CZYTASZ

,,Zagubieni"|| ReZigiusz || (Poprawiane)

De Todo

Historia o pewnej dziewczynie o imieniu Magdalena, której spełnia się marzenie. Poznaje ona bowiem swojego idola. Niestety w dzień poznania jest ona świadkiem zdrady ze strony jego przyjaciela i dziewczyny. Ta sytuacja zbliża ich do siebie, w pewnym...

#miłość #rezi #romans #wypadek #wyprowadzka #śmierć

Rozdział 17

530 32 1

przez Taka_kicia

autorstwa @Taka_kicia

*6 miesięcy później

Jest 8.30 obudziłem się pół godziny temu teraz siedzę w kuchni i jem śniadanie. Po zjedzeniu wsiadłem do auta i pojechałem do szpitala. Od piep**onych sześciu miesięcy jeżdżę do tego piep**onego szpitala dzień w dzień.

Wygląda to tak:

Wstaję rano, jem śniadanie, jadę do szpitala siedzę tam do 15.00, a następnie jadę do pracy. Tak pracuję, bo nagrywać nie jestem w stanie, ponieważ robił bym im przykrość pokazując się w takim stanie, ale z widzami mam ciągły kontakt. Więc jadę do pracy, wracam do domu około godziny dziesiątej, biorę prysznic i kładę się spać. Kolejnego dnia znowu jadę rano do szpitala i opowiadam Natce co się dzień wcześniej działo.

Mama jej nie żyje od tygodnia, ponieważ też byłą w śpiączce, ale organizm jej dłużej nie wytrzymał i zmarła. Natalii jeszcze tego nie mówiłem. Pogrzeb odbył się dwa dni temu.
Jestem w szpitalu idę do znanej mi sali pod numerem 107, otwieram drzwi i widzę lekarza stojącego nad jej łóżkiem.

- Coś nie tak? - pytam widząc jego minę.
- Niestety pańska dziewczyna będzie jeszcze w śpiączce około pół roku, a po wybudzeniu może nic nie pamiętać.
- Nawet to kim jestem? - spytałem załamany,
- Niestety nawet to.
- A teraz jeżeli mnie słyszy i codziennie będę jej mówił kim jestem to możliwe, że zapamięta tą jedną rzecz.
- Niestety jest 80% szans, że teraz już pana nie pamięta.
- Co!?
- Przykro mi.
- Łatwo panu mówić to nie pan przychodzi do tego cholernego szpitala od pół roku do swojej dziewczyny i dowiaduje się, że może ona nie wiedzieć kim pan jest, a po przebudzeniu się nie będzie wiedziała kto do niej przyszedł! - po dwóch minutach uspokoiłem się - przepraszam, ale to nie jest łatwa dla mnie wiadomość.
- Nic się nie stało. to ja już pójdę
- Dobrze to do widzenia.
- Na razie.- powiedział i wyszedł.

Usiadłem koło łóżka.

- Cześć kochanie, to ja Remek, nie wiem czy mnie pamiętasz, ale jestem twoim chłopakiem.
______________________________________

317słów

Rozdział krótki.

BARDZO

MOCNO PRZEPRASZAM ZA TAK DŁUGĄ NIE OBECNOŚĆ ALE... SPRAWY PRYWATNE I PEWNIE NAPISAŁABYM WAM O CO CHODZI ALE NIE WIEM KTO TO CZYTA MOŻLIWE ŻE MIEDZY INNYMI MOJI ZNAJOMI.
UDOSTĘPNIAM TEN ROZDZIAŁ RÓWNO O GODZ. 6.00
I JESZCZE RAZ MOCNO PRZEPRASZAM!!!