"...... Και μη ξεχάσεις να φοράς ζακετούλα τα βράδια όταν βγαίνεις έξω, κάνει ψύχρα εκείνη την ώρα αγαπούλα μου!" γκαρίζει η μαμά μου για ακόμα μια φορά.
Απομακρύνω το κινητό από το αυτί μου και κάνω μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας.
Νομίζω ότι κουφάθηκα.
Κάποιος να καλέσει έναν ωριλά από το 11880.
*τοποθέτηση προϊόντος*
''Ναι μαμαααααά...... Ότι πεις.'' απαντώ τελικά βαριεστημένα.
Τώρα θα το πει.
Όχι, τώρα αποκλείεται να μην το πει.
Σας το λέω εγώ, το number one σε πετυχημένες προβλέψεις μέντιουμ μετά την μαντάμ Ζαΐρα.
''Μπράβο καμάρι μου! Δεν ξέρεις πόσο......'' αρχίζει να λέει ενώ ένας λυγμός ξεφεύγει από το στόμα της .
Το είπε.
Να πω ότι δεν σας τα'λεγα!;
Εεε λοιπόν, ΣΑΣ ΤΑ'ΛΕΓΑ!!!!
''....... ευτυχισμένη και περήφανη μανούλα σε κάνω; Το ξέρω μαμά.'' ολοκληρώνω αυτό που ήθελε να πει ρολλάροντας τα μάτια μου.
Έχω μάθει πια απέξω και ανακατωτά τον τεράστιο μονόλογό της κάθε φορά που βρίσκομαι έστω και ένα χιλιόμετρο μακρυά της.
Είναι τελείως κουκουρούκου σε τέτοια θέματα.
Ούτε στην Ανταρκτική να πήγαινα εν μέσω καταιγίδας.
Χωρίς ζακετούλα πάντα.
''Αυτό ακριβώς αγάπη μου. Και μην..." πάει να πει αλλά την διακόπτω βιαστικά.
''Μαμά πρέπει να σε κλείσω, εμμ...... ήρθε... ήρθε το ταξί!'' αραδειάζω την πρώτη δικαιολογία που μου έρχεται στο μυαλό.
Όταν ζεις με την Μαργαρίτα Βασιλειάδου επί 18 σχεδόν χρόνια, γίνεσαι εξπέρ στο να βρίσκεις πιστευτές δικαιολογίες.
*κλείνει μάτι συνομωτικά.*
''Να προσέχεις ψυχούλα μου. Σ'αγαπώ πολύ! Ααα, και Άντα μου, τώρα που το θυμήθηκα ξέχασα να σου πω ότι.....'' ξεκινάει να λέει για ακόμα μια φορά, και εγώ την διακόπτω ξανά.
''Μαμά και εγώ σ'αγαπώ. Τα λέμε.'' λέω βιαστικά και τερματίζω την κλήση.
Και πολύ άντεξα εδώ που τα λέμε .
ESTÁS LEYENDO
On the floor
Novela JuvenilΠριν προλάβω να κάνω έστω και ένα βήμα έξω από το δωμάτιο, μια παλάμη τυλίγεται στο μπράτσο μου τραβώντας με προς τα πίσω. Πέφτω απαλά πάνω στο παχύ και αφράτο χαλί και νιώθω το σώμα του να ανεβαίνει στο δικό μου. Τα πόδια του φυλακίζουν τα δικά μου...
