Sabahları kalbimdeki sızıyla uyanıyorum.Uyanır uyanmaz siqara,müzik,kitap derken kendimden habersiz ölü gibi oluyorum,sonra bir bakmışım fotoğrafın önümde.Ardından yine siqara.Böylece sonsuzluğu tadıyorum,var'la yok arasında bir yerlerde siyaha boyanmış sokaklarda kayb oluyorum.Geç kalmış mevsimlerin ağırlığını omuzlarıma alıp zaman boşluğuna adımlıyorum.Artık unuttum yaşım kaç,başım kaç?Dizlerimi kanattığım çocukmuyum,yoksa boğazımdaki düğümlere inat kahkahalar atan insan mı?Şair olmadan önce şiir gibi hayatım vardı,üzerimden koskoca bir aşk geçti.
Seni unutacak gücüm vardı ama anıları silmeyi kıyamayacak kadar çok sevmiştim.
