On the floor

5.Ο εφτάλογος της επιτυχίας

Το καλύτερο με το να μην έχεις να κάνεις τίποτα απολύτως, είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα απολύτως.

Αυτό να γραφτεί στα πρακτικά παρακαλώ!

Τέτοια αποστάγματα σοφίας δεν τα βρίσκει κανείς κάθε μέρα!

Μα να μην έχω και εγώ μια θέση δίπλα στους συναδέλφους μου, Σωκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη και μπλα μπλα μπλα!;

Αμαρτία!

Και για να πάμε στην δική μου εκδοχή του "δεν έχω τίποτα να κάνω", αυτή την στιγμή είμαι καθισμένη στον καναπέ του σαλονιού, με ένα μπολ γεμάτο pop-corn στην αγκαλιά μου και την ταινία ''Finding Dory'' να παίζει στην οθόνη της πλάσμα τηλεόρασης.

Η Dory μου θυμίζει την Άλι από το "The notebook" όταν έπαθε άννοια.

Ο καθένας με τον πόνο του και ο κολιός τον Αύγουστο.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας, αυτό έκανα τα Σαββατοκύριακα όταν ήμουν κλεισμένη σπίτι και δεν είχα τι να κάνω για να απασχολήσω τον εαυτό μου.

Σήμερα είναι Κυριακή, 20 μέρες από την πρώτη μου συνάντηση με τον καυτό τυπά παύλα συγκάτοικό μου.

Βασικά 20 μέρες από την ΤΡΑΓΙΚΗ μου συνάντηση με τον ΆΡΗ, ο οποίος Άρης γυρίζει αύριο από το ταξίδι του.

Και σαν να μην έφτανε αυτό,αύριο και ανοίγουν τα πανεπιστήμια.

Δεν ξέρω για πιο από τα δύο είμαι πιο πολύ αγχωμένη.

Για τον γυρισμό του Άρη, ή για την έναρξη της φοιτητικής μου ζωής!;

Οι επιστήμονες ακόμα το ερευνούν.

Με τον Άρη δεν ξαναμιλήσαμε έπειτα από το μικρό μας καυγαδάκι.

Αυτός πήγε στο δωμάτιό του να πάρει τα πράγματά του και εγώ αφού μάζεψα τα ρούχα μου που ήταν πεταμένα από εδώ και από εκεί, πήρα την βαλίτσα και τα σακ βουαγιάζ μου και πήγα στο δωμάτιό μου να ντυθώ και να τακτοποιηθώ.

Αφού είχα ντυθεί και έβγαζα τα ρούχα μου από την μισητή μωβ βαλίτσα, άκουσα την πόρτα να ανοίγει και έπειτα να κλείνει.

Ο Άρης είχε φύγει και μαζί του είχε πάρει τον μοναδικό σύνδεσμο που είχα με τον έξω κόσμο.

Γιατί βλέπετε από εκείνη την μέρα μέχρι σήμερα, 3 εβδομάδες σχεδόν αργότερα, δεν βγήκα σχεδόν καθόλου από το σπίτι.