Perfect Stranger

Perfect Stranger 19

‘’Nadenken voordat je acties gaat ondernemen..’’ hoor je nog terug in je hoofd.

"Ik laat hem niet weer zomaar weggaan." denk je. Snel ren je achter hem aan. " Je ziet hem nog net de poort uitlopen. Je begint te rennen.

"Liam wacht nou! Ik bedoelde het niet zo!" roep je. Snel loopt Liam door. "Ik hou van je, en ik wil gewoon niet dat je iets overkomt!" Eindelijk draait hij zich om. Met grote passen komt hij op je afgelopen. Je verwacht een woedende preek, maar in plaats daarvan hoor je zijn zachte stem. "Ik hou ook van jou, en ik wil ook gewoon dat je niks overkomt. Wat tussen mijn vader en mij is valt gewoon niet in woorden uit te leggen, hoe graag ik het ook wil. Ik ben gewoon bang dat hij jou ook iets zal aandoen. Maar er is nu een ding dat ik moet doen, ik moet hem gaan zoeken. Ik laat die eikel niet nog een keer voor me wegrennen." zegt Liam.

"Ik mag vast niet mee?" vraag je aarzelend. "Jawel, je mag wel mee." zegt Liam. Zijn antwoord verbaast je. "Dankje." zeg je. Jullie stappen in de auto en beginnen te rijden.

"Waar gaan we heen?" vraag je.

"Naar zijn stamkroeg. Elke keer als

hij een uitval heeft gaat hij daarheen."

zegt Liam.

"Goed plan." zeg je.

Jullie rijden langs de kerk en daarna een smal steegje in. Voor een klein cafeetje branden allemaal neonlampen. Jullie stappen uit en lopen naar binnen. Behalve een paar mannen zit er verder niemand. Liam loopt af naar een forse man met een snor die achter de bar staat.

"Ha jong." hoor je hem zeggen.

"Hey Geert." zegt Liam. "Is mijn vader hier misschien net geweest?"

Geert pakt een handoek en begint ondertussen de bierglazen af te drogen.

"Ja toevallig wel. Maar hij is net weg. Hij had zijn jagerstas bij zich. Hij had haast volgens mij, want hij zag er aardig opgefokt uit. Weet jij misschien wat er aan de hand is? Jij ziet er namelijk ook aardig opgefokt uit."

"Oke bedankt, doei." zegt Liam zonder Geerts vraag te beantwoorden. "Kom." zegt Liam tegen je. Snel loop je achter hem aan. Jullie stappen weer in de auto en scheuren weg. Voor je het weet rijden jullie over een bospad. Met een ruk remt Liam. Je schiet naar voren. Hij stapt uit de auto, trekt de deur voor je open, pakt je hand en sleurt je mee. Hij kijkt woedend. Het lijkt je verstandig nu niks te zeggen.

Na 600 meter komen jullie aan bij een klein boswachtershutje. Jullie lopen naar binnen. Er is niemand. Op de grond liggen een paar laarzen, een geweer en wat emmers. "Pap? Ik wil praten. Ren voor een keer eens niet weg van de problemen!" roept Liam. Geen antwoord. "Godverdomme."

moppert Liam. Hij loopt naar het raam en kijkt naar buiten. Jij kijkt nog even verder in het huisje. Je hoort zachtjes de regen op de dakpannen kletteren.

"Shit. Nee.." hoor je Liam ineens zeggen. Je schrikt van zijn hand die op de muur slaat. Liam rent naar buiten. "Wat in godsnaam..?" je rent achter hem aan. Je ziet Liam bij een boom staan. Hij kijkt omhoog. Dan zie je het. De tak. Het touw. En het dode lichaam van Liam's vader.