Her şey yalandı

İntihar mektubu

Yine öylesine bakınıyorum duvarlara 4 seneden beri yine aynısını yapıyorum çünkü beni yarıyolda bırakmayan tek kişi. Herşey herkes beni bıraktı yaşayan bir ölüden farkım yok ben mira Aktaş her şey 5 yıl önce başladı. Emre hayatımda sevdiğim tek insanla 5 yıl önce tanıştım. Bir arkadaş çevresinde tanışmıştık. Ben 17 yaşında o ise 18  yaşındaydı o an ona aşık oldum gerçekten ilk defa aşık oldum o da beni sevmişti ya da ben öyle sanmıştım. Hayatımın merkezi haline gelmişti.  Hayatımda hiçbir şeye bu kadar değer vermemiştim ve ayrıca 1 yıl gibi kısa bir sürede çok bağlanmıştın ona.  Benim ailem o olmuştu annemle babam ayrıydı ama mahkeme kararıyla mecburen annemle yaşıyordum. Bide üvey kardeşim neşe ondan çok fazla nefret ediyordum ne o beni severdi ne de ben onu . Neşeyi kardeşim olarak tanıttığım üvey de olsa kardeşim olduğunu bilen tek kişi emreydi ne zaman neşeyle tartışsam beni yatıştıran tek insandı o defalarca neşeyi görmüştü fakat neşe onu hiç görmemişti daha doğrusu aile üyelerimin hiçbiri  onu tanımıyordu. 1 yıl boyunca onunla hayatımın en güzel günlerini geçirmiştim. Ta ki 18 yaşıma bastığım güne kadar. Emre o gün bana bir intihar mektubu bırakmış ve gitmişti. 4 sene boyunca hayatımın en kötü günlerini geçirmiştim. Her fırsatı değerlendirmeme rağmen hiçbir ipucu bulamamıştım bana en çok yardımcı olan en iyi arkadaşım Tuğçe ve Eren olmuştu. Şimdi de uçaktaydık ve Brezilya ya uçuyorduk ben Eren tuğçe ve annemin zoruyla neşe. uçak inişe geçerken Tuğçe kulağıma fısıldadı " herşey çok güzel olacak" ben de ona yaklaştım ve " umarım " dedim. Hiç inanmama rağmen .  Uçaktan indikten sonra bir taksiye binip kiraladığımız eve doğru yola çıktık. Brezilya harikaydı evde mükemmeldi neşenin burada arkadaşları olduğu için ne kadar istemedende akşam bir bara gidip arkadaşlarıyla tanışçaktık. Eve geldiğimiz gibi odama çıktım ve bavulumu yerleştirdim. Duş aldım ve üstümü giyinip  aşşağıya indim. Tuğçe yemek hazırlıyordu yanına gittim ve yanğında öpüp "yardıma ihtiyacın var mı " diye sordum "herşey bitti masaya yerleştirelim dedi ve masayı hazırlamaya başladık masayı hazırladıktan sonra aşşağıya neşe ve Eren indi sessizce yemek yedikten sonra televizyon izlemeye başladık neşe telefonuna bakıp " hadi kızlar hazırlanalım" dedi. Neşe koşarak odasına çıktı. Daha sonra Tuğçe ve bende hazırlanmak için odaya çıktık. Üzerime siyah kalın askılı yarım göbek bir bluz onun altına da siyah beyaz kareli bir etek giydim siyah converslerimi giyip şaçıma kalın dalgalar atıp deri sırt çantamı aldım ve Aşşağıya inip beklemeye başladım diğerleride kısa sürede gelince taksiye atlayıp bara doğru yola çıktık arabalarımızın gelmesi biraz uzun sürecek sanırım.

........................

Barın kapısına geldiğimizde dışarıdan bile baya lüks ve büyük olduğu anlaşılıyordu. İçeriye girdik ve pis koku burnuma doldu. Bu sırada neşe hızlı adımlarla bir yere ilerleyip arkası bize dönük olan bir çocuğun önüne geçip  sıkıca sarıldı. Çocuk hızla kollarını neşeye sardı ve neşeyi kucağına alaraköpmeye başladı. Yaklaşık 1 dakika öyle durduktan sonra neşe birşeyler söyledi ve bize doğru ilerlemeye başladı. İşte o an 5 senedir hiçbir saniye aklımdan çıkmayan o ela gözlerle buluştu gözlerim. Gözlerime inanamıyodum. Tam karşımdaydı ve hayattaydı.
Emre.....