Μια Διαφορετική Συγκατοικοιση

Κεφάλαιο 2

Αφου τα κανονίσαμε όλα έφερε τα χαρτιά για το σπίτι κ τα υπογράψαμε. Ήταν όλα έτοιμα απο σήμερα αυτό το σπίτι είναι και δικό μου και πραγματικά είναι υπέροχο. Ο Στέφανος μου έδειξε το δωμάτιο μου που ήταν απέναντι απο το δικό του ευτυχώς έχω και δικό μου μπάνιο στο δωμάτιο. Αφού τελειώσαμε την ξενάγηση στους πανω ορόφους μς πήγε στο υπόγειο και εκεί ήταν που έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Ήταν τόσο υπέροχο είχε παντού καθρέφτες και τέσσερα μεγάλα ηχεία σε κάθε γωνιά του δωματιου. Ειχα μείνει με ανοιχτό το στόμα και απλώς κοίταζα αυτό το υπέροχο μέρος. Ο χώρος δεν είναι απλώς το χόμπι μου, μέσα απο τον χορό εκφράζω τα συναισθήματα μου ειναι ενας τρόπος ζωής για μένα. Ο Στέφανος με κοιτούσε που χάζευα το δωμάτιο και δεν έλεγε κάτι μέχρι που αποφάσισε να σπάσει την σιωπή

''σου αρέσει ε; '' με ρωτάει

''φυσικά ειναι υπέροχο μάλλον βρήκα που θα περνάω τις βαρετές μου ώρες '' του λέω ενω γυρνάω να τον κοιτάξω

''χαίρομαι '' μου λέει και του χαμογελάω. Έπειτα ανεβήκαμε πάνω, νομίζω κάτι έχω ξεχάσει αλλα δεν θυμάμαι τι είναι αυτό; απο την σκέψη μου μς διακόπτει το Τηλέφωνο, βλέπω το νούμερο και.. Ωχχ τον Γιώργο ξέχασα να ενημερώσω ότι έφτασα

''Γιώργο μου; '' του λέω κάπως ναζιάρικα

''Γιώργο μου;; Αμα σε πιάσω μικρή στα χέρια μου δεν σε γλιτώνει τίποτα. Καλα με το που πάτησες το πόδι σου στην Αθήνα μας ξέχασες;; '' μου λέει και αμέσως μου δημιουργουντε τύψεις που δεν τους πείρα

''συγνώμη απλώς ξεχάστηκα με τα σπίτια. Χίλια συγνώμη αδερφουλη μου, ομορφε.. '' του λεω

''αχ τι θα κάνω με σένα τέλος πάντων παρε την μαμα σου τηλέφωνο γιατί ανησυχεί και τελικά τι έκανες; βρήκες σπίτι; '' με ρώτησε

''ναιιιι βρήκα το πιο υπέροχο σπίτι του κόσμου. Και τον πιο τέλειο συγκάτοικο επίσης '' ειπα ενώ πέρασε απο μπροστά μου ο Στέφανος και όταν άκουσε αυτό που είπα αμέσως χαμογέλασε.

''μπράβο μικρή μου και πότε επιστρέφεις; '' ειπε και θυμήθηκα ότι πρέπει να φύγω για να παω να πάρω τα πράγματα μου μιας και δεν τα είχα πάρει απο το πρωί

''δεν ξέρω.. Ίσως έρθω αύριο να τα πάρω αλλιώς αν είναι να μου τα στείλει η μαμα μου '' του λέω

''Εντάξει μικρό μου τα λέμε και ίσως κατέβω και γω Αθήνα καμιά βόλτα τι λες;; ''

''ναι ναιι θελω, θελω πολύ να έρθεις '' ειπα και χιροπηδουσα σαν χαζοχαρουμενο ο Στέφανος με κοιτούσε και είχε λιώσει απο τα γέλια