On the floor

3.Η μητέρα Τερέζα!;

Πόσες φορές έχεις ευχηθεί απλώς εξαφανιστείς από προσώπου Γης!;

Εγώ χιλιάδες φορές.

Και αυτό που ζω τώρα, δεν αποτελεί εξαίρεση.

Έχω μείνει παγωτό και το βλέμμα μου έχει κολλήσει στην πεσμένη μπλε πετσέτα.

Ο εγκέφαλός μου είχε σταματήσει να λειτουργεί και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κοιτάω με τέτοια ένταση τη πετσέτα λες και είναι κρέπα με μερέντα.

Σε άλλη περίπτωση, αν ήταν κρέπα με μερέντα θα είχε εξαφανιστεί μέχρι να πεις κύμινο.

Σε αντίθεση όμως, η καταραμένη η πετσέτα δεν λέει να ανοίξει η γη να την καταπιεί και μένει εκεί να μου υπενθυμίζει την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.

Είμαι γυμνή.

Τελείως γυμνή.

Όπως όταν βγήκα από την κοιλιά της μαμάς μου.

Πιο γυμνή δεν γίνεται.

Και είμαι γυμνή μπροστά σε ένα άγνωστο αγόρι.

Νομίζω ότι η αντί για την πετσέτα, η Γη θα έπρεπε να καταπιεί εμένα καλύτερα.

Κατάφερα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από την πετσέτα και το μετέφερα στα πόδια του αγνώστου.

Το βλέμμα μου ανηφόριζε αργά αλλά σταθερά από τα πόδια του σε όλο το σώμα του .

Είναι ψηλός γύρω στο 1,90. Το τζιν παντελόνι του εφαρμόζει τέλεια πάνω του, αν και νομίζω ότι και χωρίς αυτό θα ήταν ακόμα καλύτερα. Γενικά έχει ένα σώμα που μόνο σε περιοδικό με μοντέλα θα μπορούσε κανείς να βρει. Ακόμα και το άσπρο κασμιρένιο κοντομάνικο μπλουζάκι που φοράει δεν μπορεί να κρύψει τους σμιλεμένους κοιλιακούς του κατά μήκος του θώρακα και της κοιλιάς του. Τονίζει επίσης και τα καλοφτιαγμένα μπράτσα του.

Το βλέμμα μου συνεχίζει το ταξίδι του στο κορμί του που σε κάνει να χάνεις τον μπούσουλα από το πόσο τέλειο είναι, στο πρόσωπό του.

Καστανά μαλλιά επιμελώς ατημέλητα που θες να περάσεις το χέρι σου ανάμεσά τους και να τα χαιδέψεις, σκούρα σχεδόν μπλε γαλάζια μάτια που πρέπει να θυμίζουν αγριεμένες θάλασσες όταν θυμώνει, σαρκώδη στο χρώμα του πετροκέρασου χείλη που πάω στοίχημα πως είναι πιο βελούδινα και από μετάξι, ρωμαική μύτη και ένα πρόσωπο όλο γωνίες λες και είναι σμιλεμένο από γλύπτη.