dat ik een slok nam zag ik Harry achter Liam staan. Ik schrok zo erg van zijn plotselinge verschijning dat ik me verslikte. Niall sloeg lachend op mijn rug. 'Stik voorzichtig'.

Ik kon er niet om lachen. Ik bleef Harry aanstaren. Hij legde een vinger op zijn lippen. Ik knikte zachtjes ter bevestiging dat ik hem begreep. Hij bleef ons aanstaren zonder enig doel. Hij staarde met zijn zwarte ogen naar Niall en Liam terwijl zij hem niet konden zien. Daarna liep hij naar de tafel waar een klein brandend kaarsje op stond. Hij keek ernaar en gaf mij een knipoog. Ik schudde mijn hoofd. Ik wist precies wat hij zou gaan doen. 'Nee!' gilde ik nog maar het was al te laat. Hij stak zijn wijsvinger uit en gooide het kaarsje zonder het aan te raken zo op het kleed onder de tafel. Meteen vatte het vlam en Niall en Liam deden alles om het te blussen. Niall renden naar de keuken om een theedoek te halen en ik kon niets doen. Ik stond als versteend te kijken naar wat er net gebeurd was. Harry stond naast me en wenkte me. Ik stond op en liep hem achterna naar de kelder. De plek waar hij het liefst was.

Eenmaal daar stond liep ik de stenen trap af naar beneden. 'Harry waarom deed je dat?!'. 'Ik wilde je hierheen krijgen zonder dat die twee het zouden merken'. 'Moest dat dan op zo'n manier? Vuur kan een levend mens doden remember?'. Harry grinnikte zacht. 'Als ik wilde dat ze dood zouden gaan had ik het wel anders aangepakt'. Ik zuchtte gefrustreerd. 'Hoe deed je dat eigenlijk? Je deed dat net zonder het kaarsje aan te raken'. 'Ik kan voorwerpen verplaatsen met bewegingen maar ik kan ze niet aanraken. Dan gaat mijn hand er dwars doorheen' zei Harry. 'Toch vind ik dat je het zojuist anders had moeten aanpakken. Ik, Liam en Niall schrokken ons dood. Wil je voortaan die streken uit je kop laten?'. Binnen een seconde stond Harry voor me en zijn witte gezicht stond angstaanjagend. 'Luister jij eens goed naar mij mannetje. Ik heb in mijn bestaan van geest nog nooit iets kunnen aanraken tot jij kwam. Jij bent het eerste wat ik kan aanraken en kan voelen. Ik voel jouw warmte en ik voel je hart bonzen. Dat betekend iets en dat weet ik'. Ik slikte hardop en rende naar de deur van de kelder maar voordat ik weg kon sloeg die met een klap dicht. 'Wat wil je van mij dan?' vroeg ik zacht. 'Met jou kan ik naar het hiernamaals gaan en jij gaat mij helpen. jij zegt niks tegen Liam en Niall over mij en heel belangrijk.. jij verlaat dit huis niet zonder mijn toestemming'. De lieve Harry van gisteravond aan mijn bed was plots helemaal verdwenen. 'En als ik dat niet doe?'. Harry deed nog en stap naar voren zodat mijn rug de koude klamme deur van de kelder voelde. 'Dan zou je wensen dat je nooit geboren was'.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

LoveYouu Xxx