De blauwe glijbaan #Wattys2016

7

Met het meisje in zijn armen loopt hij naar de glijbaan. Hij hoort een papiertje wapperen en hij ziet de enveloppe van Meghan. Voorzichtig legt hij het meisje op de grond en hij pakt de brief van de glijbaan. Hij scheurt het open en leest de brief. Hij pakt zijn brief, die hij al had geschreven, en hij voegt wat toe.

Meghan Molemaker,

Zoals je weet, houd ik je in de gaten. Ik heb jou zien praten met dat meisje, en als ik jou was, zou ik er maar voor zorgen dat ze de FBI of andere hulptroepen niet inschakelt, anders sterven jullie allemaal.
Ik heb ook gezien dat je zo veel moeite hebt gehad met het raadsel, en ik ga jou een hint geven.

De ene letter hoeft niet hetzelfde te zijn. Het kan veranderen. Allemaal.

En ja, je mag één iemand inschakelen, en dat is het meisje met wie je praatte. Als jullie het over drie weken nog niet hebben, sterft zij ook.

-Mij

Hij legt het levenloze lichaam van het meisje op de glijbaan en hij vouwt de brief tussen haar handen. Hij loopt weer terug naar zijn auto en hij rijdt verder, op weg om een nieuw slachtoffer te kiezen en te halen.

Ik trek mijn hardloopschoenen en loop naar buiten.
"Ik ga hardlopen, ben zo terug!" roep ik.
"Sinds wanneer loop jij hard?" vraagt mijn moeder lachend.
"Ik wil gewoon gezonder zijn", lieg ik. Ik smijt te deur meteen dicht en ren weg. Het hardlopen was één grote leugen, maar zo kom ik makkelijk weg en kan ik meteen Kayleigh inlichten of het mag of niet. Bij het park aangekomen zie ik twee politieagenten staan. Ik loop naar een van de twee toe.
"Wie is het?" vraag ik meteen.
"Inge. Inge Derksen", zegt de agent.
"Was er nog een brief?" vraag ik ongeduldig.
"Hoe weet je dat?" sist de agent verbaasd. Hij grijpt me bij mijn arm en neemt me een stukje weg van dr andere mensen. "Hoe?" sist hij nog eens.
"Ik ben Meghan, Meghan Molemaker", zeg ik.
"De brief is dus voor jou", zegt de agent. Hij loopt naar de andere agent toe en hij vraagt om de brief. De brief zit in een zakje waar het bewijs in wordt gestopt. De andere agent geeft hem het zakje met de brief. Ik pak de brief meteen en loop ermee weg. Ik roep nog even dankje, zodat ik niet helemaal onbeschoft lijk. Onderweg naar Kayleigh scheur ik de brief open. Ik lees het snel en ik word vrolijk van de hint, ookal begrijp ik het niet. Maar zodra ik het laatste stukje zie, verdwijnt al het geluk. Drie weken, of zij sterft. Ik sta stil boor het huis van Kayleigh en ik klop aan. Ze gooit de deur open en sleurt me meteen naar binnen.
"En?" vraagt ze.
"Weet je zeker dat je het wilt weten?" vraag ik voor de zekerheid.
"Ja-ha, laat zien!"
Ik overhandig haar het briefje van vandaag en haar gezicht betrekt.
"Ondanks dit, moet ik je helpen. Vertel op", zegt ze. Ik bewonder haar moed en overhandig haar het briefje met het raadsel.
"Als het raadsel 'NNYCL PNLYE ATY' is, kan je dus met de hint bedenken dat de N geen N hoeft te zijn. En in wat ze ook veranderen, het hoeft niet hetzelfde te zijn, neem ik aan. Hij zei dat ze allemaal konden veranderen", zegt ze. Ik had nooit verwacht dat Kayleigh zo slim zou zijn, maar wat ze zegt klopt. En ik kan haar hulp goed gebruiken.
"Zullen we dan maar meteen beginnen?" vraagt ze. Ze wacht zo te zien niet op mijn antwoord, aangezien ze al pen en papier pakt, en ik sluit mijn mond.
"Zullen we eerst elke letter één plek opschuiven in het alfabet en dan kijken of het logisch is?" vraag ik. Kayleigh knikt en noteert wat het dan zou worden.

OOZDM QOMZF BUZ

"Dit klopt niet als een buzzz", zeg ik. Kayleigh schudt haar hoofd, haar lippen zijn strak op elkaar geklemd. "Maar ik moet naar huis. We proberen het nog wel. We kunnen Internet raadplegen op geheime codes, en dan het proberen op te lossen", zeg ik. Ik sta op en loop naar de voordeur. Ik zeg gedag tegen Kayleigh en loop naar buiten.
"Tot maandag!" schreeuwt ze voor ik uit de straat ben verdwenen.

Thuis start ik meteen mijn laptop. Ik typ 'geheime codes' in en ik begin met het proberen op te lossen. Er staan codes zoals ceasars box, maar ook Enigma code. Dat was de code die werd gebruikt in de tweede wereld oorlog, en het was verdomd lastig om die te kraken. Ik snap er geen ene moer van en geef het op met deze code. Ik probeer het met de atbash-code. Daarbij staat elke letter voor een andere, lees ik. De letter 'a' wordt 'z', de 'b' wordt 'y', de 'c' wordt 'x' en zo verder.
Ik zet de code op een papiertje.

NNYCL PNLYE ATY

Als de 'N' naar de tegenovergestelde letter moet, zou het nu een 'M' zijn geworden. Dan zou de code met 'MM' beginnen.... En dan zou de derde letter een 'B' zijn. Dat kan van geen kant kloppen.
Ik kijk verder naar andere codes en ik start met Ceasars box. Bij Ceasars box zou je een aantal aan letters moeten hebben wat je keer een getal boven de twee zou kunnen doen. En dat is onmogelijk bij deze code, die dertien letters telt. Als het er twaalf waren of zestien, had het makkelijker gekund. Chagrijnig begin ik aan de volgende, het geheimschrift van Ceasar. Die man gebruikt naar mijn mening te veel geheimschriften, bedenk ik me.
Bij het geheimschrift van Ceasar is het de bedoeling dat je de letters een aantal plekken in het alfabet opschuift, en elke letter hetzelfde aantal. Ik neem aan dat het moet beginnen met twee klinkers, aangezien twee dezelfde medeklinkers vrijwel onmogelijk is. Ik zet het alfabet neer onder de code en kom tot de conclusie dat elke letter er 1, 7, 13, 17 of 21 moet opschuiven.
Als ik ze er eentje opschuif, kom ik uit op 'OOZDM' bij het eerste stukje. Dat hebben Kayleigh en ikzelf al eens gehad. Dat klopt van geen kanten en ik ga verder. Ik zie dat geen enkele klopt en ik besluit dat het mooi genoeg is geweest. Ik sluit de laptop af en ga op bed liggen. Maandag hoor ik wel van Kayleigh hoe het haar verging.