friends with benefits // l s

14

"Ik heb het zo verpest met Calum, gosh." zijn ogen beginnen te wateren.

Hij legt zijn hand opnieuw op mijn wang en drukt zijn lippen op de mijne. Ik trek terug. "Harry, alsjeblieft.. alleen zoenen.." ik haal mijn schouders op.

Ik zucht uiteindelijk en druk mijn lippen op de zijne. Na een korte tijd beginnen we te zoenen, onze tongen draaien langzaam om elkaar heen. Na een tijdje laten we los, we leggen onze voorhoofden tegen elkaar aan en hijgen nog na. "Fuck." hijgt hij.

Na een tijdje deinst hij terug. "Ik ga met Calum praten." mijn ogen worden wijd.

"Meen je dit?" vraag ik vol ongeloof, hij kijkt me vragend aan. "Je hebt me gewoon gebruikt Louis, godverdomme! Je wist dat ik gevoelens voor je had!" schreeuw ik.

"Je wilt nu gewoon weglopen alsof er niks gebeurd is!" ik begin te huilen, hij speelt gewoon met mijn gevoelens. Eerst geeft hij me hoop door me te zoenen terwijl we geen fuckbuddy's meer zijn en daarna neemt hij al de opgebouwde hoop in één keer weg.

Hij zucht en slaat zijn armen om me heen. Ik begin tegen te stribbelen maar kom niet uit zijn greep. "Harry, stop." ik ontspan me uiteindelijk en leg mijn hoofd op zijn borst waar ik zacht in huil.

"Je hebt gelijk, ik ben gewoon door de war. Ik ga nu met Calum praten, ik maak het goed met je, oké?" ik knik en laat een bibberende zucht.

"Ga maar even liggen, je hebt rust nodig." ik knik opnieuw.

"Ik wil nog niet loslaten." mompel ik terwijl ik mijn hoofd dieper in zijn borst verstop.

"Laat dan niet los." ik glimlach en voel zijn grip om me versterken.

Het is even stil. "Ik ben zo verliefd op je Louis, ik- " ik begin weer te huilen, ik wil hem gewoon zo graag voor me hebben. Elke avond lieve woordjes in zijn oor kunnen fluisteren terwijl ik hem stevig vasthoud, of in zijn armen in slaap vallen, of samen in bad terwijl we baarden van het badschuim maken en er hard om lachen..

Het doet gewoon zoveel pijn om te weten dat dat niet kan, dat dat nooit kan.

"Hey, rustig." hij houdt me nog een tijdje vast tot ik weer gekalmeerd ben.

"Ik ga nu naar Calum, we praten hier later over verder." ik knik en hij loopt de woonkamer uit waarna de voordeur kort daarna dichtslaat.

Na een paar seconden gaat de tussendeur open en verschijnt Liam in de deuropening. "Hoe is het gegaan?" ik veeg de laatste traansporen weg met mijn mouw en kijk hem aan.

"Het is uit, met Calum." hij fronst.

"Het is allemaal mijn schuld," zucht ik. "hij zal me nu wel nòg meer haten, als dat al kon." hij schud zijn hoofd.

"Nee, Harry, denk niet zo over jezelf. Je bent een geweldig mens. Ik ga zo naar Zayn, red je het alleen?" ik knik.

Hij geeft me nog een knuffel waarna we elkaar gedag zeggen en hij het huis verlaat.

Ik voel dat mijn ogen zwaar worden, dus pak een deken en ga op de bank liggen waarna ik de deken om me heen sla en na een paar minuten in slaap val.

Ik word laat in de avond wakker van geklop op het raam. Ik kreun en loop richting de voordeur, ik trek hem open en zie Zayn staan. Hij hijgt zwaar, alsof hij net een marathon gelopen heeft.

"Louis en Liam..," ik haal mijn wenkbrauwen op, vragend om door te gaan. Hij neemt een hap adem voordat hij verdergaat, "ze zijn in een gevecht."