Perfect Stranger

Perfect Stranger 18

Je wacht vijf minuten, pakt je fiets en gaat richting zijn huis. Als je bent aangekomen zie je hem net achter de achterdeur verdwijnen. Fijn, hij heeft de deur niet op slot gedaan. Zachtjes maak je deur open en loopt de tuin in. Je loopt langs de boom naar de deur. "Shit, Liam staat gelijk achter de deur. Kan ik nog niet naar binnen." denk je.

"Pap.." hoor je hem zeggen.

Voetstappen. "Liam.. het spijt.."

"Hou je kop." onderbreekt Liam hem. "Ik kom hier alleen om iets duidelijk te maken." Je gaat dichter tegen de deur aan staan.

"Weetje wat je me hebt aangedaan?!" zijn stem slaat over. Je gaat nog iets meer tegen de deur aan staan. Ineens beweegt de deur met een ruk mee en voel je een harde klap. Je kijkt omhoog. "Shitshitshitshitshit." is het enige wat je kan denken. Je ziet de verbijsterde gezichten van Liam en zijn vader.

"Oeps.." breng je er nog net met een piepstemmetje uit.

´´Eva wat in godsnaam doe je hier?’’ zegt Liam verschrikt. Liam’s vader kijkt je nog steeds verbijsterd aan. ‘’Ik...euhm...nou kijk....’’ stamel je. ‘’Zeg maar gewoon dat je niet vertrouwde dat ik mijn vader alleen aan kon en dat je daarom stiekem bent gaan luisteren. Fijn hoor, als je vriendin je zo vertrouwd.’’ Zucht Liam. ‘’Nee Liam zo is het helemaal niet! Ik wilde alleen... Laat ook maar. Dit is iets wat je alleen met je vader moet doen, ik ga maar naar huis.’’ zeg je. ‘’Ja dat dacht...’’ ineens stopt Liam midden in zijn zin en kijkt verschrikt naar de plaats waar zijn vader net nog stond.

‘’Shit..’’ zeg hij. Liam rent naar het raam. ‘’Shit! Zijn auto is weg, hij is ervandoor gegaan.’’ Zegt Liam.

‘’Dan gaan we hem toch zoeken?’’ zeg je.

‘’Eva bemoei je er gewoon niet mee. Je snapt er helemaal niks van. Als jij nou niet achter mij aan was gekomen was dit helemaal niet gebeurd!’’ roept hij boos. Je schrikt ervan.

‘’Waarom is het nu ineens weer mijn schuld?!’’ roep je.

‘’Wat denk je zelf? Denk eens na voordat je als een kip zonder kop acties gaat ondernemen. Je weet toch dat ik dit alleen moest doen? Of wat wilde je dan doen? Mij beschermen?’’ zegt Liam.

‘’Ik was alleen bang dat..’’ begin je.

‘’Bang dat wat? Hou je er gewoon buiten! Ik kan me prima zelf beschermen en voor mezelf opkomen!’’ roept Liam.

‘’Ja dat heb je inderdaad al die jaren goed laten zien!’’ roep je. Dan realiseer je je wat je net gezegd hebt. ‘’Nee nee nee, sorry Liam zo bedoelde ik het niet.’’ Probeer je nog te zeggen, maar het is al te laat. Je ziet het verdriet in zijn gezicht, daarna de boosheid. Met grote stappen loopt hij naar de achterdeur, en gooit hem hard achter zich dicht.