Μια Διαφορετική Συγκατοικοιση

Κεφαλαιο 65

Φωνές και πυροβολισμοί ακουγοντουσαν απ'εξω και απομακρύνθηκα απο τον Αποστόλη

'Τι εγινε; Ρώτησα

'Δεν ξερω'  ειπε ο Αποστολης και ηρθε και με αγκάλιασε

'Μην φοβάσαι ομως ναι;' Μου ειπε και αφησε ενα απαλό φιλη στα χειλει μου

Η πόρτα ανοιξε με δύναμη και μπροστά μου ηταν ο Αλέξης νευριασμένος

'Ελα εδω εσυ' ειπε σε εμενα και με άρπαξε απο το μπράτσο

'Άφησε την ρε' του ειπε ο Αποστόλης και του όρμησε, προσπάθησα να τους χωρισω, όμως ήταν μάταιο. Ο Αλέξης έβγαλε το οπλο του και σημάδεψε τον Αποστόλη.  

'Αντε στο διάολο πουστη' είπε ο Αλέξης και πάτησε την σκανδάλη, χωρίς να το σκεφτώ παρα πάνω, μπήκα μπροστά από τον Αποστόλη και η σφαίρα χτύπησε εμένα.

'ΑΡΙΑΔΝΗΗ' φώναξε ο Αποστόλης ενώ έπεσα στα χερια του.

'Γιατί μωρο μου; Γιατί το κάνες αυτό;' ελέγε και ξανα λέγε, ενώ με έσφιγγε  στην αγκαλιά του.

'Απ..Αποστολη Σ..Σ'αγαπαω..'

'Και εγώ σ'αγαπαω ψυχη μου, ηρέμησε, τώρα θα έρθουν να μας βρουν' είπε και τότε έκλεισα τα μάτια μου.

Αποστόλης

'ΜΗΝ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΓΑΜΩ' φώναξα και τότε μπήκαν στο δωμάτιο ο Γιώργος με τον Στέφανο

'Τι εγινε;' με ρωτησαν

'Μπήκε μπροστά μου για να με σώσει και την πυροβόλησε' τους είπα γρηγορα

'Γρηγορα  πάμε να φυγουμε, να την πάμε στο νοσοκομείο' είπαν και σηκωθήκαμε να φυγουμε'

Στο Νοσοκομείο

Τρεις ωρες, τρεις γραμμένες ωρες βρίσκεται σε αυτό το μπουρδελο που ονομάζεται χειρουργείο. Δεν εχει βγει κανένας για να μας ενημερώσει και τα νευρα μου έχουν χτυπήσει κόκκινο.

'ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΣΗ ΩΡΑ;;' Φώναξα και κοπάνησα με το πόδι μου μια καρεκλα

'Ηρέμησε...' είπε η Ναταλία και έβαλε το χερι της στον ωμο μου

'ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, αν πεθάνει δεν θα το αντέξω' της είπα και την κοίταξα.

'Το καταλαβαίνω, όμως με το να είσαι έτσι δεν κερδίζεις κατι, δεν θα την κάνεις καλα' μου είπε και είχε δικιο, πρέπει να ηρεμήσω

'Έχεις δικιο'  είπα και κατέβασα το κεφαλι μου

'Προσπάθησε να σκέφτεσαι θετικά' είπε και εφυγε

Δύσκολο...

Δεν μπορώ να σκέφτομαι θετικά, όταν η κοπέλα που είμαι ερωτευμένος είναι στο χειρουργείο

Οι ωρες περνούσαν  βασανιστικά πολύ αργα, κανένας γιατρος δεν έβγαινε να μας ενημερώσει. Μιλούσα με τον Στέφανο όταν επιτέλους βγήκε ο γιατρος, μας πλησίασε και το υφος του δεν μου αρεσε καθόλου. Σηκωθήκαμε όρθιοι και τον πλησιάσαμε και εμείς.

'Γιατρέ πως είναι;;' ρώτησα και εκείνος με κοίταξε με ένα κενο βλέμμα..

'Κάναμε ο,τι μπορούσαμε..Λυπάμαι..'

********************************************************************************************************************************************************

Εππ τι λεει?

Χαθήκαμε βρεεε....

και ποιος φταίει για αυτό;;;

ΝΑΙΙ ΕΓΩΩΩ

Κορίτσια σοβαρά δεν είχα καθόλου όρεξη να γράψω κεφάλαιο και τωρα εκατσα μιας και ειδα ότι ειχα να ανεβασω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ..δεν θα το ξανα κανω το υπόσχομαι

Λοιποοοον..πως σας φανηκε? Ηταν απλο αλλα επρεπε να μπει, υπολογιζω αλλα δυο κεφαλαια και μετα ΤΕΛΟΟΣ

Αφήστε μ σχολια και πατηστε το αστερακι

Επομενο: Συντομααααααα

Φιλακια πολλα πολλα πολλα