friends with benefits // l s

10

"Ik had gewoon ruzie." mompel ik.

"Waarover?" ik haal mijn blik van hem weg en kijk langs hem het raam uit waardoor ik Louis opnieuw zie, hij geeft zijn vriend een zoen waarna hij in Louis' borst begint te huilen.

Ik zucht en kijk de directeur weer aan. "Ik was gewoon jaloers, we kregen een kleine ruzie en toen gebeurde er dit." zeg ik kortaf terwijl ik mijn armen over elkaar sla.

Hij kijkt me waarschuwend aan. "Zie dit maar als een waarschuwing, Styles. Verlaat mijn kantoor nu maar, ik hoef je niet meer te zien. De volgende keer kom je er echt niet meer zo makkelijk vanaf." ik knik en loop zijn kantoor uit waarna ik mijn weg naar de uitgang maak.

Ik zie dat het ondertussen al is begonnen te regenen. Het is amper tien graden, geweldig dit. Ik trek de capuchon van mijn sweater over mijn hoofd en loop het gebouw uit.

De twee jongens zijn al nergens meer te bekennen waardoor ik in de rondte kijk. Ik ga op het bankje zitten terwijl de regen op me neervalt. Ik staar voor me uit terwijl de koude rillingen zich over mijn lichaam verspreiden.

Ik schrik als ik een hand op mijn schouder voel. "Harry?" ik kijk om en zie Louis staan.

"Oh, hey." mompel ik afwezig terwijl ik opnieuw voor me uit staar.

Hij ritst zijn winterjas dicht en trekt zijn capuchon over zijn hoofd. "Ik wilde je even wat komen vertellen."

"Hm."

"Ik wil stoppen met waar we mee bezig zijn. Ik ben zo ongelooflijk boos op je dat je dit gedaan hebt, ik moet me nu echt inhouden om je niet op je gezicht te slaan, en sowieso.. als er gevoelens in het spel zijn kan het ook niet." ik haal mijn schouders op.

"Weet ik." ik wrijf over mijn gezicht heen om wat waterdruppels weg te vegen.

"Hoe kon je het maken om hem dat aan te doen? Wat dacht je wel niet?! Dat ik je leuk ging vinden als je mijn vriendje in elkaar zou slaan??" ik haal mijn schouders opnieuw op.

Als ik stil blijf word hij gefrustreerd. "Godverdomme Harry! Je doet dit en je geeft me geeneens een verklaring ervoor! Je blijft fucking stil! Zeg verdomme iets!" schreeuwt hij. Ik slik de brok in mijn keel weg.

"Hè? Zeg dan iets?" ik blijf opnieuw stil waardoor hij opstaat van het bankje en weg wil lopen maar ik stop hem door toch nog mijn mond te openen.

"Ik houd van je." zeg ik gemeend, hij kijkt om en schud zijn hoofd waarna hij weer verder loopt.

Hij wilde toch dat ik iets zei? Nou, dit is iets en het is ook nog eens gemeend.

Na nog een paar minuten te hebben gezeten loop ik naar mijn fiets toe en draai hem van het slot af waarna ik mijn weg naar mijn appartement maak.

Ik sla de deur met een klap dicht waardoor ik de vloer onder me voel trillen. Ik hoef al niet meer naar school te gaan, geen zin. Ik kan Louis of die kutvriend van hem -als ze überhaupt wel op school zijn- echt niet zien, ik ben echt klaar met ze.

Niet met Louis, nee, nooit. Ik ben alleen klaar met die jongen. Misschien hadden wij nu wel iets als hij er niet tussen was gekomen.., en ik ben echt niet bang om hem nog een keer een goed pak slaag te geven.