Μια Διαφορετική Συγκατοικοιση

Κεφαλαιο 48

Αφου φάγαμε το μεσημέρι πήγαμε κατευθείαν για ύπνο, μετά απο τρεις σχεδόν ώρες εγω με την Νατ είχαμε ξυπνήσει και προσπαθούσα με να βρούμε το θα φορέσουμε το βράδυ, εν τω μεταξύ τα γουρουν...εεε θέλω να πω τα αγόρια ακόμα κοιμούνται και η ώρα ειναι οχτώ κ μισή και ένας θεός ξέρει ποτέ θα  αξιωθουν να ξυπνήσουν

Οι ώρες πέρασαν και είχε παει είδη εννιά, δεν θα πηγαίναμε σε κάποιο κλαμπ, αντιθέτως είχαμε σκοπό να πάμε σε ενα ρεμπεταδικο στο κέντρο

Εννιά κ μισή έπρεπε να ήμασταν εκεί, εγω μ την ναταλια ήμασταν σχεδόν έτοιμες κ τα αγόρια μόλις είχαν ξυπνήσει και το πρώτο πράγμα που ρώτησαν ηταν "τι μέρα ειναι" αφου τους βρίσαμε καλα καλα, ασχοληθήκαμε παλι με αυτά που κάναμε

Εννεα και τέταρτο ήμασταν έτοιμες και περιμέναμε τα καματια μας να φτιάξουν τα μαλλακια τους

'Αντε αγάπες μου, θα αργήσουμε' τους ειπα και με κοίταξα με μισό μάτι

'Αλλαξαμε ρόλους;' Ειπε ο Αποστόλης με σηκωμένο φρύδι ενώ με πλησίαζε

'Ισως' ειπα και τοτε ηρθε μπροστά μου και με φίλησε

'Παμε;;' Ειπε ο Στεφανος

'Αντε επιτέλους' ειπα και προχώρησα μπροστά μαζί με τον Αποστόλη ο οποίος είχε βάλει το χέρι του γύρω απο την μέση μου, το ίδιο έκαναν και ο Στεφανος με την Νατ και έτσι πήγαμε μεχρι το ρεμπεταδικο

Μπήκαμε μέσα και εντοπίσαμε τον Γιώργο να κάθεται σε ενα τραπέζι πήγαμε και εμείς και καθησαμε, εγω με την Νατ συην μια πλευρά του τραπεζιού, ο Στεφανος με τον Αποστόλη στην άλλη πλευρά και ο Γιώργος στο "κεφάλι" του τραπεζιού

Παράγγειλαμε κρασιά και μεζεδάκια και αρχίσαμε να συζητάμε για διαφορα, έβλεπα τον Στέφανο ο οποία έπινε παρά πολυ, φαίνεται οτι σιγα σιγα θα τον μαζεύουμε απο κατω, εχει μεθύσει σίγουρα

Μετά απο καμία ώρα ο Στεφανος συνέχιζε το ίδιο τροπάριο και έτσι αποφασίσαμε να φύγουμε

Προχωρούσαμε στους δρόμους των Τρικάλων κρατώντας τον Στέφανο ο οποίος ήθελα να κάνει μπάνιο στην λίμνη, θα έπεφτε σε κανά ρέμα και θα πνιγοταν το ηλίθιο

Μπήκαμε στο σπίτι και προσπαθούσαμε να τον κάνουμε να το βουλώσει αλλα εκείνος οχι, εκεί, πείσμα

'Βρε Στεφανάκη μου, βρε αδερφούλη μου καλε, έλα αγάπη μου να κοιμηθείς επιτέλους, έλα γιατι μας έσπασες τα νευρα'

' άρια μου, συγνωμη ζωή μου...συγνωμη..δαν ήθελα..δεν έπρεπε..σ'αγαπω πολυ..αν..εν μάθεις..αν μάθεις'ειπε ενώ προσπαθούσε να ξαπλώνει και δάκρυα έτρεχαν απο τα ματιά του

Τι ναι αυτά που λεει; Και γιατι με λέει Άρια; Και απο που έφυγε και δεν έπρεπε;;

'Στεφανε, υι λες;' Του ειπα

'Αριαδνη μου, πήγαινε καλύτερα να κοιμηθείς και στον αυτόν θα τον φτιάξω εγω σε λιγο' μου ειπε η ναταλια και συμφώνησα, πήγα στο δωμάτιο μου σκεπτόμενη αυτο που μου ειπε Στεφανος

Τι μπορεί να εννοούσε με αυτά;

Άρχισα να ξεβαφομαι ενώ κοιτούσα το άπειρο μέσα απο τον καθρέφτη

'Τι έχεις μωρό μου;' Με ρώτησε  ο Αποστόλης ενώ ξάπλωσε στο κρεβάτι μου

'Αυτα που μου ειπε ο στεφανος' του ειπα

'Μην τα σκέφτεσαι μωρό μου, μεθυσμένος ηταν και απλα παρά μιλούσε' μου ειπε, κούνησα το κεφάλι μου δείχνοντας του οτι συμφωνώ μαζί του και αφου ξεβάφτηκα και πήγα στο μπάνιο για να πλύνω τα δόντια κου, φόρεσα τις πιτζαμες μου και χώθηκα συην πιο υπέροχη αγκαλιά του κόσμου

Λοιπόν...το κεφάλαιο δεν μου αρεσε καθόλου, να καθόλου, ειναι ίσως υο πιο απαισιόδοξα που εχω γράψει αλλα δεν εχω έμπνευση

Λοιπόν ο Στεφανος δεν πρέπει να πίνει μιας και δεν ξερό τι λέει Χμμ

Δεν εχω να πω τίποτα αλλο, τελικα η ιστορία θα παει και κλα κεφάλαια, ποσά δεν ξερω ακόμα λλα ναι..θα παει πολλά ακόμα

Σχολιάστε και ψηφίστε, ναι κλασικά

Καλεε μια μέρα έμεινε σχεδόν.. Ξεκινάνε τα βασανιστ...εεε τα σχολεία

Άντε καλα να περάσουμε και φέτος 

Το τραγούδι καμία σχέση απλα ειναι ωραίο και ο τραγουδιστής με υην μαύρη μπλουζα μοιάζει απίστευτα πολυ με έναν δικό μου, παρά πολυ όμως ;)