Μια Διαφορετική Συγκατοικοιση

Κεφαλαιο 64

Στέφανος

«Εδώ στρίψε αριστερά» μου λέει ο Γιώργος, ενώ βλέπει τον χάρτη στο κινητό και έκανα αυτό που μου είπε

«Αν δεν είναι ούτε σε αυτήν θα τρελαθώ τελείως.» του είπα. Από το πρωί έχουμε ψάξει σχεδόν όλες τις αποθήκες που είχαμε βρει και εκείνοι δεν ήταν σε καμιά από αυτές, έχω αρχίσει να φοβάμαι αρκετά για την ζωή τους.

«Ας ελπίσουμε πως θα είναι εδώ» μου είπε ενώ είχαμε φτάσει μπροστά από μια σκούρα γκρι, μεγάλη αποθήκη. Κατεβήκαμε από το αμάξι και όπλισα το όπλο μου, έκανε το ίδιο και ο Γιώργος και ξεκινήσαμε να κοιτάμε γύρω από την αποθήκη για τυχόν σωματοφύλακες, δεν υπήρχε κανένας και ήμασταν έτοιμη να μπούμε, όταν άκουσα κάποιον να μας φωνάζει από πίσω μας, γυρίσαμε και είδαμε....

Αριάδνη (την ίδια στιγμή)

«Θέλω χρόνο..» του είπα και τον κοίταξα στα μάτια, κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και πήγε προς την πόρτα

«Μαζέψτε τον και πηγαίνετε δίπλα» είπε και εξαφανίστηκε, πλησίασα τον Αποστολή και τον βοήθησα να περπατήσει μέχρι την πόρτα

«Μωρό μου, μην το κανείς» μου είπε και ένας λυγμός ξέφυγε από το στόμα του, ενώ άνοιγα την πόρτα

« Δεν αντέχω να σε βλέπω έτσι εξαιτίας μου» του είπα και χάιδεψα τα πλευρά του, ενώ μπήκαμε στο δωμάτιο που μας είχαν βάλει στην αρχή

«Και εγώ δεν θα αντέξω να σε χάσω ξανά» μου είπε και τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα

«Σ'αγαπαω» του είπα

«Και εγώ σε αγαπαω ματάκια μου και δεν θέλω να σε χάσω, θα δεις θα φύγουμε από εδώ μέσα, θα τα καταφέρουμε» είπε και στα μάτια του έβλεπα την ελπίδα, κούνησα το κεφάλι μου ως ένδειξη ότι συμφωνώ και τον αγκάλιασα σφιχτά, πολύ σφιχτά, όσο πιο σφιχτά μπορούσα για να μην τον χάσω

"N..ναι..αλλα να μ..μην π..παθω ασφυξια» είπε και χαλάρωσα το κράτημα μου, ενώ έχωσα το κεφάλι μου στο λαιμό του και γέλασα

«Βλάκα» του είπα και του άφησα ένα φιλί στη βάση του, εκείνος με το ένα χέρι του χάιδευε τα μαλλιά μου, ενώ το άλλο το είχε στη μέση μου

Καθόμασταν αγκαλιασμένοι, δεν ξέρω και εγώ ποσά λεπτά kαι εγώ απλά απολάμβανα την στιγμή..

Μέχρι που...

Στεφανος

«Τι κάνεις εσύ εδώ;»

«Σας ακλουθώ από το πρωί, σας άκουσα χθες που τα κανονίζατε» μου είπε

«μπαμπά είναι πολύ επικίνδυνο» του είπα και δεν μου έδωσε σημασία  αφού κάποιον έπαιρνε στο τηλέφωνο

«ερχεστε;...ωραια..περιμενουμε απ'εξω» είπε και το έκλεισε

«ποιοι έρχονται;» ρώτησε ο Γιώργος τον πατέρα μου

«οι άντρες μου, πιστεύατε ότι θα σας άφηνα να μπείτε έτσι εκεί μέσα;»

«Μπορεί να μην βρίσκονται εδώ» είπα

«εδώ είναι» είπε ο πατέρας μου

«Πως το ξέρεις;» τον ρωτήσαμε και εγώ και ο Γιώργος ταυτόχρονα

«Εντοπίσαμε το σήμα από το κινητό της Αριάδνης , ξέχασαν να το απενεργοποιήσουν φαίνεται» είπε ο πατέρας μ

«Επιτέλους τους βρήκαμε» είπε ο Γιώργος. Έπειτα από δυο λεπτά φάνηκαν δυο μαύρα τζιπ να έρχονται και αφού σταμάτησαν από μέσα βγήκαν συνολικά οχτώ άντρες

«Εσείς οι δυο από την πίσω πόρτα» είπε ο πατέρας μ και έφυγαν

«εσείς καλύψτε την περιοχή» είπε σε άλλους τέσσερις εκείνοι  κούνησαν το κεφάλι τους καταφατικά

«και εσείς μαζί μας» είπε στους άλλους δυο και αφού οπλίσαμε τα όπλα μπήκαμε μέσα στην αποθήκη...

Χευυ!!

Τι κάνετε;;

Καλά;;;

Πάντα καλά..εγώ όχι καλά, αλλά δεν το βάζουμε κάτω.

Λοιπόν πως σας φάνηκε;

Μικρό το ξέρω όμως το τέλος πλησιάζει οπότε απολαύστε το Χαχα

Τι λέτε να γίνει στο επόμενο;;;

Ψηφίστε και σχολιάστε αλλιώς να πεθάνει το κρας από aids (ΟΥΥΥ ΕΙΜΑΙ ΚΑΚια)

Εμ αυτααα, καληνυχταααααααα