Je hoort de bladeren onder je voeten kraken. Het is donker. Waarom ben je ook alweer alleen het bos in gegaan? Ineens sta je bij de boom. Je kijkt omhoog. Je verwacht alleen een bungelend touw maar... WAT? Aan het touw hangt nog een lichaam. Je hart klopt keihard in je keel. Misschien heb je het verbeeld. Je knippert een paar keer met je ogen, kijkt naar de grond en kijkt weer terug. Er hangt niks meer aan het touw. Zie je wel, verbeelding. Maar dan komt er een enorme lichtflits. Even klaart de hemel op, maar daarna wordt het weer donker, met een klein lichtje bij de boom. Het is een man, helemaal in het wit. Bij zijn nek zitten rare schrammen. Je knijpt je ogen dicht om het beter te zien. Je herkent hem meteen. Het is de vader van Liam. Dan komt er vuur onder zijn voeten en veranderd het witte licht om hem heen ook in vuur.
"Kom Eva, kom met mij mee." zegt hij met een indringende stem.
Ineens komen uit allemaal hoeken rare gedaantes. Het zijn demonen.
Ze beginnen om je heen te zwerven. Dan voel je in warme hand om je keel. Je hapt naar adem. "Kom Eva.. kom met mij mee. Deze wereld is een gevaarlijke plek." Je kan niks uitbrengen, je voelt geen adem meer in je longen. Dan wordt je zwetend wakker.
JE LEEST
Perfect Stranger
Non-FictionEva is al een tijdje smoorverliefd op een jongen die bij de Albert Heijn werkt. Op een dag stapt ze op hem af en dit veranderd haar hele leven.
