friends with benefits // l s

13

"Ik wil geen vrienden zijn.." ik bijt op mijn lip om niet te gaan huilen.

Ik hoor de bel gaan waardoor ik opsta. "Blijf zitten, ik ga." ik knik en zak weer neer op de bank.

"Wat doe je hier?" hoor ik vanuit de gang komen.

"Ik wilde je gewoon even bezoeken, ik vertrouw hem niet. Blijf van hem weg." schreeuwt iemand, wacht.., Calum?

"Jij vertelt me niet wat te doen." sist Louis terug.

"Nee maar ik ga hem nu wel vertellen wat te doen." hoor ik waarna Calum de woonkamer instormt met Louis achter hem aan.

Ik kruip naar achter op de bank en kijk Calum angstig aan. Calum loopt op me af en mijn ademhaling versnelt, hij ziet er echt kwaad uit en daarnaast doet mijn lichaam al genoeg pijn.

"Luister, jij," hij wijst met zijn vinger naar me. "blijft van hem weg. Ik heb een relatie met hem, jij niet!" ik knik snel.

"Ja, ja sorry. Ik zal van hem wegblijven, laat me met rust." hij grijnst en opent zijn mond weer maar Louis onderbreekt hem.

"Calum, genoeg nu." hij fronst en draait zich boos om.

"Ik vertel jou niet wat te doen dus jij mij ook niet." hij spuugt de woorden uit en draait zich dan weer naar mij.

Calum pakt me bij mijn kraag en trekt me van de bank af waarna hij me weer loslaat. Louis komt op ons aflopen en gaat tussen ons in staan. "Blijf van hem af." Calum lacht.

"Oh, dus je neemt het voor hèm op? Niet voor je vriendje?" Louis knikt.

"Dat heb je goed gezien, je gedraagt je als een bitch nu, Calum." Calum haalt diep adem en gromt.

"En hij dan? Hij begon dit alles!"

"Ja maar jij lokt het uit nu!" Calum imiteert hem waarna hij een gefrustreerde schreeuw laat.

"Als je mensen boven mij gaat zetten hoef ik je al niet meer. Het is uit, Tomlinson." hij geeft me nog een vieze blik waarna hij het huis uit rent.

Ik ga voor Louis staan en kijk hem bezorgd aan. "Gaat het?" hij knikt.

"God, wat maakt dat mens me pissig." gromt hij waarna hij mijn kaak vastgrijpt en zijn lippen ruw op die van mij drukt. Ik ga erin mee, als hij zo zijn woede wilt uiten vind ik het goed, ik weet niet of het wel de goede keuze is maar als het hem helpt..

Hij trekt me op de bank waardoor ik terugtrek. "Het is net uit.. je denkt niet goed na," mompel ik. "en mijn zij doet nog teveel pijn." voeg ik er aan toe.

"Je hebt gelijk," zucht hij waarna hij naast me komt zitten. "ik verneuk ook echt alles."

"Nee, ik-" ik blijf stil omdat ik niet weet wat ik moet zeggen.

"Moet je niet met Calum gaan praten?" hij schud zijn hoofd.

"Nee." antwoord hij kortaf.

Het is even stil voordat hij opnieuw begint te praten. "Maar wat zei je nou? Wil je geen vrienden zijn?" ik kijk geschrokken naar hem op.

"Nee, niks, vergeet het."