friends with benefits // l s

16

Hij kijkt me even bedenkelijk aan. Het is best wel ver lopen.., maar het is opzich wel te doen. "Ja," hij staat kreunend op. "ik zie je zo." ik knik en kijk hem na terwijl hij in de verte verdwijnt.

Ik ga naast Zayn zitten en wrijf over zijn rug. "Het komt goed.." hij knikt langzaam en glimlacht zwak.

"Dankje, Harry."

"Geen probleem." ik zucht en blijf bij hem zitten terwijl we naar Liam kijken, hij zegt niks maar je ziet hoeveel pijn hij lijdt.

Als Louis drie kwartier later aankomt zet ik Liam langzaam rechtop. "Gaat het nog?" hij knikt voorzichtig. Ik trek hem helemaal overeind en haak mijn arm in die van hem, Zayn doet hetzelfde waarna we hem naar de auto begeleiden en erin zetten. Ik en Zayn gaan naast hem zitten waarna we vertrekken.

Als we aangekomen zijn begeleiden we Liam naar het bed, Zayn blijft bij Liam in de kamer waardoor ik en Louis overblijven. Ik ben uitgeput door alle spanning en emoties. "Mag ik hier ook slapen?" ik zucht.

"Ja, er is vast nog wel ergens een bed over, ik ga wel op de bank." hij fronst even maar laat het toch gaan. Het is al laat en ik wil het liefst gewoon gaan slapen nu.

Ik ga nog even naar boven en kijk door het kiertje van de deur waardoor ik Zayn op Liam's borst zie liggen, Zayn heeft nog wat traansporen op zijn gezicht die glinsteren door het licht van Liam's bureaulamp. Ze liggen er vredig bij waardoor ik zacht glimlach en de deur sluit.

Ik ga op de bank liggen en sla een deken om me heen, ik begin na te denken over van alles en nog wat waardoor ik na een uur nog niet in slaap ben gevallen.

Ik zucht en stap van de bank af waarna ik een jas aantrek en naar buiten loop. Ik voel de frisse wind al gelijk tegen mijn huid waardoor ik ontspannen mijn ogen sluit, ik moet mijn hoofd even leeg maken, hopelijk kan dat nu wel zonder dat ik in elkaar geslagen word. Ik ga op het bankje in de voortuin zitten en kijk naar de dunne wolken.

Na zo'n vijf minuten gaat de voordeur open waarna er iemand naast me komt zitten. Ik kijk opzij en zie Louis. "Moest je ook even weg van alles?" ik knik en zucht waardoor er een klein rookwolkje uit mijn mond komt. Het is best koud, ik moet zo maar weer eens naar binnen gaan.

"Je helpt iedereen Harry, je doet jezelf tekort." ik haal mijn schouders op.

"Waarom mensen niet helpen als het kan, weet je?" hij blijft stil en kijkt voor zich uit.

"Was ik maar zo." mompelt hij.

"Was ik maar een beetje minder behulpzaam," zucht ik. "Mensen willen altijd wel aanvulling van een ander persoon. Een mens is niet perfect, en dat gaat het nooit worden ook." ik kijk opzij en voel al gelijk zijn lippen op die van mij. Ik ga er in mee tot ik me opnieuw realiseer dat hij dit waarschijnlijk niet meent. Hij heeft Calum verloren en zoekt het nu gewoon bij iemand anders.

Ik trek terug. "Ik ga maar weer eens naar binnen." hij kijkt weg.

"Ja, ik ook."