On the floor

20.Αστέρης το αστέρι

Αν υπάρχει κάρμα, τότε σίγουρα με μισεί.

Ίσως με εκδικείται κιόλας για την κλοτσιά που έριξα στον Άρη.

Τουλάχιστον ένα πράγμα με κάνει χαρούμενη: ότι αν το κάρμα μισεί εμένα τόσο πολύ, φαντάσου πόσο μισεί τον Άρη.

Κάρμα γιορ ε μπιτς.

Αλλά αν καταφέρεις να ξεκάνεις τον Άρη, τα παρατάω όλα και γίνομαι βουδίστρια στο Σουδάν.

''Εεε, τσούπρα, τι θα γίνει; Θες βοήθεια ή όχι;'' ακούγεται η φωνή του ταξιτζή που είχε σταματήσει στην άκρη του δρόμου.

''Νν-ναι.'' τραυλίζω ελαφρά και πλησιάζω προς το αμάξι.

Να δείτε που θα είναι κανάς βιαστής μεταμφιεσμένος σε ταξιτζή.

Που σου και ξέχασα να φορέσω και το σουτιέν που μοιάζει με σφεντόνα!

Πλησιάζω το ταξί και ανοίγω την πίσω πόρτα.

Μπαίνω μέσα και βολεύομαι στα καθίσματα.

''Άντε κορίτσι μου και μας γκάστρωσες τόσες ώρες!'' αναφωνεί ο ταξιτζής και του ρίχνω ένα ειρωνικό βλέμμα μέσα από τον καθρέφτη.

Και τότε σκαλώνω.

ΚΑΛΈ ΕΊΝΑΙ Ο ΦΊΛΟΣ ΜΟΥ, Η ΚΟΙΛΊΤΣΑ ΚΑΙ Η ΦΑΛΆΚΡΑ!

''Καλέ συγγνώμη, κάτι σκεφτόμουν.'' απολογούμαι προσπαθώντας να μην ξεσπάσω σε γέλια.

Βρε ποιος θα το φανταζόταν ότι από όλους τους ταξιτζήδες στην Αθήνα, θα έπεφτα πάνω στο φιλαράκο μου!

Του λέω την οδό του πανεπιστημίου και αυτός βάζει μπροστά.

''Και δεν μου λες κούκλα μου, το ονοματάκι σου;'' με ρωτάει σκάζωντάς μου ένα χαμόγελο.

Τα χρυσά δόντια του γυαλίζουν και με τυφλώνομαι για μια στιγμή.

Για διαφήμιση της AIM να τον πάμε.

''Άντα.'' απαντάω μονολεκτικά.

''Εμένα κυρ-Μπάμπη! Και δεν μου λες κοκόνα μου, πόσο χρονών είσαι;'' συνεχίζει τις ερωτήσεις.

''Σε λίγες εβδομάδες κλείνω τα δεκαοχτώ.'' απαντάω.

Βλέπω το πρόσωπό του να φωτίζεται και στα χείλη του να απλώνεται ένα τεράστιο χαμόγελο.

Και γυαλί ηλίου ξέχασα να φέρω.

''Κοίτα καλέ τη σύμπτωση! Και εμένα ο δικός μου ο κανακάρης ίδιος με εσένα είναι!'' λέει ενθουσιασμένος.

''Είναι ο γιος σας 1.65, 52 κιλά με μακρύ καστανό μαλλί,γαλάζια μάτια και τον λένε Άντα;'' τον ρωτάω παραξενεμένη.