Μια Διαφορετική Συγκατοικοιση

Κεφαλαιο 53

'Εισαι καλύτερα;' Με ρώτησε και μου έδωσε την κούπα με τη
ζεστή σοκολάτα, ειμαι εδω πέρα σχεδόν δυο ώρες, του εχω πει τα πάντα, πτι εγινε με τον Στέφανο και τον Αποστόλη και το μονο πιυ εκανε ηταν να με πάρει αγκαλιά, μια αγκαλιά που χρειαζομουν τοσο πολυ, αλλα οχι απο εκείνον, το κινητό μου δεν σταματούσε να χτυπάει και για αυτο τον λογο το έκλεισα, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανεναν!

'Ναι ειμαι καλύτερα, αλλα νομίζω πως πρεπει να φύγω' του ειπα και τον κοίταξα

'Γιατι; Κάτσε εδω, αφου δεν εχεις που να πας, κάτσε σήμερα μαζι μου!' Ειπε παρακλητικα, η αλήθεια ειναι πως όντως δεν εχω που να παω, αλλα δεν μπορω να μείνω εδω, ουσιαστικά δεν τον ξερω καθόλου "ναι αλλα τον εμπιστεύτηκες" ειπε μια φωνούλα μέσα μου και δυστυχώς εχει δίκιο τον εμπιστεύτηκα και του μίλησα για όλα, ήθελα μα το κανω για να τα βγάλω απο μέσα μου

'Εμ εντάξει θα κάτσω' του ειπα και εκείνος με αγκάλιασε, έπειτα σηκώθηκε απο τον καναπέ με ενα χαμογελο στα χείλη του και πηγε στην κουζίνα

'Να παραγγειλω;' Φώναξε απο την κουζίνα

'Ο,τι θες, δεν εχω πρόβλημα' του ειπα και άρχιζα να πίνω την σοκολάτα μου, δεν ξερω τι θα κανω με τον Στέφανο, ειναι ο αδερφος μου και τον αγάπησα πριν κάν μάθω την αλήθεια, δεν θέλω να τον χάσω παλι, τον εχω συγχωρέσει ηδη, τωρα καταλαβαίνω γιατι ηταν αυτές τις μέρες ετσι, το μονο που θέλω ειναι να ειμαι μαζι του, με τον μπαμπά μου, την μαμα μου και την Ναταλια, τα μόνα άτομα που θέλω και νοιάζομαι πλέον, τον Αποστόλη τον εχω διαγράψει, δεν πρόκειται να τον συγχωρήσω, τοσο καιρο με κορόιδευε, δεν θέλω να τον ξανα δω ποτέ ξανα. Ο Αλέξης ειναι πολυ καλο παιδι αλλα δεν νιώθω κάτι για αυτόν, του εινμα ευγνώμων που με αφησε να μείνω σπίτι του αλλα μεχρι εκει, κοίταξα λιγο τον χώρο του σαλονιού στον ποιο βρισκόμουν, το χρωμα που επικρατούσε ηταν το γκρι, το μαύρο και το λευκό, στα αριστερά μου υπάρχει ενα σύνθετο που πανω υπάρχουν κορνίζες, σηκώθηκα και πήγα προς τα εκει, σε μερικές ηταν ο Αλέξης μικρός και σε κάποιες αλλες ηταν μεγάλος κε έναν αλλο άντρα μεγάλης ηλικίας, κάπου τον ξερω, κάπου τον εχω ξαναδεί...πήρα την φωτογραφία στα χέρια μου και την παρατήρησα καλύτερα, αυτός ο άντρας κρατάει ατο χέρι του ενα μενταγιόν με έναν σκορπιο, ενα τέτοιο μου είχε κάνει δώρο ο θείος Ιασονας οταν ήμουν μικρη, θυμάμαι που είχε έρθεις υο σπίτι, άρα ο Αλέξης τον ξέρει, αυτός ειναι ο γιος που μου ειπε ο Στεφανος οτι με ψάχνει, άφησα γρήγορα την κορνίζα και πήγα να δω τι κάνει π Αλέξης, άκουσα νερό να τρέχεις απο υο μπάνιο και υπέθεσα οτι θα κάνει ντους, ενεργοποίησα το κινητό μου και αφου ανοιξε πήρα τηλέφωνο τον Στεφανο, χτύπησε μια φορά και αμεσως το σήκωσε