Μια Διαφορετική Συγκατοικοιση

Κεφαλαιο 29

Στην αρχή με κοιτούσε απορημένος, φυσικά, πίστευε πως θα είχα πεθάνει, έτσι όπως με έκανε ο μαλακας, όταν μάλλον κατάλαβε οτι ήμουν σίγουρα εγω, πήγε να μου μιλήσει αλλα ευτυχώς τον φώναξε η ταμίας, μου έκλεισε το μάτι και προχώρησε μπροστά

Αετός ο άνθρωπος μου κατέστρεψε την ζωή, εξαιτίας του ήμουν ζωντανή- νεκρή σε ενα κρεβάτι νοσοκομείου, ηρθε η σειρά μου για το ταμείο, πλήρωσα και βγήκα εξω, προχώρησα λίγα μέτρα και ένιωσα ενα χέρι να με τραβάει, τρόμαξα παρά πολυ μέχρι που γύρισα και τον ειδα με κοιτούσε με αυτό το αηδιαστικο-πονηρό ύφος
Πρέπει να μείνω ψύχραιμη δεν χρειάζεται να του φωνάξω θα ακούσω το θέλει και μετά θα φύγω

'Τι θες;' Του λέω κάπως απότομα

'Ωπ μικρή με θυμάσαι ε;' Μου λέει και έχει ενα στραβό χαμόγελο

'Φυσικα πως να ξεχάσω αυτόν που στα 15 μου πήγε να με βιάσει κ μιας κ δεν μπόρεσε να το κάνει μου κοπάνησε το κεφάλι στις πέτρες μέχρις ότου μείνω αναίσθητη, που εξαιτίας του ήμουν σε κώμα έχασα όλο το καλοκαίρι μου εξαιτίας σου, όλοι μου την ζωή ήμουν σε ψυχολόγους κ για όλα αυτά φταις εσύ... Γίνεται να σε ξεχάσω;' Του είπα κ δάκρυα άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους, εκείνος με κοιτούσε σαστισμένος με απομάκρυνε και με κοιτούσε

' η...ήσουν δ..δ.εκαπεντε;;' Με ρώτησε

'Ναι' του είπα κ δεν μπορούσα να κρατήσω πια τα δάκρυα μου, άρχισα να κλαίω, να κλαίω με λυγμούς, κ εκείνος έκανε κάτι που με ξάφνιασε πολυ, με αγκάλιασε, ναι με αγκάλιασε και μου έλεγε συγνώμη

'Συγνωμη μικρή, δεν ήξερα συγνώμη, εγω απλά την δουλειά μου έπρεπε να κάνω,συγνωμη' είπε, ποια δουλειά του;; Τραβήχτηκα γρήγορα από την αγκαλιά του κ τον κοίταξα

'Ποια δουλειά σου; Δουλειά είναι αυτό που μου έκανες;' Του είπα

'Μικρη, τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάζεσε, αλλα τώρα δεν μπορω να στα πω, αν θελήσεις να με βρεις ορίσετε ο αριθμός μου, πάρε με και θα στα εξηγήσω όλα, συγνωμη και πάλι δεν ήξερα ' μου είπε κ έφυγε. Θέλω να μάθω την αλήθεια, θα τον πάρω τηλέφωνο, πρώτα όμως θα μιλήσω μ τον Αποστόλη για να μου πει τι πρέπει να κάνω

Έφτασα στο σπίτι και ο Αποστόλης ηταν συην κουζίνα κ έπινε καφέ, πήγα τον φίλησα και έκατσε σε μια καρέκλα δίπλα του

'Τα παιδιά; ' του λέω

'Κοιμουνται' μου απάντησε ' που ήσουν;' Με ρώτησε

'Στο σούπερ μάρκετ εδώ πιο κάτω' του είπα ' Αποστόλη θέλω να σου πω κάτι' του είπα κ με κοίταξε

'Τι είναι μωρό μου;'

'Θυμασαι που σου είχα πει για τον παρολιγον βιασμό νου σωστά;' Του είπα

'Ναι θυμάμαι, τι εγινε;'

'Στο σούπερ μάρκετ έπεσα πάνω στον βιαστη μου' του είπα κ τα χαρακτηριστικά του σκληρυναν και το ύφος εγινε θυμωμένο, πολυ θυμωμένο

'Σε πείραξε;' Μου είπε κ ηταν πολυ νευριασμένος

'Οχι καθόλου, αντιθέτως' του είπα

'Δηλαδη;' Μου είπε και του εξήγησα οτι ακριβώς εγινε, φαινόταν πολυ σκεπτικός

'Θα πας;' Με ρώτησε

Να μαι και γωω.. Εχθές δεν έβαλα συγνωμη αλλα σήμερα θα βαλω και αλλο μην ανησυχείτε

Τι λέτε θα παει η Αριάδνη;;

Σχόλιο και αστερακι κορίτσια μου

Στην φωτό ο ανωνύμως βιαστής ;)