Bazen cümlelerde anlamsız kalır.Ne kadar anlatsan da yetmez,anlamazlar.Çaresiz kalırsın.Önce susmayı seçersin,sonra acı seni yer bitir,gözlerine gülüşüne hüzün karışır.Yalnızlığa bir alıştınmı bir daha kimseyi istemezsin yanında.Alın teri ile kazanılmış yalnızlığı birisin gelip de bozmazsı haksızlıktır...
Bir kaç cümle yazarsın acını hafifletmek için.Sonra bir bakmışın kaptırmışın kendini,artık yazan ellerin değil,kalbindir.Her satr yaralarından bir parçadır.Toparlayıp kendini ararsın satrların arasında.Derin alınan soluklar,yorgun bakışlar,bazen de umut.Hepsi kendine edemediğin itiraflarındır.Bir çoğumuz böyleyizdir.Kendimizden kaçar,saklanırız ama dönüp dolaşıp içimizde bir yerlerde,yaşadığımız anılarda kayb oluruz...
Şiirler Akdeniz kokardı,sen gökyüzü oldun,sevemedin hiç şu dünyayı.
