Μια Διαφορετική Συγκατοικοιση

Κεφαλαιο 25

'Βρε αγαπούλα μου σε παρακαλώ, συγνώμη απλά δεν ήθελα να κανείς κάτι στο σώμα Σου που μετά ίσως το μετανιώσεις.'  Της είπα κ πήγα να την τραβήξω στην αγκαλιά μου, στην αρχή δεν ήθελε αλλα αφού κατάλαβε πως δεν πρόκειται να ξεφύγει χαλάρωσε

'Και πως είσαι τόσο σίγουρος οτι θα το μετάνιωσω; ' μου είπε και κοιτούσε το ροζ σεντόνι της

'Ρε μωρό μου, το ξέρω οτι θα το μετανιώσεις, δεν με ενοχλεί να κανείς τατουάζ, καθόλου δεν με πειράζει αλλα όχι να κρυψεις το σημάδι σου, σε παρακαλώ' της είπα

'Θα δούμε' μου λέει

'Οχι θα δούμε, δεν θα το κανείς' της λέω με σοβαρό τόνο

'Και ποιος είσαι εσύ, που θα μου πεις τι θα κάνω; ' μου λέει ενώ σηκώθηκε όρθια πάνω στο κρεβάτι και τώρα αρχίζω να νευριάζω απίστευτα

'Ειμαι το αγόρι σου και θέλω το καλό σου' της λέω με ήρεμο τροπο

' οχι για πολυ ' μου λέει και τα νεύρα έχουν χτυπήσει κόκκινο

' τι είπες;;'

'Οτι αν συνεχίσεις να μου φωνάζεις και να με διατάξεις θα χωρίσουμε και μιλάω πολυ σοβαρά' είπε, όντως μιλούσε σοβαρά πρώτη φορά την βλέπω έτσι

'Θελεις;' Της είπα κ την κοιτούσα στα ματιά

'Σου είπα μόνο αν το συνεχίσεις, δεν θέλω να μου συμπεριφέρεσαι έτσι, η κοπέλα σου είναι οχι η υπάλληλος σου για να με διαταζεις ' μου είπε και ναι δεν λέω έχει δίκιο αλλα αν το Κανρι θ το μετανιώσει κ δν θ μπορεί να σπαλαχτει από αυτό μετά.

'Εχεις δίκιο, απλά δεν θέλω ν το κανείς'

'Αποστολη σου είπα αν το συνεχίσεις θα....χω...χωρίσουμε' είπε

'Ε τότε λυπάμαι αλλα μάλλον θα χωρίσουμε., σ'αγαπω και να προσεχείς μωρό μου' της είπα κ αφού την φίλησα στο μέτωπο έφυγα. Χωρίσαμε δεν στεναχωριέμαι  γιατί είμαι σίγουρος πως θα τα ξανά βρούμε απλά είναι ξερό κεφαλή και πεισματάρα. Σαν τον αδερφό της... Ακριβώς όμως σαν τον αδερφό της, μα να μην του αφήσει κουσούρι για κουσούρι;; Όλα έπρεπε να του τα πάρει;

Κατέβηκα κάτω και είδα τα παιδιά να πίνουν καφέ στο σαλόνι

'Τι έγινε;;' Ρώτησαν και οι δυο ταυτόχρονα

'Χωρισαμε' τους είπα χαλαρά και είχαν μείνει στήλη αλατος  και οι δυο

'Και καλά το λες τόσο άνετα;' Με ρωτάει η Νατ

'Φυσικα αφού ξέρω οτι σε μια ώρα που θα πάω πάνω θα τα έχουμε ξανά βρει και θα ήμαστε κομπλέ ' είπα κ πήγα να βαλω καφέ

'και πως είσαι τόσο σίγουρος;' Με ρωτάει πάλι η Νατ

'Πολυ απλά θα πας τώρα πάνω και θα μιλήσετε, η Αριάδνη έχει είδη καταλάβει το λάθος της και θ θέλει να μου ζητήσει συγνώμη, οπότε αϊ ντεε  ΤΡΑΒΑ ΠΑΝΩ ' της είπα

'Εε' είπε ο Στεφανος κ με αγριοκοιταξε

'Αϊ μωρή κ εσύ ' του είπα κ του έστειλα φιλάκι, εκείνος δαγκώσε κ καλά το κάτω χείλος του κ μ κοίταξε

'Ετσι άγρια θέλω ν μου μιλας' θέλαμε κ οι δυο να γελάσουμε αλλα κρατιομασταν

Η ναταλια έφυγε μιας κ δεν άντεξε να μας βλέπει να κάνουνε τις μαλακιες μας

Πλευρά Αριάδνης

Δεν το πιστεύω χωρίσαμε, έτσι απλά συμφώνησε στο να χωρίσουμε κ άγω τον θέλω, αλλα τι να κάνω που δεν μπορω να το κρατήσω και κλειστό το στοματάκι μου;

Και τώρα που μπορεί να είναι;
Τι θα κάνει;
Με ποια;
Δεν με αγαπάει;;

Εγώ όμως τον αγαπάω, δεν θα το έκανα το τατουάζ το συνέχισα μόνο κ μόνο για να του σπάσει τα νεύρα κ το πήρε στα σοβαρά

Η πόρτα χτυπάει κ μπαίνει μέσα η ναταλια

'Εισσι ξαλα;' Με ρωτάει κ κάθεται δίπλα μου

'Οχιιι, χωρίσαμε, έφυγε και τώρα δεν ξέρω που είναι; Με ποια είναι; Και το κάνουν; ' της είπα κ χώθηκα στην αγκαλιά της κλαίγωντας

'Ηρεμησε βρε αγάπη μου, κάτω είναι με τον Στέφανο και στέλνουν φιλάκια ο ένας στον άλλο ' είπε κ την κοίταξα σοβαρά

' οχι μην ανησυχείς για πλάκα το κάνουν ' μου είπε και ηρέμησα

'Τι σας είπε;' Την ρωτάω

'Οτι σε μια ώρα που θα ξανά έρθει πάνω θα είστε μια χαρά' Ουφ ευτυχώς

Χελοου!!

Μου άρεσε αυτό το κεφάλαιο αν κ δεν ξέρω γιατί δεν έχει κ πολλά ενδιαφέροντα πράγματα αλλα τεσπααααα

Άμα θέλετε ΛΕΩ ΑΜΑΑ ΘΕΛΕΤΕ αφήστε ενα σχόλιο και πατήστε το αστερακι

Στην φωτό η αδερφή του Αποστόλη μιας κ δεν την έβαλα όταν έπρεπε... Για πείτε όμορφη;;;