Mr.Doctor Devil

The Second Scene

Karylle's POV

Kaya ko na bang ngumiti  habang kasama sya? Simula noong naging sakanya ako parang puro na lang pag hi hinagpis at pag iyak ang nararamdaman ko.

Hindi ko naman siguro kasalanan na masadlak sa ganitong sitwasyon. Pinagmasdan ko sya. His still sleeping. This is favorite view of him. When he's sleeping. Bakit? Kasi hindi ko nakikita ang demonyo nyang pag katao kapag natutulog sya. Napaka amo kasi ng mukha nya kapag natutulog sya. Hindi mo aakalain na mapanakit sya at sadista. Para syang anghel kapag natutulog. Well sabi nga nila looks can be decieving. Bumangon ako at lumabas ng kwarto nya. Tinungo ko ang kusina. Balak ko nga pala syang ipag luto. Diko naman sya ugaling ipag luto kaya lang nag alala ako sa kanya kagabi noong umuwi sya at sinabi nya na hindi pa daw sya kumakain simula noong umaga. Damuho talaga ang demonyo kahit kelan. Kaya nag halungkat ako ng maluluto sa ref nya. At awa ng dyos meron naman. Nag umpisa akong mag luto.

I was singing while cooking when he appear to the kitchen.
As usual his masungit look at salubong na kilay ang bumangad sa akin. Napahinga ako ng malalim. Wala na syang tama ng alak. Isang beses lang ata sya bumabait at kagabi lang yun. Wala pa sya sa huwesyo.

"What are you doing?" Iretable nyang tanong with his cold tone and his deathly stares.

"Ipinag luluto lang kita" sagot ko sa kanaya.

"Did I told you to do that?" Masungit nyang tanong sa akin. Umiling ako. "Wag mong bigyan ng kulay yung mga nangyari kagabi. Wag mo rin akong alalahanin dahil dapat wala kang pakialam sa akin at ganun din ako sayo. Wala rin akong pakialam sayo.. tandaan mo your just a toy who satisfies my needs... wag mo ring isipin na isa akong mabuting tao dahil hindi" tumalikod sya at iniwan ako.

Inaamin ko na nasaktan ako sa mga sinabi nya. Hindi ka pa ba nasanay Karylle? Akala ko ba manhid kana? Akala ko lang pala yun dahil bawat salitang binitiwan nya ay parang patalim na humiwa sa aking puso. Alam ko naman na laruan lang ako sa kanya. Alam ko rin na para sa kanya wala akong kwenta. Pero bakit kailangan nya pang ipamukha sa akin? Laruan o bagay na nga lang ang turing nya sa akin ipinapamukha nya pa.

Kinagat ko ang ibabang labi ko upang pigilan ang sarili ko na umiyak ng malakas.

Pinatay ko ang gas stove. Napaupo ako sa sahig at inakap ang mga binti ko. Sinubsub ko ang mukha ko doo. Umiyak lang ako. Palalim ng palalim ang mga sugat na nililikha nya sa pag katao ko. Kelan kaya matatapos ang lahat ng ito?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..

"Karylle bakit dika pumasok kagabi?" Tanong ni Justine isa mga co nurse ko dito sa ospital.

"Jus ahm.. kasi masama ang pakiramdam ko kagabi" sagot ko sa kanya.

"Echusera!!" Sabi ni Maria Fe na sumabay sa amin sa pag lalakad. "Kinulit pa naman namin si Anne at tinanong kung nasaan ka. Pero ni isa sa mga tanong namin di sya sumagot"

Si Anne lang naman kasi ang nakakaalam ng kasunduan namin ni Doc. Vice. Nakita nya kasi kami ni Vice na nag hahalikan sa parking lot nang oras ng ala una ng madaling araw. Syempre di nya ako tinigilan ng kakatanong. Hanggang sa sinabi ko rin sa kanya ang totoo.

"Karylle bakit ka ba talaga absent kagabi?" Pangungulit ni Jus. Patuloy lang kaming nag lalakad patungo sa nurse station ng makasalubong namin sya.

"Good evening doc" bati ni Fe. Tumango lang sya at ni hindi man lang tumingin sa gawi ko.

Pag kalagpas nya.

"Ang pogi talaga ni Dr. Viceral hindi lang marunong ngumiti.. pero okay lang pogi parin sya" sabi ni Fefe na parang kinilig sa iniisip nya. "Jus yung jowa mo!!" Sigaw ni Fefe. Napalingon kami sa tinuturo ni Fefe..