On the floor

22.Νεύρα

Κορίνα's pov

Έχω νεύρα.

Πολλά νεύρα.

ΠΆΡΑ ΠΟΛΛΆ ΝΕΎΡΑ!!!

Θέλω να διαπράξω φόνο.

Το αποφάσισα.

Θα τον σκοτώσω.

Όχι, δεν θα τον σκοτώσω.

Πρώτα θα του κόψω τα αρχίδια και θα του τα κρεμάσω στον λαιμό σαν τα κουδούνια κατσίκας και μετά θα τον σκοτώσω.

Για να μην μπορεί να πηδήξει ποτέ του ούτε στην άλλη ζωή.

''Από πότε γίναμε εγώ και η Άντα φίλες σου!;'' τον ρωτάω επιθετικά.

Η ματιά του συναντάει την δική μου και μου ρίχνει ένα ειρωνικό χαμογελάκι.

Τώρα θα σε φτιάξω εγώ Ισπανέ!

Δε θα ξέρεις από που σου ήρθε.

''Δεν ξέρω για εσένα Κορίνα, αλλά η Άντα πάντα ήταν φίλη μου.'' λέει κοιτώντας την Άντα.

Εκείνη χαμογελάει άβολα και προσπαθεί να κάνει τον Μάριο να πάρει το χέρι του από τον ώμο της.

Οοοο Ισπανάκι, παίζεις βρώμικα.

''Ναι, για αυτό περιμένει πως και πως την ώρα να πάρεις τα κουλά σου από πάνω της.'' γρυλίζω μέσα ααπό τα δόντια μου.

''Τι έγινε Κορινάκι, ζηλεύουμε!;'' με ρωτάει αυτάρεσκα.

''Να ζηλέψω τι!; Που είσαι τόσο απεγνωσμένος για την πάρτη μου που την πέφτεις στην φίλη μου για να κάνεις εμένα να ζηλέψω!; Γκες γουάτ Καζανόβα, τον μόνο που θα ζήλευα ποτέ μου που θα στην πέφτει κανονικότατα, είναι τον Χάρο όταν θα έρθει να σε μάσει.'' λέω ρουθουνίζοντας.

Αρκείται στο να γελάσει ειρωνικά και να πάρει το χέρι του από τον ώμο της Άντας.

''Οοο, Κορίνα μωρό μου, μην γίνεσαι τόσο επιθετική. Πληγώνεις τα αισθήματα που δεν έχω για σένα.'' λέει θεατρινίστικα πιάνοντας την καρδιά του.

''Εμ, παιδιά, σόρρυ που σας διακόπτω, αλλά μπορείτε να κάνετε λιγότερη φασαρία!;'' λέει ο Αστέρης κοιτάζοντας μας εναλλάξ, πριν καταλήξει να κοιτάζει την Άντα με ένα χαμόγελο στα χείλη.

Εκείνη του χαμογελάει ντροπαλά και κοκκινίζει.

Μήπως, λέω μήπως, της έκανα χαλάστρα!;

Ούπσι...

''Ξέρεις κάτι Μάριο!; Άι και γαμήσου πρωί πρωί!'' του πετάω στα μούτρα και σηκώνομαι να φύγω χωρίς να του ρίξω ούτε μια ματιά.