Denizin dalgaları rüzgara kapılıp sahile vuruyordu.Onun kıvırcık saçları,mavi gözleri ve gülümsemesi bana yaşadığım dünyanın tüm çirkinliklerini unutturmuştu...
Kayalıkların üzerine çıktı ve
-'Otuz beşe kadar say' dedi
-1,2,3,4...
Gözlerimi açtığımda ağlayan birisi vardı yanımda.
-Kim?Sevgilin mi?
+Değil,fotoğrafı bana ver!
-Onun yüzünden mi sevemedin beni?
+Seni değil,kimseyi..
12,13,14,15...Eski arkadaşlarla buluşmaya karar verdim.Ne kadar içtiğimi bilmiyorum ama kafamda bir türlü geçmek bilmeyen muhteşem bir zonklama vardı.
'O'nu gördüm,arkasından koştum,boş sokaklara daldım ama yoktu.Yığılıp kalmışım yine sokağın ortasına
25,26,27,28...Hastanedeyim.Her türlü hasta var ama en çok intihar etmeyi deneğenler,yarım kalmış hayatlar...
32,33,34,35!Uzun zamandır bu odadayım galiba.Neden burada olduğumu hatta bazen kim olduğumu unutur gibi oluyorum.Ellerimde sıkıca tuttuğum bir resim var,bana gülümsüyor,sıcaklık akıyor kalbime,canımı acıtıyor.Yorgunluktan çok uyur oldum,yine uykuya dalıyorum.'O'na gitmek umuduyla...
