friends with benefits // l s

12

Ik ga voorzichtig rechtop zitten als ik de voordeur open hoor gaan, ik wil niet zwak lijken door hier hulpeloos op de bank te liggen.

Ik hoor de tussendeur opengaan waarna ik Louis en Liam binnen zie komen lopen. Ik kijk snel het raam uit, ik hoef hem echt niet te zien nu.

"Ik laat jullie wel even alleen." zegt Liam waarna hij de tussendeur dichtslaat en naar boven loopt.

"Harry," zucht hij waarna hij op de andere bank gaat zitten. "wat is er toch?" ik houd mijn ogen gefocust op het raam zodat ik hem niet aan hoef te kijken.

Als ik stil blijf loopt hij naar me toe en hurkt voor me neer waarna hij zijn hand op mijn schouder legt. Mijn hoofd schiet op en ik schud hem eraf. "Niet doen, blijf van me af." hij laat me weer los maar blijft voor me zitten.

"Liam heeft me gehaald, vertel me op zijn minst waarom." ik voel alweer tranen opkomen, ik wil niet weer huilen, ik huil altijd snel in ruzies waardoor ik niet snel serieus genomen word.

"Het spijt me." mompel ik dan uiteindelijk.

Hij fronst. "Wat spijt je?"

"Ik had hem nooit in elkaar mogen slaan, ik was zo jaloers Louis, ik-" ik barst in huilen uit, hij zucht en staat op waarna hij zijn armen voor me open houd.

Ik kijk vragend omhoog. "W-Wat?" snik ik. "Mag dat w-wel?" hij zucht en trekt me tegen zich aan waarna hij zijn armen om me heen slaat.

Als ik kreun laat hij los en kijkt hij me bezorgd aan. "Wat is er?"

"Je vriendje, hij heeft me in elkaar geslagen." zeg ik zacht.

Hij vergroot zijn ogen. "Calum heeft wat?!" ik kijk op.

"Calum?" hij knikt. Zo heet die klootzak dus.

"Ja, vanmiddag." zucht ik waarna ik naar beneden kijk.

"K-Kun je me weer knuffelen?" vraag ik voorzichtig.

Hij glimlacht en knikt waarna hij me weer in een knuffel trekt en zijn armen deze keer wat hoger om mijn lichaam legt. "Ik ga zo wel met hem praten." mompelt hij.

"Nee, h-het is mijn s-schuld, i-ik heb hem ook i-in elkaar geslagen." hij wrijft voorzichtig over mijn rug.

"Dan is het nog niet oké dat hij dat doet." mompelt hij.

Hij laat los en we kijken elkaar even aan, na een korte tijd druk ik mijn lippen op die van hem, hij gaat er even in mee maar laat kort daarna los waarna hij me een stukje van hem wegduwt.

"Wat doe je?!" ik haal mijn schouders op en houd mijn ogen op de vloer gefocust.

"Sorry, dat had ik niet mogen doen.." zeg ik met een trillende stem.

"Harry," zucht hij. "je weet dat ik een relatie heb, dat was één van de redenen dat we ook moesten stoppen." ik knik.

"Ja, ik snap het, ga maar gewoon terug naar hem." mompel ik snel, ik wil hem weg hebben voordat ik misschien weer ga huilen.

"Harry, kijk me aan." ik kijk hoopvol naar hem op maar alle hoop verdwijnt als hij de volgende woorden uitspreekt, "we blijven gewoon vrienden, oké?" ik knik afwezig.