Μια Διαφορετική Συγκατοικοιση

Κεφάλαιο 20

Μεριά Αριάδνης

'οχι, για τον άλλον ' ειπε

Το σκεφτόμουν, ήθελα να του το πω; ναι ήθελα αλλα.. Δεν θέλω να τα θυμάμαι, τον αδερφό μου τον έχω διαγράψει όπως έκανε και αυτός πριν  πολλά χρόνια

Το αποφάσισα θα του τον πω απλώς δεν θα μπω σε λεπτομέρειες

' εε.. Αριάδνη θα μου πεις;; ' μου ειπε και κούνησε το χέρι του μπροστά μου για μα ξυπνήσω μιας και κοιτούσα το κενό

' εε. Ναι.. Ναι θα.. Σου πω.. Λοιπόν.. Πριν κάτι χρόνια ο αδερφός μου έφυγε μαζί με τον πατέρα μου απο το σπίτι, τότε ήμουν μικρή και δεν καταλάβαινα πολλά όμως όταν άρχισα να καταλαβαίνω τον μίσησα όσο τίποτα άλλο, μου είχε πει ότι θα είναι πάντα μαζί μου και θα με προσέχει και εκείνος όχι μόνο δεν ήταν μαζί μου αλλα δεν τον ενοιαξε αν ζω ή αν πέθανα, μέχρι τα 12 εβλεπα ψυχολόγο για εξι χρόνια έπαιρνα φάρμακα γιατί πάθαινα κρίσης πανικού, η μανα μου έπαθε κατάθλιψη αλλα ευτυχώς σε ήπια μορφή καο δεν χρειάστηκε φάρμακα, ήταν πολύ δύσκολα ήμασταν μόνες μας και η μαμά μου έπρεπε να δουλεύει απο το πρωί μέχρι το βράδυ για να τα βγάλουμε πέρα, από τότε που έφυγε ο αδερφός μου εμένα με προστάτευε ο Γιώργος ήταν κολλητός του αδερφού μου και με είχε σαν αδερφή του αν δεν ήταν αυτός ίσως και να μην ζούσα τώρα.. '' του ειπα και εκείνος είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό

'τον αδερφό σου πως τον λένε; ' με ρώτησε

' Στέφανο, αλλά εμείς τον φωνάζαμε Στεφαν του άρεσε να κόβει τα ονόματα, κανέναν δεν αφηνε με ολόκληρο το όνομα του, εμένα με έλεγε Αρια, μου άρεσε πολύ, αλλα απο τότε που έφυγε έχω απαγορεύσει σε όλους να με λένε έτσι 'του ειπα και με κοιτούσε παράξενα

' π.. Πως είναι το επίθετο σου; ' με ρώτησε

' Beltran γιατί; ' του ειπα

' αυτό είναι το επίθετο της μαμάς σου σωστά; '

' ναι, η μαμα μου κατάφερε να μου αλλάξει το επίθετο όταν ήμουν πολύ μικρή ' του ειπα

' και το επίθετο του μπαμπά σου δεν υπάρχει πια στα χαρτιά; '

' όχι παντού έχω τις μαμάς μου'

'θυμάσαι μήπως του μπαμπά σου πως είναι; '

' όχι, αλλα γιατί ρωτάς; '

' τίποτα απλά απο ενδιαφέρον '

' α Μάλιστα, τέλος πάντων, πάμε να βουτήξουμε;

'ναι.. Ναι πάμε '

Μεριά Αποστόλη

Δεν το πιστεύω, τόσο καιρό, τόσο καιρό ο Στέφανος μένει με την αδερφή του και δεν το ξέρει